Διαφθορά και εξουσία (Συνεντ. Κ. Σιμόπουλος)

Συνέντευξη με τον Κυριάκο Σιμόπουλο

Τελικά από ποιους γράφεται η ιστορία; Υπάρχει αντικειμενική ιστορική αλήθεια; Γιατί αυτή που διδασκόμαστε περιέχει τόσες ανακρίβειες; Την απάντηση όμως, την έδωσε ο ίδιος ο Κυριάκος Σιμόπουλος χωρίς περιστροφές και μισόλογα:

«Δυστυχώς, είναι σπάνιες οι περιπτώσεις καταγραφής της ιστορικής αλήθειας για πρόσωπα και γεγονότα από ιστορικούς και γενικά από διανοούμενους.»

«Οι περισσότεροι από τους ιστορικούς ήταν όργανα των εξουσιών και δεν έκαναν άλλο από το να υμνολογούν και να δοξολογούν τους αυθέντες τους. Αλλά το χειρότερο ήταν ότι απέκρυπταν την αλήθεια. Τις σφαγές και την τραγωδία των λαών. Τη διαφθορά της εξουσίας. Τα εγκλήματα και την αχρειότητα των ηγεμόνων.»


«Αυτή η ψευδολογία και η απάτη της ιστορίας έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Έτσι ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι πολίτες όλων των εθνών θαυμάζουν κατάπτυστους ηγεμόνες.»

Μα, θα έλεγε κανείς, η παγκόσμια ιστορία έχει να δείξει λαμπρούς ηγεμόνες, μεγάλους άνδρες που γράψανε χρυσές σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είχαν ανάγκη τους ψευτοδιανοούμενους αυλοκόλακες για να γράψουν καλά γι αυτούς; Την απάντηση, την έδωσε πάλι ο Κυριάκος με σαφήνεια και χωρίς δισταγμό:

«Οι αποκαλούμενοι “Μεγάλοι” της ιστορίας, ήταν όλοι σφαγείς λαών, διεφθαρμένοι και εγκληματικοί.»

«Ο μύθος για τους “Μεγάλους” της ιστορίας, από τις βδελυρότερες απάτες, έχει εδραιωθεί διαμέσου των αιώνων σε όλα τα έθνη.»

«Η προσωνυμία “Μέγας” δεν οφείλεται στην αρετή, στο ήθος και την προσφορά τους αλλά στους πολεμικούς θριάμβους κατά τη διάρκεια κατακτητικών εκστρατειών που στοίχισαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και προκάλεσαν ανήκουστες συμφορές στους λαούς. Και το πιο τραγικό: Η φήμη τους παραμένει ζωντανή και διαιωνίζεται ακόμα και μετά την πτώση τους, ακόμα και μετά τα ολοκαυτώματα και τα τρομακτικά δεινά που άφησαν πίσω τους. Την καλλιεργούν και την ωραιοποιούν οι κατοπινές απολυταρχικές και εξαχρειωμένες εξουσίες.»

Και συνέχισε:

«…η εξουσία είναι πανταχού παρούσα και έχει πάντοτε αποκρουστικό πρόσωπο. Μπορούμε να την επισημάνουμε σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας, από τα βάθη των αιώνων ως το σύγχρονο κόσμο, από την απολυταρχία ως τα συνταγματικά και φιλελεύθερα πολιτεύματα. Παντού, ωστόσο, και πάντοτε το πρόσωπό της είναι το ίδιο, απεχθές και μιαρό, αντιλαϊκό και ανήθικο.»

Ναι, αλλά σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχουμε δημοκρατικά καθεστώτα. Οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά από θεσμοθετημένα και αιρετά όργανα. Οι λαοί πλέον με την ψήφο τους καθορίζουν τις τύχες τους!

Ο Κυριάκος Σιμόπουλος, με τον μεστό και εμπεριστατωμένο λόγο του κεραυνοβολεί, προσδιορίζοντας με σαφήνεια την εμπλοκή των διαφόρων κύκλων της εξουσίας στο σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό μας γίγνεσθαι:

«Η σύγχρονη εξουσία υποτάσσει τους πολίτες με την ένταξή τους στα κομματικά ποιμνιοστάσια, με τα παραισθησιογόνα των γηπέδων και κυρίως με τα αποχαυνωτικά και τοξικά καταπότια της ραδιοτηλεοπτικής τεχνολογίας. Με τα ΜΜΕ διοχετεύει στην κοινωνία την ιδεολογία της “νεοφιλελεύθερης” ηγεμονίας: λατρεία του χρήματος, καταναλωτική φροντίδα, πάθος για προσωπική επιτυχία με τον πιο άγριο, απάνθρωπο και χυδαίο ανταγωνισμό.»Ποτέ Δε μάσαγε τα λόγια του:

«Η διαφθορά δεν αποτελεί περιστασιακό φαινόμενο, δεν αφορά μερικά άτομα διαβρωμένα, δεν πρόκειται για τυχαίες και απροσδόκητες ρωγμές που θα κλείσουν, για μια ιάσιμη λοίμωξη. Είναι διαχρονικό φαινόμενο, συμφυές με την άσκηση της εξουσίας, το κυριότερο χαρακτηριστικό της. Ταυτίζεται με την πολιτική και τους πολιτικούς, είναι η ψυχή και το οξυγόνο του συστήματος.»

Δε δίστασε να αγγίξει ακόμα και ζητήματα ταμπού, όπως η Εκκλησία:

«Κάθε εξουσία έχει ροπή προς τη διαφθορά. Ακόμα και η εκκλησιαστική. Το πάθος για δύναμη και πλούτο και ο ανταγωνισμός για αξιώματα άρχισαν πολύ νωρίς στην Εκκλησία. Εξαγορά επισκοπικών θέσεων -σιμωνία- και διεκδίκηση των πρωτείων με μέσα που υπονόμευαν και γελοιοποιούσαν τη διδασκαλία του Χριστού, το κήρυγμα της εγκράτειας, της λιτότητας και ευσπλαχνίας…»

Μα πάνω απ’ όλα, δεν φοβήθηκε μη χαρακτηρισθεί αιρετικός ή αντεθνιστής:

«Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος φόβος, λεει, γιατί σε όλα τα έργα μου, κάθε αράδα είναι τεκμηριωμένη, εκφράζει την ιστορική αλήθεια με αποδεικτικά στοιχεία..»

Σα βράδιασε θυμάμαι η μαγεία της ατμόσφαιρας στο σπίτι του Κυριάκου Σιμόπουλου μεγάλωνε! Μακάρι να γινόταν να μην είχε σταματήσει εκείνη η κουβέντα. Μακάρι άνθρωποι σαν τον Κυριάκο Σιμόπουλο να ζούσαν για πάντα Να μας οδηγούν με τη σκέψη τους Μα τα πάντα Περιστρέφονται σ’ έναν αμείλικτο και αέναο κύκλο Τον κύκλο της ζωής Που είναι γέννηση, ζωή, θάνατος, γέννηση, ζωή, θάνατος.


Για την εφημερίδα “Νεα της Μεγαλουπόλεως”


Arcadians