Ο ναζί της διπλανής πόρτας

Ας υποθέσουμε ότι είστε μπουγατζατζής, ή φορτηγατζής, ή περιπτεράς. Κι ότι τόσα χρόνια είχατε βρει ένα κάποιο τρόπο να πορεύεστε με την –ας πούμε- πολιτική και οικονομική ηγεσία του τόπου· είχατε έναν ξάδερφο στην τοπική της ΝΔ που σας έδινε τα σταυρωμένα κάθε τέσσερα χρόνια, κερνούσατε κανά καφέ τα «παιδιά» από την αστυνομία, στέλνατε κι ένα ντενεκέ λάδι στην ενορία και κανείς δεν σας ενοχλούσε αν στο μαγαζί σας δούλευε μαύρα κι ανασφάλιστα το παιδί της κουμπάρας, που στο κάτω-κάτω χάρη της κάνατε. Πλούσιος βέβαια δεν θα γινόσασταν ποτέ, αλλά λίγο το μαγαζί (που το δούλευε σχεδόν τζάμπα το παιδί της κουμπάρας), λίγο κάτι νοικιασμένα στο χωριό του παππού, άντε και καμιά αρπαχτή που θα κανόνιζε ο ξάδερφος, έβγαινε ο επιούσιος.

Κι εκεί ξαφνικά, έρχονται τα πάνω-κάτω. Στην αρχή, πέφτει η κίνηση στο μαγαζί, αλλά για αυτό φταίγανε οι πορείες και τα κωλόπαιδα που τα σπάνε. Μετά, σας ανακοινώνουν επισήμως ότι «δεν υπάρχει σάλιο», κόβουν τη σύνταξη της γιαγιάς και σας χώνουν πέντε χαράτσια· εσείς ξέρετε ότι βασικά φταίνε όλοι αυτοί οι χαραμοφάηδες που τόσα χρόνια πληρώνονται από τους φόρους σας, αλλά αρχίζετε να τα βάζετε και με τους πολιτικούς. Εντάξει, και πριν τους ρίχνατε κανά καντήλι κάθε φορά που πληρώνατε αυτά τα ΤΕΒΕ, αλλά τώρα έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι και το σκατό στην κάλτσα: η δουλειά καταρρέει, το ΦΠΑ διπλασιάζεται και οι αρπαχτές μας τέλειωσαν. Η άδεια, αυτή που εξασφάλισε με τόσο γλύψιμο ο πατέρας σας ως «αντιστασιακός» από τον θειο του (πολιτευτή της ΕΡΕ και πατέρα του ξαδέρφου) χάνει την αξία της από την «απελευθέρωση των επαγγελμάτων». Γύρω σας απλώνεται η αβεβαιότητα και το χάος: απεργίες, επεισόδια, εγκλήματα.

Και κάπου εδώ αποφασίζετε να ξεκόψετε οριστικά με τον ξάδερφο: αυτοί που τόσα χρόνια σας πουλούσανε πατριωτισμό και «Ισχυρή Ελλάδα», παίρνουνε τώρα εντολές από τους «ξένους» για να σας βάζουνε φόρους. Ήρθε η ώρα λοιπόν για τη δική σας επανάσταση. Όχι όμως με πορείες και τέτοια που δεν έχουν κανένα νόημα. Εδώ χρειάζεται κάποιος με πυγμή, να βάλει όλους αυτούς τους κλέφτες φυλακή, να κόψει τον κώλο από τους δημόσιους υπαλλήλους και να στηρίξει όλους εσάς, τους καλούς Έλληνες νοικοκυραίους (βλ. μαγαζάτορες). Και οι «υποτιθέμενοι αριστεροί», τα χαϊδεμένα παιδιά του συστήματος που σ’ όποια υπηρεσία κι αν πας αριστερός θα είναι ο διευθυντής, αντί για αυτά, λένε ότι πρέπει να αυξηθεί ο μισθός, να ασφαλίζονται όλοι οι εργαζόμενοι (και το παιδί της κουμπάρας) και να προσλάβουμε μερικές χιλιάδες ακόμα καθηγητές και νοσοκόμες - με τους δικούς σας φόρους. Και δώσ’ του απεργίες και επεισόδια.

Δεν είναι λοιπόν φανερό ότι έχετε κάθε λόγο να πάτε στη Χρυσή Αυγή; Όχι από άγνοια ή βλακεία, αλλά από καθαρό, λογικό και ψύχραιμο συμφέρον. Το σύστημα που σας κανάκευε τόσα χρόνια σας πρόδωσε και η αριστερά σας απειλεί. Τώρα, αν τυγχάνει να είστε κι από τη Λακωνία ή τη Φλώρινα κι οι κομμουνιστές σας είχαν κλέψει το ’40 το γουρούνι, έρχεται το γλυκό και δένει. Αν πάλι μεγαλώσατε ακούγοντας Notis, το μόνο βιβλίο που διαβάσατε είναι οι προφητείες του γέροντα Παΐσιου και κάθε Κυριακή πριν το γήπεδο αγοράζεται το «Πρώτο Θέμα» με τις τσοντούλες του, το γλυκό όχι μόνο δένει, πέτρα γίνεται και πέφτει στα κεφάλια όλων αυτών των αλητών που τα βάζουν με το Έθνος, τη Θρησκεία και τον Θέμο Αναστασιάδη.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν φυσικά ότι όλοι οι μικροαστοί είναι φασίστες – ούτε κι όλοι οι φασίστες μικροαστοί. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι ο φασισμός δεν είναι μία περίεργη ψυχική ασθένεια που προσβάλλει ανθρωποειδή τέρατα, αλλά μία συνειδητή πολιτική επιλογή, η οποία μάλιστα σε κάποιες κρίσιμες συγκυρίες μπορεί να αποδεικνύεται όχι μόνο ελκυστική, αλλά και η μόνη λογική και αποτελεσματική για κάποια κοινωνικά στρώματα, ιδιαίτερα αν συμβαίνει να μοιράζονται κι ένα ορισμένο ιδεολογικό και πολιτιστικό υπόβαθρο. Οι πεντακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, ή τέλος πάντων πολλοί από αυτούς, είναι ναζί, δεν είναι χαζοί.





Νίκος Νικησιάκης