tag:blogger.com,1999:blog-38740210008606546022024-03-13T04:49:23.982-07:00Το Αλφαβηταρι του ΔιαβολουAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.comBlogger28125tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-63995309606972530742015-07-29T13:54:00.000-07:002015-07-30T01:09:45.488-07:00Είναι πουτάνας γιος,αλλά είναι δικός μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<img alt="pinochet+Friedman" src="http://www.provo.gr/wp-content/uploads/2015/07/pinochet-Friedman.png" /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ΟΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΥΝΤΕΣ</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ένας διαδεδομένος πολιτικός μύθος είναι αυτός που συνδέει άρρηκτα τον νεοφιλελευθερισμό με την αστική δημοκρατία. Ο μύθος αυτός θέλει το άνοιγμα των αγορών να συνεπάγεται ταυτόχρονα και το πολιτικό άνοιγμα του εκάστοτε καθεστώτος. Μια μανιέρα που καθιερώθηκε μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ και την μεγάλη έφοδο του κεφαλαίου αγκαζέ με τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Ένα βασικό προπαγανδιστικό εργαλείο των ταλιμπάν της παγκοσμιοποίησης που επιχείρησαν και εν μέρει κατάφερα να πείσουν ολόκληρους πληθυσμούς ότι αγαθά όπως η ελευθερία του λόγου όχι μόνο εξαρτώνται από τον κοινοβουλευτισμό αλλά και από την κανιβαλική ελευθερία των αγορών. Το θέμα δεν είναι να επιχειρηματολογήσουμε για το προφανές: Από την Λατινική Αμερική έως την Κίνα ή την Αφρική, με εξαίρεση κάποιες «αντιιμπεριαλιστικές» χούντες (κι αυτές για όσο διάστημα τις τάιζε η ΕΣΣΔ) ο απολυταρχισμός είναι ταυτισμένος με την οικονομία της αγοράς, με το ξεπούλημα ανθρώπων και πόρων σε ντόπια η διεθνή όρνια της οικονομίας.>></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-2H057IW7-Ls/Vbk6oxPrLZI/AAAAAAAAAi8/FeqCQGf7fxE/s1600/%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4.%25CE%25A6%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3%2B003.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-2H057IW7-Ls/Vbk6oxPrLZI/AAAAAAAAAi8/FeqCQGf7fxE/s320/%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4.%25CE%25A6%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3%2B003.jpg" style="cursor: move;" width="287" />Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος με τον Αριστοτέλη Ωνάση</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
>>Το αξιοπρόσεχτο σε αυτή την προπαγάνδα είναι ο τρόπος που διάφοροι εμβληματικοί της φορείς την κονιορτοποιούν μόλις το προσωπικό τους συμφέρον το απαιτήσει. Ο μεγάλος θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού Μίλτος Φρίντμαν (παρέα με την υπόλοιπη σχολή του Σικάγου) δούλεψε για χρόνια για την κυβέρνηση του δικτάτορα Πινοσέτ. Τη ώρα που οι αντικαθεστωτικοί χτίζονταν στο τσιμέντο ο Φρίντμαν εφάρμοζε εν λευκώ τις θεωρίες του στις πλάτες των άμοιρων Χιλιάνων φτάνοντας να πουλήσει ακόμα και μικρά ποτάμια σε ιδιώτες… Όταν μετέπειτα ο Φρίντμαν δέχτηκε κριτική γιαυτή του τη συνεργασία ισχυρίστηκε ότι «η ελεύθερη οικονομία αποτελούσε το ισχυρότερο από τα εργαλεία για υπόσκαψη της χούντας και πως από την πρώτη στιγμή αυτό ήταν το μήνυμά του προς τους Χιλιανούς»…</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ας μην πάμε όμως μακρυά. Έχουμε και στην Ελλάδα τέτοιους θεωρητικούς. Αφήνοντας στην άκρη την εξωτική συσκευασία περί «νομιμοποίησης της φούντας» και «γάμου των ομοφυλοφίλων» του λιλιπούτιου κόμματος του Στέφανου Μάνου, θα βρούμε τον Παπαχελά και τους ομοίους του να απαιτούν την μπότα της αστυνομίας και των δικαστών σε κάθε σχεδόν αγώνα που δεν δίνει η ΓΣΕΕ, έχουμε τους ψίθυρους για «κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης»… Αλλά το καλύτερο παράδειγμα είναι ό άλλος νεοφιλελεύθερος αστέρας ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Μέγας θαυμαστής του Φρίντμαν ακολουθεί πιστά τα βήματά του. Έχοντας χωθεί σε μια σειρά «συμβουλευτικές» μπίζνες στη Ρωσία και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες (μέσα από διάφορα γεωστρατηγικά – λέγε με πετρέλαιο) ινστιτούτα βρέθηκε να είναι διεθνής παρατηρητής στις τελευταίες εκλογές του Καζαχστάν.>></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<img height="246" src="https://elpidiovaldes.files.wordpress.com/2012/07/somoza-roosevelt.jpg" width="320" /><span style="color: #8899a6; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"> </span></span><br />
<span style="color: #8899a6; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"> <b>"Είναι πουτάνας γιος,αλλά είναι δικός μας"</b></span></span><br />
<span style="color: #8899a6; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><b>Ο πρόεδρος Τρούμαν για τον δικτάτορα της Νικαράγουα Σομόζα</b></span></span><br />
<span style="color: #8899a6; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><b><br /></b></span></span>
<div>
>>Και μετά είπε τη γνώμη του:</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Press Conference έδωσε στην Αστάνα του Καζακστάν, μετά το τέλος της ψηφοφορίας για τις προεδρικές εκλογές στην χώρα αυτή, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Σαν διεθνής παρατηρητής, σημείωσε πως η διαδικασία υπήρχε άψογη και η μοναδική αδυναμία ήταν η έλλειψη debate στην τηλεόραση ανάμεσα στους βασικούς υποψήφιους.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Οι εκπρόσωποι κομμάτων της αντιπολίτευσης με τους οποίους συναντήθηκε, σημείωσε ο κ. Ανδριανόπουλος, δεν παρατήρησαν παραβιάσεις της διαδικασίας ούτε και κάτι άλλο μεμπτό.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο κ. Ανδριανόπουλος επισήμανε πως είναι η σταθερότητα της χώρας που εντυπωσιάζει σε μια εποχή αναστατώσεων στην Μ. Ανατολή και σε πολλές χώρες της Κ Ασίας.»</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Στις εκλογές λοιπόν αυτές ο νυν πρόεδρος Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ έλαβε γνήσιο Σοβιετικό ποσοστό 95,5% ενώ οι αντίπαλοί του 3%. Ένας δε από τους αντιπάλους του δήλωσε ότι και αυτός ψήφισε τον πρόεδρο. Η κανονική αντιπολίτευση κάλεσε σε αποχή αλλά μάλλον ατύχησε αφού η συμμετοχή έφτασε 89%. Έχει όμως και άλλα: ο πρόεδρος πήρε την εξουσία το 1989 ως γραμματέας του ΚΚ Καζαχστάν Μέχρι πριν τις εκλογές το κόμμα του είχε όλες τις έδρες στη βουλή. Βουλή η οποία τον αναγόρευσε «Αρχηγό του Έθνους» και του χορήγησε ισόβια ποινική ασυλία. Τη χώρα διοικεί το σόι του, ενώ ο ίδιος δηλώνει ψάχνει ελιξίριο που θα του χαρίσει την αθανασία (και άρα την παντοτινή προεδρία…).</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το ζήτημα βέβαια, για μια κυβέρνηση που θεωρείται από τις πλέον διεφθαρμένες παγκόσμια είναι τα τεράστια πετρελαϊκά κοιτάσματα και οι ξένες αποικιοκρατικές επενδύσεις που φτάνουν τα 120 δις δολάρια. Και βέβαια η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς, κάτι που προφανώς θέλγει διάφορους θεωρητικούς του φιλελευθερισμού…</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κρίμα όντως που δεν έγινε debate, όπως εύστοχα παρατήρησε και ο δημοκράτης κος Ανδριανόπουλος…</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ως συμπέρασμα πάντως μπορεί να βγεί ένα ερώτημα:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Από κάποιους που υποστηρίζουν φανατικά τη μετατροπή της οικονομικής καθημερινότητας σε κανονική ζούγκλα πως είναι δυνατόν να περιμένουμε να εφαρμόσουν διαφορετικές αντιλήψεις και στην πολιτική ζωή της κοινωνίας;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το κείμενο είναι από <a href="http://www.provo.gr/liberals_and_dictators/">provo</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-30390886337929910482015-01-05T14:06:00.000-08:002015-01-05T14:06:08.382-08:00Δεν Ψηφίζω – Raoul Vaneigem<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-gDvr2sY6FnI/VKsKD4c0ZyI/AAAAAAAAAhQ/JUDXDSJbNdw/s1600/anarcho-syndicalism-photoshop2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-gDvr2sY6FnI/VKsKD4c0ZyI/AAAAAAAAAhQ/JUDXDSJbNdw/s1600/anarcho-syndicalism-photoshop2.jpg" height="300" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">Όταν
τοπικές κοινότητες δρώντας συνολικά –στο πρότυπο των διεθνών
ομοσπονδιών– αποφασίσουν την αυτοδιαχείρισή τους και εξετάσουν:<br /> <br /> –Με ποιο τρόπο θα προωθηθεί η δημιουργία μορφών δωρεάν ενέργειας προς χρήση όλων.<br /> –Πώς θα ιδρυθεί ένας επενδυτικός συνεταιρισμός που θα χρηματοδοτήσει την οικοδόμησή της.<br /> –Πώς θα τεθεί σε λειτουργία η συλλογική διαχείριση ενός επενδυτικού ταμείου συγκροτημένου με τέτοι<span class="text_exposed_show">α
χρηματοδοτική συμμετοχή που να καθιστά δυνατή την άρνηση των μικρών και
μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλλουν τους δασμούς και τους φόρους που
επιβάλλει το Κράτος-μπάνγκστερ.<br /> –Πώς θα γενικευθεί η κατάληψη των εργοστασίων και η διαχείρισή τους από τους εργαζόμενους σε αυτά.<br />
–Πώς θα οργανωθεί μια τοπική παραγωγή που θα προορίζεται για κατανάλωση
από τις τοπικές και τις ομόσπονδες κοινότητες, ώστε να γλιτώσουμε από
τις κομπίνες της αγοράς και να εξασφαλίσουμε σιγά σιγά τη δωρεάν διάθεση
των αγαθών επιβίωσης, που καταργεί το χρήμα. (Μην πείτε πως είναι
ουτοπία! Αυτό ακριβώς έκαναν το 1936 οι ελευθεριακές κοινότητες της
Καταλονίας και της Αραγoνίας, πριν να τις συντρίψουν οι κομμουνιστές.)<br /> –Πώς θα διαδοθεί η ιδέα και η πρακτική αυτού του δωρεάν που είναι το μόνο απόλυτο όπλο απέναντι στο εμπορευματικό σύστημα.<br /> –Πώς θα ευνοηθεί η εξάπλωση των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και η διείσδυσή τους μέσα στις πόλεις.<br />
–Πώς θα πολλαπλασιαστούν μικρές σχολικές μονάδες γειτονιάς, απ’ όπου να
έχουν εξοριστεί οι έννοιες του συναγωνισμού, του ανταγωνισμού και της
αλληλοσφαγής. Ουτοπικό; Όχι. Στο Μεξικό, στο Σαν Κριστομπάλ, το
Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση στους πιο
διαφορετικούς τομείς (συν τους παραδοσιακούς: εργαστήρια τσαγκαράδων,
μηχανικών, ηλεκτρονικών, σιδηρουργίας, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής,
μουσικής, ζωγραφικής κτλ). Η μόνη απαιτούμενη ιδιότητα είναι η επιθυμία
για μάθηση. Δεν υπάρχουν διπλώματα, αλλά ζητιέται από αυτούς «που
ξέρουν» να μεταδίδουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους.<br /> –Πώς θα
προικιστούν οι τοπικές κοινότητες με υγειονομικούς σταθμούς, όπου θα
μπορεί να εξασφαλίζεται η βασική περίθαλψη με τη βοήθεια αγροτικών και
συνοικιακών γιατρών.<br /> –Πώς θα οργανωθεί ένα δίκτυο δωρεάν μεταφορών, που να μη μολύνει.<br />
–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία μια ενεργή αλληλεγγύη με στόχο τα παιδιά,
τους γέροντες, τους αρρώστους και τους αναπήρους, τα άτομα με νοητικές
δυσκολίες.<br /> –Πώς θα φτιαχτούν εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας ανοιχτά σε όλους.<br />
–Πώς θα μετατραπούν τα σουπερμάρκετ σε αποθήκες, όπου τα προϊόντα,
τερπνά και ωφέλιμα, θα ανταλλάσσονται με πράγματα ή με υπηρεσίες, με
στόχο να εξαφανιστεί το χρήμα και η εξουσία.<br /> <br /> Τότε θα ψηφίσω. Με πάθος!!!<br /> <br /> -Ραούλ Βάνεγκεμ-</span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/--dEDu-qyED8/VKsKd4NOUDI/AAAAAAAAAhY/L5oSAYz2WE0/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%2B%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82%2B(2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/--dEDu-qyED8/VKsKd4NOUDI/AAAAAAAAAhY/L5oSAYz2WE0/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%2B%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82%2B(2).jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><span class="text_exposed_show"><a href="http://classwar.espiv.net/?p=3022">Πηγή</a> </span></span></span> </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-32584659819190447872014-11-10T09:53:00.000-08:002014-11-10T10:03:00.417-08:0011 Νοεμβρίου 1887: Εκτελούνται οι «Μάρτυρες του Haymarket»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Uzl0anIRKR4/VGD64Eu-FpI/AAAAAAAAAhA/Q5DbYxblvAI/s1600/12458_640510916036143_8118302526864455751_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-Uzl0anIRKR4/VGD64Eu-FpI/AAAAAAAAAhA/Q5DbYxblvAI/s1600/12458_640510916036143_8118302526864455751_n.jpg" height="640" width="443" /></a></div>
Μια από τις πιο σημαντικές ημερομηνίες για το αναρχικό και το
εργατικό κίνημα θεωρείται η 11/11, αφού σαν σήμερα το 1887 έρχονται
αντιμέτωποι με τη θανατική ποινή οι τέσσερις αναρχικοί που είχαν
κατηγορηθεί άδικα για το θάνατο ενός αστυνομικού από βόμβα στα επεισόδια
του Haymarket ενάμιση χρόνο νωρίτερα. Οι August Spies, Albert Parsons,
Adolph Fischer, George Engel, που πρωτοστάτησαν στην ιστορική πρωτομαγιά
του 1886 θα αναδειχθούν σε ήρωες του Αναρχισμού, με την Emma Goldman να
έχει δηλώσει πως αποτέλεσαν «την πιο κρίσιμη επιρροή στην ύπαρξή της».<br />
Στις 4 Μαϊου του 1886 τα εργατικά σωματεία του Σικάγο οργανώνουν
συγκέντρωση στην πλατεία Haymarket με αφορμή την αστυνομική βία που είχε
ξεσπάσει τις προηγούμενες μέρες ενάντια στο κίνημα του οχτάωρου, με
αποκορύφωμα τις δολοφονίες απεργών από την ιδιωτική εθνοφρουρά Pinkerton
στη φάμπρικα McCormick.<br />
Το συλλαλητήριο ξεκινάει ομαλά, με τον Spies να
ξεκαθαρίζει στην ομιλία του πως «δεν έχουμε σκοπό να ξεκινήσουμε
επεισόδια, παρά τις πολεμικές προετοιμασίες των αυτοαποκαλούμενων
δυνάμεων του νόμου και της τάξης.»<br />
Ωστόσο, τα επεισόδια ξεσπούν όταν οι αστυνομικές δυνάμεις θα
προσπαθήσουν να διαλύσουν τη συγκέντρωση και κάποιος, άγνωστος μέχρι
σήμερα, θα πετάξει μια αυτοσχέδια βόμβα προς το μέρος τους, σκοτώνοντας
τον Mathias J. Degan. Η αστυνομία απαντάει άμεσα, πυροβολώντας προς όλες
τις κατευθύνσεις, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας πάνω από 50 διαδηλωτές
αλλά και συναδέλφους. Το συγκεκριμένο περιστατικό θεωρείται πως
παρήγαγε για πρώτη φορά το στερεότυπο του αναρχικού που πετάει βόμβες.<br />
Τις επόμενες μέρες συλλαμβάνονται οκτώ αναρχικοί, οι περισσότεροι
γερμανικής καταγωγής, που κατηγορούνται ως ηθικοί αυτουργοί της
δολοφονίας του Degan, με τη δικαιολογία ότι οργάνωσαν τη συγκέντρωση. Ο
αμερικανικός τύπος έρχεται να πολώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση,
χαρακτηρίζοντας τους κατηγορούμενους «αιμοσταγή κτήνη,» «κόκκινα
καθάρματα,» «δειλούς,» «κλέφτες,» «δολοφόνους» και «δαίμονες.» Σε άρθρο
τους με τίτλο «Το κόκκινο χέρι της Αναρχίας» οι New York Times
περιγράφουν το περιστατικό ως το «ματωμένο καρπό της εγκληματικής
διδασκαλίας των αναρχικών.» Ο Edward Aveling, γαμπρός του Karl Marx, θα
απαντήσει στα δημοσιεύματα αυτά σημειώνοντας πως «σε περίπτωση που αυτοί
οι άντρες κρεμαστούν, θα ευθύνεται η Chicago Tribune.»<br />
<br />
Η δίκη, που έχει χαρακτηριστεί μια από της πιο σοβαρές κακοδικίες
στην ιστορία των ΗΠΑ, θα καταδικάσει και τους οκτώ αναρχικούς,
στέλνοντας τους εφτά στην αγχόνη χωρίς να υπάρχουν στοιχεία που να τους
συνδέουν με τη βόμβα. Το κατηγορητήριο μιλάει για συνωμότες που δεν
αποθάρρυναν το δράστη και άρα είναι το ίδιο υπεύθυνοι. Ο αδερφός του
Parsons, θα προσκομίσει στοιχεία που συνδέουν πράκτορες της Pinkerton με
την επίθεση, μια εκδοχή που ενστερνιζόταν η πλειοψηφία της εργατικής
τάξης.<br />
Μάλιστα, το 1893 ο κυβερνήτης του Illinois θα αθωώσει τους
κατηγορούμενους (τους περισσότερους μετά το θάνατό τους), θεωρώντας ως
ηθικό αυτουργό την ατιμωρησία των δολοφονιών της Pinkerton που οδήγησαν
στο Haymarket. Από τους εφτά μελλοθάνατους, οι δύο (Michael Schwab και
Samuel Fielden) αποδέχονται τις κατηγορίες και καταδικάζονται σε ισόβια,
ενώ ο Louis Lingg αυτοκτονεί στο κελί του μια μέρα πριν τον
απαγχονισμό. Στις 11 Νοεμβρίου, οι Spies, Parsons, Fischer και Engel
οδηγούνται στην κρεμάλα τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα» και τον ύμνο της
Διεθνούς.<br />
Σύμφωνα με καταγραφές, μερικές στιγμές πριν κρεμαστεί, ο Spies θα
ξεφωνίσει: «Θα έρθει ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από
τις φωνές που πνίγετε σήμερα» και είναι χαραγμένα στη βάση του μνημείου
που βλέπουμε στη φωτογραφία.<br />
<br />
<br />
<a href="http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/11-%CE%BD%CE%BF%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-1887-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%C2%AB%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-haymarket%C2%BB" target="_blank">Πηγή</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-62338647334317509482014-06-25T01:00:00.000-07:002014-06-25T01:14:25.173-07:00Εθνικά υπερφίαλοι, κοινωνικά ηττημένοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-d65BlNnAh0Y/U6p_xjqHstI/AAAAAAAAAdY/Y7dVgEf6vpM/s1600/HELLAS5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-d65BlNnAh0Y/U6p_xjqHstI/AAAAAAAAAdY/Y7dVgEf6vpM/s1600/HELLAS5.jpg" height="257" width="400" /></a></div>
Αναδημοσίευση απο τον ιστιότοπο της Βαβυλωνίας ενός αρθρου του Α.Αργυριάδη ( Διδάκτωρ Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας) (<a href="http://www.babylonia.gr/news/topika-nea/koinonika-kinimata/oi-dyo-opseis-tou-nomismatos-ethnika-yperfialoi-%E2%80%93-koinonika-ittimenoi.html" rel="nofollow">http://www.babylonia.gr/news/topika-nea/koinonika-kinimata/oi-dyo-opseis-tou-nomismatos-ethnika-yperfialoi-%E2%80%93-koinonika-ittimenoi.html</a>)<br />
<br />
Με αφορμή την κρίση, την κυβέρνηση συνεργασίας, την εθνική
υπερηφάνεια ας ξαναθυμηθούμε πως φτάσαμε ως εδώ, μια ψυχοκοινωνική
προσέγγιση.<br />
Είναι βαριά- βαριά ή ήττα σου τσολιά…<br />
Την τελευταία δεκαετία γίναμε ολοένα και περισσότερο μάρτυρες μιας
σειράς γεγονότων, τα οποία μέσα από την ασημαντότητα τους, ανέβασαν
ψηλότερα τον πήχη του υπερφίαλου εθνικοπατριωτικού μεγαλείου. Οι
«εθνικές» πρωτιές της Ελλαδίτσας, που ξαφνικά την μεταμόρφωσαν ως
«Ελλαδάρα», σε πάσης φύσεως αθλητικούς αγώνες ή μουσικούς διαγωνισμούς,
ήταν πλέον η μόνη περίπτωση ανάδειξης του εθνικού μεγαλείου. Ενώ την
ίδια στιγμή, η κοινωνία, ηττήθηκε σε πολιτικό, οικονομικό και ανθρώπινο
επίπεδο.<span id="more-42880"></span><br />
<div class="wp-caption alignleft" id="attachment_42881" style="width: 232px;">
<a href="http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2011/11/07/%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%cf%8c%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%af%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%85%cf%80%ce%b5/6e117a4399e35ddf53aef1ba2a9645aa_m/" rel="attachment wp-att-42881"></a><br />
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
<div class="wp-caption-text">
Ειναι βαριά-βαριά η ήττα σου τσολιά</div>
</div>
<br />
Χρειάστηκε μια Ελλάδα νικητής ως άλλοθι, για να συντηρηθεί ο μύθος
και η νοοτροπία του Ελληναρά, αυτού του υπερβατικού όντος με το εθνικό
μεγαλείο της χλαμύδας και του φιλότιμου της φουστανέλας. Το να
ξαναειπωθεί ότι μια κοινωνία στην εποχή της ασημαντότητας της, επιλέγει
τον πιο εύκολο δρόμο, αυτόν την κενότητας, θα ήταν απλά μια ακόμα
γραφική κοινοτυπία, την οποία γνωρίζουμε όλοι .<br />
Άλλωστε ο εθνικός μεγαλοϊδεατισμός, κρύβει μέσα του μια ενδελεχή
υποκρισία και μια γνωστική ασυμφωνία: Αυτή της δικαιολόγησης του ένδοξου
παρελθόντος, με το άδοξο παρόν και το πιο αβέβαιο μέλλον. Όπως σε όλες
τις ψυχικές διαταραχές (ατομικές ή ομαδικές), η συγκάλυψη της
αναντιστοιχίας λειτουργεί ως εσωτερικός καταπιεστής, ο οποίος
εξωτερικεύεται συλλογικά ως εθνικό ασυνείδητο.<br />
Οδηγηθήκαμε λοιπόν σε μια χαρακτηριστική περίπτωση ψυχοκοινωνικής
ασυμβατότητας. Από την μία έχουμε την εθνική χλιδή της Ελληνικής νίκης,
με υπερήρωες, άτλαντες και τιτάνες. Και από την άλλη να αποκρύπτεται
συστηματικά η σκληρή καθημερινότητα της ανεργίας των απολύσεων της
ανισότητας, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της κοινωνικής υποχώρησης
σε όλους τους τομείς, από δικαιώματα και κεκτημένα. Μόνο που αυτή η
άγρια πραγματικότητα δεν ενδιέφερε κανέναν πατριώτη, ειδικά δε όταν δεν έπληττε τον εθνικό
μεγαλοϊδεατισμό, μιας Ολυμπιάδας, ενός Eurobasket ή μιας Eurovision.
Ο αθλητισμός ανέκαθεν αποτελούσαν το μεγαλύτερο άλλοθι για την
ανάδειξη του εθνικού μεγαλείου, ο οποίος συντήρησε φασιστικές
δικτατορίες, στρατιωτικές χούντες και «λαϊκές» ή αστικές δημοκρατίες.
Όπως και ο πατριωτισμός έτσι και η εθνική έπαρση δεν θα υπήρχαν εάν δεν
υπήρχε η φυλή, το έθνος και το κράτος ως ιδεολογικός μηχανισμός. Φυσικά η
Ελληνική περίπτωση διακατέχεται και από κάποια στοιχεία μοναδικότητας
σε σχέση με την φύση του εθνικοπατριωτικού μεγαλοϊδεατισμού της.<br />
Οι Έλληνες έχουν μόνο ένδοξη προϊστορία, κρυμμένη μυθιστορία, ηρωική
ιστορία και ασήμαντο σήμερα. Για τα του παρελθόντος καυχιούνται
αποκλειστικά, διαμέσου μιας απροσδιόριστης, φασίζουσας αρχαιολατρίας.
Στην συλλογική συνείδηση του Ελληναρά είναι ανεξίτηλα γραμμένη η ρήση
που αποτελεί την κορωνίδα της εθνικής αυταρέσκειας και αυτοεπιβεβαίωσης:
«Όταν οι Έλληνες έχτιζαν Παρθενώνες, οι άλλοι ήταν ακόμα στα σπήλαια».
Φυσικά δεν θέλει να παραδεχτεί ότι τα Ελληνόπουλα αρκετές φορές δεν
μπορούν ούτε την βάση να πιάσουν και απορεί γιατί την σημαία σηκώνουν
«οι ξένοι», διότι καθ’ αυτούς πως ο παν μην Έλλην βάρβαρος!, Αρίστευσε?
Φαίνεται πως στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία ή έννοια της ισονομίας
είναι αποκλειστικό προνόμιο μόνο των ντόπιων ιθαγενών κατοίκων.<br />
Μόνο έτσι μπορεί ο σημερινός Έλληνας, ο ήρωας του βυζαντίου, της
Αλβανίας, της μεταπολίτευσης, αυτός που κράτησε Θερμοπύλες, να ξεπεράσει
το γεγονός ότι ξέμεινε πίσω στο παρελθόν. Ο σύγχρονος νεοέλληνας όμως
είναι μια μεταμοντέρνα μετάλλαξη δυτικών και ανατολίτικων πολιτισμικών
στοιχείων κατά το δοκούν, δεν είναι στην πλειονότητα του παρά
ακοινωνικός, απληροφόρητος, ανιστόρητος και ημιμαθής. Γιαυτό και ενώ
αναπολεί την αρχαία Ελλάδα, θέλει να γίνει «σαν Αμερικάνος και να του
αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος» για να δανειστώ τους στίχους ενός
τραγουδιού. Ο σημερινός Τσολιάς μπορεί να περηφανεύεται για το εθνικό
του μόριο, κραυγάζοντας μόνο μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθώντας
εκστατικά την κίνηση μιας μπάλας ή μιας χορογραφίας. Να
κοινωνικοποιείται μόνο μετά την νικηφόρα λήξη ενός παιχνιδιού ή ενός
διαγωνισμού, φωνάζοντας ακατάληπτα σεξιστικά ή ρατσιστικά συνθήματα. Και
τέλος να αναπτύσσει μια αγελαία εθνική συμπεριφορά νίκης. Ο
αρχαιοελληνικός πολιτισμός σε όλο του το μεγαλείο. Διότι είναι βαριά –
βαριά η χούντα του τσολιά. <br />
Αλλά η νίκη & η επιστροφή των ηρώων με την πολυπόθητη κούπα ή το
πρώτο βραβείο, ήταν ικανή από μόνη της ως θεαματική εκτόνωση να
συγκαλύψει την κοινωνική υποταγή μέσω των δανειακών συμβάσεων, τον
σεξισμό, τον ρατσισμό και την φυλετική έπαρση που καλλιεργείται όχι
υπόγεια πλέον αλλά στο προσκήνιο του εθνικοπατριωτικού lifestyle. Μόνο
έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί η χρήση του «εθνικού συμβόλου» από
καθωσπρέπει Ελληναράδες οπαδούς της εθνικής ή «υπερπατριώτες» φασίστες
που επικαλούνται την αναγκαιότητα της φυλετικής καθαρότητας την απέλαση
των μεταναστών, τους ξυλοδαρμούς όσων δείχνουν ή είναι διαφορετικοί
πολιτικά, σεξουαλικά, για μια απροσδιόριστη υπεράσπιση της εθνικής
συνείδησης μέχρι θανάτου.<br />
Εξάλλου ο φασιστικός υπερεθνικισμός δεν είναι άλλο παρά η αδιοχέτευτη
λίμπιντο του κάθε πατριώτη. Αυτή η ξέφρενη εθνική βαρβαρότητα που
μεταφράζετε σε ηρωισμό. Στην βάση αυτή η βίαιη συμπεριφορά
απενοχοποιείται έστω και αν αυτή τραυματίζει θανάσιμα πολλές φορές
μετανάστες, νεολαίους και γενικά όσους φαίνονται διαφορετικοί. Ειδικά
δε, σε περιπτώσεις όπου αυτή η πολυπόθητη νίκη δεν ήρθε, η βαρβαρότητα
βαφτίζεται ως «συναισθηματικό ξέσπασμα» για να εκλογικευτεί στην
συνέχεια με έναν πιο εύπεπτο τρόπο. Οι περιπτώσεις αυτές που προσβάλουν
την κοινωνία και τον άνθρωπο, συνήθως όχι μόνο αποκρύπτονται αλλά και
συγχωρούνται, ειδικά όταν γίνονται κάτω από την ελληνική σημαία ή την
επίδραση της νίκης που είναι μόνο Ελληνική. Το ενδεχόμενο ήττας αποτελεί
κατάφορα έναν ανθελληνικό δάκτυλο, μια σκοτεινή συνομωσία. Σε αντίθεση
φυσικά με την γενική κατακραυγή από τα ΜΜΕ, όταν για συμβολικούς λόγους
καίγεται, σκίζεται ή καταστρέφεται η σημαία, ως πράξη ενάντια στον
ρατσισμό, την καταστολή ή τον φασισμό. Ο συμβολισμός τότε γίνεται
ασυδοσία και προβάλλεται ως δημόσια προσβολή.<br />
<br />
Η συστράτευση της αστυνομίας και της χρυσής αυγής στοχεύει στον
γενικευμένο έλεγχο που είναι αδιαμφισβήτητα υπαρκτός σε όλη την
καθημερινότητα του πολίτη και δεν έχει στόχο την εξάλειψη της «βίας» ή
της «παραβατικότητας», αλλά την ισχυροποίηση με όρους εγκλεισμού του
πολίτη μέσα σε ένα κοινωνικό ιδρυματισμό ανάλογο ενός στρατοπέδου
συγκέντρωσης (άλλωστε τα μέλη της χρυσής αυγής αυτό δεν
νοσταλγούν);Άλλωστε είναι ηλίου φαεινότερων ότι “τα παιδιά των ειδικών
δυνάμεων της αστυνομίας” μοιάζουν πολύ με τους καραφλούς υπερπατριώτες
της “Χρυσής Αυγής”, στον σωματότυπο, τον τσαμπουκά, το μίσος, τη βία,
τον ανδρισμό, τον σεξισμό και τον ρατσισμό. Ας μην ξεχνάμε ότι τα
τάγματα ασφαλείας ανέκαθεν υπήρξαν για να καταργούν και όχι να
διαφυλάσσουν την δημοκρατία.<br />
Από τις κάμερες στους δρόμους, στην τράπεζα, το metro & το
ψιλικατζίδικο της γειτονίας, έως τον «στρατιωτισμό» των αστυνομικών
δυνάμεων ως φυσική παρουσία σε κάθε γωνιά ή πλατεία των αστικών κέντρων
δεν είναι απλά για να υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν, αλλά για να θυμίζουν
ότι τα «ΜΑΤ δεν αργούν και δεν ξεχνούν», όπως μου φώναξε ένας άντρας τον
αστυνομικών δυνάμεων καθώς περνούσαμε μεταφέροντας μια κυρία σε σοκ από
την γενικευμένη θηριωδία που συνέβαινε στις 28 Ιουνίου 2011 προς τον
σταθμό Α Βοηθειών της Πλατείας Συντάγματος. Είναι κάτι περισσότερο από
δεδομένο ότι η ύπαρξη τους, έχει μια μονοσήμαντη σχέση εκτός του να
υπηρετούν την εξουσία, την επιχειρησιακή τους αυτοτέλεια, που σε
συνάρτηση με την πολιτική ανοχή σημαίνει ατιμωρησία.<br />
Η καταστολή και η αστυνομική βία δεν είναι γενικευμένη και
αντικειμενική όπως προσπαθούν να περάσουν ευρύτερα οι ιδεολογικοί
συνεργοί και απολογητές του συστήματος και ούτε πρόκειται για μια
βεντέτα μεταξύ αναρχικών – χρυσής αυγής, αλλά Θεσμού (ΜΑΤ) και
Κοινωνίας, όπως είδαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε στις επιχειρήσεις
σκούπα στην Πλατεάι Συντάγματος. Οι κατασταλτικές δυνάμεις δείχνουν τον
ίδιο ζήλο, και επαγγελματισμό μόνο σε όλους όσους διαμαρτύρονται ενάντια
στο καθεστώς: Συμβασιούχοι, δάσκαλοι, άνεργοι, απολυμένοι, φοιτητές,
την κοινωνία ολόκληρη στις 15 &, 21 Μαίου, 28 & 29 Ιουνίου, 3
Σεπτεμβρίου, 18-19 Οκτωβρίου 2011. Το ίδιο όμως δεν ισχύει προς τα
παιδιά τα «δικά τους», που δρουν επικουρικά προς αυτούς: Χαφιέδες,
δοσίλογοι, τραμπούκοι, εξαγριωμένοι πολίτες, φανατικοί χριστιανοί και
υπερπατριώτες. Η ύπαρξη τους δεν αποτελεί την απόδειξη «δημοκρατικής
πολυφωνίας» αλλά νίκη του λαικοχριστιανικού συντηρητισμού και της
οπισθοδρόμησης. Όλος αυτός ο νεοχαζός συρφετός των ακροδεξιών, που
μπορούν ατιμώρητα να μαχαιρώνουν, δολοφονούν και να λυντσάρουν κατά το
δοκούν των αντικοινωνικών τους ιδεών (όπως έγινε πρόσφατα στα τέλη
Οκτώβρη με την επίθεση σε μετανάστη που πουλούσε Ελληνικές σημαίες),
πρόκειται για μια συμμορία αποτελούμενη από άτομα χαμηλού νοητικού
(πολιτικά) & κοινωνικού (συμβιωτικά) επιπέδου, οπισθοδρομικά και
ομοφοβικά. Με αφετηρία τον εθνοκεντρισμό, τα άτομα αυτά βιώνουν την
μισαλλοδοξία μιας ανύπαρκτης φυλετικής, ή πατριωτικής ανωτερότητας που
τους διαχωρίζει από τις πρωταρχικές κοινωνικές & οργανικές αξίες της
συνεργασίας, της συμβίωσης και της αλληλεγγύης.<br />
Το ερώτημα πλέον δεν τίθεται για την Ελλάδα αλλά για ποια Ελλάδα?<br />
Κάθε όψη αυτού του εθνικού μεγαλείου φαντάζει αποκρουστική. Η
κοινωνία δεν έχει ανάγκη το έθνος, την φυλή ή την πατρίδα. Όλες αυτές,
είναι έννοιες ξεπερασμένες και ανθρωποφάγες. Σε οικονομικό επίπεδο έχουν
ξεπεραστεί από την κυριαρχία, αλλά σε ιδεολογικό επίπεδο διατηρούνται
ως άλλοθι για να θυμίζουν τον πάλαι ποτέ ισχυρό κοινωνικό ιστό του
κράτους-έθνους. Η κοινωνία χρειάζεται να επανακαθορίσει τις ανάγκες της
με βάση την αλληλεγγύη και την συνεργασία, με στόχο την απελευθέρωση
της. Όπως δεν υπάρχουν «φιλήσυχοι» φασίστες, έτσι δεν υπάρχουν αμέτοχοι
πολίτες.<br />
Ο εθνοκεντρισμός εκτός από υπερφίαλος ή γραφικός είναι κοινωνικά
αποκρουστικός & πολιτικά αποτρόπαιος. Εάν η Ελλάδα θέλουν να είναι
αυτή των Ελλήνων αστυνομικών, των «ρουφιάνων, των δολοφόνων και των
βασανιστών» για να υπενθυμίσω ένα σύνθημα που φώναζαν σχεδόν όλοι στις
28-29 Ιουνίου 2011, των γερμανοτσολιάδων ή των μεταδιδακτορικών
χαφιέδων, αυτό δεν ενδιαφέρει παρά μια μικρή παρελθοντολογική
μειονότητα, η οποία αποχαυνωμένη παρακολουθώντας τηλεοπτικές εκπομπές
εθνικοπατριωτικού telemarketing, περιμένει να ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος
βασιλιάς για να ξαναζήσει το μεγαλείο της. Μιας ισχνής μειοψηφίας που
δεν μπόρεσε να κατανοήσει το σύνθημα των πλατειών «ότι η χούντα δεν
τελείωσε το 73» διότι δεν της φαίνεται αυτό λογικό αφού νομιμοποιήθηκαν
οι κομουνιστές, γέμισε ο τόπος μετανάστες, έκλεισαν τα μακρονήσια και
πλέον δεν σε επανεντάσουν στην κοινωνία με τον θεραπευτικό τρόπο της
φάλαγγας, πως δεν έχουμε δημοκρατία?. Είναι οι ίδιοι που συγχαίρουν τον
Κορκονέα που σκότωσε τον 15 χρόνο αλήτη μόνο και μόνο γιατί κυκλοφορούσε
στα Εξάρχεια ή την επίσκεψη «πάτερα» της εκκλησίας στον φυλακισμένο
«αγωνιστή» Ντερτιλή και θεωρούν ότι ο Καρατζαφέρης είναι πολύ
διαλλακτικός. <br />
Εάν κάποιοι θέλουν η κοινωνία να μεταβληθεί στην Ελλάδα του
ελληνορθόδοξου χριστιανισμού, αυτού του ιδιότυπου φονταμενταλισμού, που
κάτω από τον μανδύα της αρετής προβάλει τον κοινωνικό αναχρονισμό, τότε
να παραμείνουμε «ΑΘΕΟΙ». Όσο ο εθνικισμός θα βαφτίζεται ως υπέρτατη
κοινωνική αξία προτρέποντας τον διαχωρισμό των ανθρώπων βάση του γένους,
της φυλής ή του έθνους, να συνεχίσουμε να παραμένουμε «ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ». Και
φυσικά εφόσον η δημοκρατία μια μικρής αστικής μειοψηφίας που
σφετερίζεται την δύναμη των πολλών προς χάρη των συμφερόντων των λίγων,
που βαφτίζει τους κοινωνικούς αγώνες τρομοκρατία και τους κοινωνικούς
αγωνιστές τρομοκράτες, που στέλνει στην ανεργία μεγάλα τμήματα του
πληθυσμού, να παραμείνουμε πολιτικά «ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ». Επιστρέφοντας έτσι τον
συμβολισμό και τον ιδεολογικό χειρισμό στην εκφορά του λόγου της
κυρίαρχης ρητορικής. <br />
<br />
Δεν χρειαζόμαστε χλαμύδα, φουστανέλα, τσαρούχι φούντα ή φέσι για να
βρούμε το δικό μας μεγαλείο. Είμαστε εκτός του εθνικού οράματος και της
συναίνεσης του, που οδηγεί στην νέα δανειακή σύμβαση ή σε μια κυβέρνηση
«εθνικής ενότητας ή συνεργασίας». Είμαστε επισφαλής εργαζόμενοι,
άνεργοι, μετανάστες μα προπαντός είμαστε όλοι αγανακτισμένοι,
αντιστεκόμενοι και αλληλέγγυοι. Παραφράζοντας τα δικά τους υπερφίαλα
«δυνατά και Ελληνικά» λόγια, μπορεί να μην είναι ακόμα ο «καιρός γαρ
εγγύς». Αλλά όταν αυτή η στιγμή έρθει, δεν θα είναι για την επανίδρυση
του κράτους-έθνους, ούτε για την επιστροφή στην δραχμή, αλλά για την
κοινωνική απελευθέρωση. Αρκεί η ίδια η κοινωνία να το θελήσει. Αλλιώς θα
παραμείνει εθνικά υπερφίαλη και κοινωνικά ηττημένη.<br />
Εφόσον θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία – πόσο μάλλον η δημοκρατία –
είναι ξεκάθαρο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει εκ του ασφαλούς, φιλήσυχα
και από τον καναπέ. Η Άμεση Δημοκρατία αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία να
αλλάξουμε όχι με όρους Αρχαιολατρικούς επιστρέφωντας στο νοσταλγικό
παρελθόν, αλλά με όρους κοινωνικούς πέρα από την ξύλινη γλώσσα της
ιδεολογίας και την θρησκεία του κομματικού ιερατείου της. Γι αυτό πριν
κατηγορήσετε τα «παιδιά με τα μακριά μαλλιά, και τα μαύρα ρούχα που τους
έλεγαν αλήτες», αναρωτηθείτε που ήσασταν εσείς όταν «τα παιδιά αυτά που
τα έλεγαν αλήτες» πρότασσαν τα σώματα τους ενάντια στην συστημική –
φασιστική βία που είναι το ίδιο και το αυτό. Διότι είναι τουλάχιστον
αφελές και υποκριτικό «να καταδικάζετε η βία από όπου και αν προέρχεται»
μιας και «φιλήσυχοι φασίστες» δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν ποτέ.
Αντίθετα οι φιλήσυχοι και ευυπόληπτοι πολίτες με την παθητικότητα τους
από τον καναπέ, επέτρεψαν να γίνουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της
ανθρωπότητας, και να φτάσουμε σήμερα εδώ που φτάσαμε να περιμένουμε ως
κοινωνία την επόμενη δόση. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό, Αντίθετα αντί να
περιφερόμαστε ως έθνος «εξαρτημένων» μνημονιομανών, να
επανδιεκδικήσουμε την κοινωνική μας αξιοπρέπεια και ελευθερία. Είναι
δεδομενο λοιπόν ότι αντί για κυβέρνηση “εθνικής” σωτηρίας, να ζητήσουμε
καθολική πολιτειακή αλλαγή. <br />
<br />
<br />
Αργύρης Αργυριάδης<br />
<br />
Από: <a href="http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2011/11/07/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%85%CF%80%CE%B5/" target="_blank">Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα</a><br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-28243152776871279892014-06-08T01:17:00.000-07:002014-06-08T08:52:37.298-07:00Η απόπειρα ανατίναξης της βουλής το 1907<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-mLSly-ADijI/U5QU_GhCclI/AAAAAAAAAc0/DBQ1sFUvU-g/s1600/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%AC%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AE2.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-mLSly-ADijI/U5QU_GhCclI/AAAAAAAAAc0/DBQ1sFUvU-g/s1600/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%AC%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AE2.JPG" height="252" width="400" /></a><br />
14 χρόνια μετά την καθολική πτώχευση του 1893, 10 χρόνια μετά την
οδυνηρή ήττα στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και 9 χρόνια μετά την
επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου από τους τραπεζίτες του 1898, η
Ελλάδα των 2.631.952 κατοίκων διέθετε ζωτικό χώρο εκτάσεως 63.211 km².
Οι υπήκοοι του βασιλείου, με σκληρή εργασία είχαν καταφέρει να
έχουν πλεονασματικό προϋπολογισμό. Έτσι η ζωή άρχισε να κυλά χαρωπά, δηλαδή οι λίγοι κι εκλεκτοί προόδευαν και γίνονταν πλουσιότεροι, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος έκανε το σκατό του παξιμάδι, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα χάντρες, καθρεπτάκια και την ζωή των Βαυαρών πριγκίπων σε τακτικές συνέχειες των εντύπων, η φαιδρά πορτοκαλέα εξαπλωνόταν ακάθεκτη στην γη της ψωροκώσταινας και η Βουλή συνεδρίαζε νυχθημερόν για να παράξει "θεάρεστο" και απαιτούμενο από τους πατρόνες και δανειστές της, "έργο".<br />
<br />
Την ημέρα που οι εκπρόσωποι του λαού (σικ) με την φράγκικη συμπεριφορά και αμφίεση, συνεδρίαζαν εις το κτήριο της Βουλής και παρακολουθούσαν (σικ) την εισήγηση του υπουργού περί των οικονομικών Σιμόπουλου, ο οποίος, και παρά τον πλεονασματικό αποτέλεσμα του προηγουμένου κρατικού προϋπολογισμού, απαριθμούσε με βαριεστημένο ύφος νέες περικοπές και επώδυνα νέα μέτρα φορολόγησης του πόπολο. Κατά την προσφιλή τους συνήθεια, οι περισσότεροι βουλευτές έπιναν καφέ στο καφενείο της Βουλής, κάποιοι εκοιμώντο και οι υπόλοιποι εχασμώντο.<br />
<br />
Αίφνης, την γαλήνη της σουρεαλιστικής αυτής εικόνας, διέκοψε ο ήχος της πτήσης φυσιγγίου δυναμίτιδος περιτυλιγμένου με χαρτί εφημερίδας και ο γδούπος της προσγείωσής του στο πάτωμα της Βουλής, εν μέσω των θέσεων των βουλευτών του Εθνικού κόμματος. Συνάμα, η αίθουσα γέμισε καπνό και την χαρακτηριστική έντονη μυρουδιά από την καύση της θρυαλλίτιδος της αυτοσχέδιας χειρο-βομβίδας. Οι περισσότεροι από τους εθνοπατέρες, δεν αντιλήφθηκαν - άμεσα - το τι είχε συμβεί διότι, όπως ανέφερα προηγουμένως, έπαιρναν τον ύπνο τους στα ακριβοπληρωμένα έδρανα, αλλά επιτέλους κάποια στιγμή, εις εξ αυτών, ο Λεώπουλος, ξύπνησε από τον ύπνο του δικαίου και, έντρομος, φώναξε.<br />
<br />
"Μπόμπα! Προς Θεού! Μπόμπα"!<br />
<br />
Το τι έγινε τότε, είναι δύσκολο να περιγραφεί. Οι βουλευτές, μισοκοιμισμένοι - μισοξύπνιοι, προσπάθησαν να βγουν από την αίθουσα ομαδόν και κοπαδοειδώς, σαν μία επ' απειλή αγέλη. Οι πόρτες της εξόδου, όμως, φράκαραν από τους όγκους των λιπαρών και καλοθρεμμένων επισπευδόντων ηγητόρων και τότε έγινε λαϊκό δημώδες "πατείς με - πατώ σε". Ο πρόεδρος της Βουλής, διαγκωνίζοντας και διαγκωνιζόμενος, φώναζε:<br />
<br />
"Ο φρούραρχος να κλείσει τις πόρτες εξόδου των λαϊκών θεωρείων. Να συλληφθεί αμέσως ο δράστης".<br />
<br />
Όμως, φευ, ο φρούραρχος, λοχαγός του πυροβολικού Ταρσούλης απουσίαζε και τοιουτοτρόπως, τα θεωρεία εν ριπή οφθαλμού εκκενώθηκαν, από τους έτσι κι αλλιώς, ελάχιστους θαμώνες / μισθοδοτούμενους χειροκροτητές. Βλέπετε, μέσα στην χάβρα των Ιουδαίων η οποία δημιουργήθηκε, μόνο ένας η δύο, από τους βουλευτές αντιλήφθησαν, καθυστερημένα έστω, ότι η θρυαλλίς (το φυτίλι) είχε αποκοπεί από το φυσίγγιο της δυναμίτιδος από την πρόσκρουση της στο έδαφος και έτσι δεν υπήρχε, κανένας απολύτως κίνδυνος έκρηξης.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ, απόντος του φρουράρχου, αλλά και της φρουράς, αναθαρρημένοι από την διαπίστωση ότι δεν κινδύνευε η σωματική τους ακεραιότητα από μια έκρηξη, οι Λαζάνης και Στάης εφόρμησαν προς τα λαϊκά θεωρεία του 3ου ορόφου, όπου πιθανολογούσαν ότι από εκεί ερρίφθη η δυναμίτιδα. Όταν κατάφεραν να υπερσκελίσουν το εμπόδιο της ανηφορικής διαδρομής το οποίο είχε σύμμαχο το μεγάλο τους σωματικό βάρος και έφθασαν εκεί, τα βρήκαν άδεια, εκτός από ένα πτωχικά ενδεδυμένο άτομο, το οποίο στεκόταν πίσω από ένα παράθυρο του θεωρείου, με μια διπλωμένη εφημερίδα στα πόδια του. Αμέσως τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο γραφείο του διευθυντού της Βουλής, όπου ξεδιπλώνοντας την εφημερίδα, ανακάλυψαν 4-5 ακόμη φιτίλια κατάλληλα για την ανάφλεξη μασουριών δυναμίτιδας και ένα ακόμη μασούρι.<br />
<br />
Τότε, ο υπουργός των Εσωτερικών, Καλογερόπουλος, συνεπικουρούμενος από τον γενικό εισαγγελέα Λυκουρέζο, άρχισαν να τον ανακρίνουν και ανακάλυψαν την ταυτότητά του. Ονομαζόταν Ανδρέας Παπαμικρόπουλος, εκ Πατρών, και ήταν διδάσκαλος του πτωχοκομείου, ετών 40 και άγαμος. Στις επίμονες όμως ερωτήσεις των ανακριτών, αυτός δεν παραδέχoνταν την ενοχή του, παρά την κατ’ αντιπαράσταση εξέταση των υπαρχόντων μαρτύρων, οι οποίοι βεβαίωναν ότι μόνο αυτός στεκόταν στο σημείο από το οποίο εκτοξεύτηκε η εκρηκτική ύλη.<br />
<br />
Μέσα στην απελπισία του για την άκαρπη τροπή της ανακρίσεως, ο γενικός εισαγγελέας, του οποίου η εντολή της κυβερνήσεως ήταν να αποσπάσει γρήγορη και σαφή ομολογία από τον ύποπτο για την βομβιστική ενέργεια, χρησιμοποίησε τα μεγάλα μέσα. Είχε προηγουμένως μάθει ότι, ο Παπαμικρόπουλος λόγω της οικτρής του οικονομικής καταστάσεως, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το μικρό δωμάτιο, το οποίο μοιραζόταν με 3 ακόμη συγκατοίκους, στο ξενοδοχείο 5ης κατηγορίας «Ακρόπολις» και να ικετεύσει, πρώτα την οικογένεια Διαμαντοπούλου και κατόπιν την οικογένεια Αντωνοπούλου, στις κυρίες των οποίων είχε διδάξει γράμματα στο παρελθόν, για τροφή και στέγη, με αντάλλαγμα την διδασκαλία των παιδιών τους, την συνοδεία των σε περιπάτους και την συμμετοχή του σε όποια, οικοκυρικής φύσεως, εργασία προέκυπτε στην καθημερινότητά τους.<br />
Έτσι, ο πονηρός εισαγγελέας, διέταξε να προσαγάγει η αστυνομία τους παραπάνω και να τους οδηγήσει σ΄ αυτόν για ανάκριση με βίαιο τρόπο, παρουσία του Παπαμικρόπουλου, όπερ και εγένετο. Την ίδια χρονική στιγμή κατά την οποία τον ανέκρινε, οι αστυνομικοί προσήγαγαν τους Αντωνόπουλους με σκαιό τρόπο. Ο Παπαμικρόπουλος, βλέποντας τους υποφέρουν από την βιαιότητα των οργάνων, αλλά και φοβούμενος ότι θα τους χαρακτήριζαν συνεργούς του, είπε: «Αφήστε τους ανθρώπους αυτούς. Θα σας ομολογήσω τα πάντα».<br />
<br />
Και ομολόγησε: «Εγώ αγόρασα τα δύο μασούρια δυναμίτιδας και τα απαραίτητα φιτίλια, προ δεκαπενθημέρου. Το ένα το εκτόξευσα στους βουλευτές και το δεύτερο το ετοίμαζα για να αυτοκτονήσω αμέσως μετά την πράξη μου. Έγραψα δε, και σχετική του τέλους μου επιστολή, προς την μητέρα μου. Επίσης, πολλές ημέρες πριν την πράξη μου, απέστειλα προειδοποιητική επιστολή προς την Βουλή, στην οποία τους ανακοίνωνα την πρόθεσή μου αυτή. Δεν ήθελα να τους σκοτώσω όλους, αλλιώς, θα χρησιμοποιούσα περισσότερα φυσίγγια. Να τους φοβίσω και να τους αφυπνίσω ήθελα, διότι εκτός της προσωπικής μου οικτρής οικονομικής καταστάσεως, στην οποία με έχουν οδηγήσει οι πράξεις και οι παραλήψεις τους· δεύτερο πουκάμισο δεν έχω να βάλω και ικετεύω καθημερινά τους ανθρώπους για τα απολύτως απαραίτητα. Η δική μου όμως δυστυχία ήταν η μικροτέρα, έναντι των δεινών της πολιτείας μας, για τα οποία σας θεωρώ απολύτως υπευθύνους. Η εκμηδένιση της αξιοπρέπειας της χώρας, η υπερχρέωσή της, η κατάπτωση του ηθικού της γοήτρου, ο συνεχής και παράνομος πλουτισμός των ηγητόρων της, η πλήρης αναισθησία των υπουργών και των βουλευτών στις συνεχείς εκκλήσεις των πολιτών για διαφάνεια στην διαχείριση των οικονομικών της, η κακοδιαχείριση των πόρων της και άλλα τινά, οδήγησαν την ψυχική μου εξέγερση. Και όχι. Συνεργούς, δεν έχω. Μόνος μου εσκέφθην, εζύγισα τα πράγματα και απεφάσισα τον εξαναγκασμό σε μεταμέλεια όλων αυτών, με την χρήση βίας».<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Z346e4RnkH4/U5Qadr2hlJI/AAAAAAAAAdE/R23lQ0ycSsk/s1600/vomvistis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Z346e4RnkH4/U5Qadr2hlJI/AAAAAAAAAdE/R23lQ0ycSsk/s1600/vomvistis.jpg" /></a></div>
Ο εισαγγελέας, οι γραφιάδες και οι παρατρεχάμενοι, έμειναν άφωνοι. Ο κοντός μυστακοφόρος, βρόμικος και πάμπτωχος δάσκαλος, έμοιαζε γίγαντας μπροστά τους. Αμέσως ο Λυκουρέζος, ο οποίος δεν ήθελε να ακούσει και άλλα, διέταξε να μεταφερθεί στα κρατητήρια ο δράστης και πολύ προβληματισμένος κίνησε για το γραφείο του πρωθυπουργού Θεοτόκη. Στην συνάντηση η οποία αμέσως πραγματοποιήθηκε, συμμετείχαν οι Θεοτόκης, Λυκουρέζος, Καλογερόπουλος και Καπερδάνος και αναλύθηκαν οι εξελίξεις της υπόθεσης και αναζητήθηκε η κατάλληλη λύση.<br />
Πάνω στο τραπέζι συσκέψεων, δέσποζαν οι εφημερίδες της εποχής, με πρώτον πρώτον τον «Ρωμιό» του Σουρή, οποίος διασκέδαζε την κατάσταση γράφοντας :<br />
<br />
«Αυτά του κόντε λέγονταν εν λιγυρά φωνή,<br />
στο παρλαμέντο βρόντισε μιά μπόμπα αληθινή.<br />
Κι αμέσως τά ‘χασαν αυτοί και τά ‘χασαν κι εκείνοι,<br />
κι ακαματόπους έτρεχε καθένας αστυνόμος,<br />
και της Βουλής τας πτέρυγας συνείχε κρύος τρόμος.<br />
Νίπτω κι εγώ τας χείρας μου και δεν ανακατεύομαι,<br />
και αφού οι μπόμπες άρχισαν, παύω να πολιτεύομαι!».<br />
«Ιδού! Διαβάστε πράγματα! Αυτός είναι επικίνδυνος και θα βρει μιμιτάς», είπε θυμωμένα ο Θεοτόκης.<br />
<br />
«Θα τον κάνουμε ήρωα;», αναρωτήθηκε εξοργισμένος ο Καπερδάνος.<br />
«Του χρόνου θα τον έχουμε ανάμεσά μας στην Βουλή», ψιθύρισε έντρομος ο Καλογερόπουλος.<br />
«Να αποδείξουμε ότι είναι βλαμμένος», έκραξε πνιχτά ο Λυκουρέζος.<br />
<br />
«Αυτό είναι!», αναφώνησαν εν χορώ άπαντες. «Βλαμμένος! Είναι η σοφότερη λύση. Να κανονιστεί πάραυτα επίσημη γνωμάτευση από τον γιατρό Μιταυτσή. Είναι της απολύτου εμπιστοσύνης μου και γαμπρός της αδελφής μου», διέταξε ο οιονεί άναξ.<br />
<br />
Ο…φρενολόγος<br />
<br />
Ο γραμματέας άρχισε την ανάγνωση των γραπτών απαντήσεων του ειδικού εντεταλμένου ιατρού φρενολόγου, Μιταυτσή, μετά την εξέταση της διανοητικής καταστάσεως του δράστη της βομβιστικής κατά του Κοινοβουλίου ενέργειας, κατ΄ εντολήν του γενικού εισαγγελέα.<br />
«Διάβαζε πιο δυνατά», του είπε ο Λυκουρέζος, ο οποίος δεν μπορούσε να κρύψει το σαρδόνιο χαμόγελό του κάτω από την επαγγελματική του σοβαροφάνεια.<br />
<br />
«Κατόπιν εντολής του γενικού εισαγγελέως κυρίου Λυκουρέζου και αδείας του Διευθυντού της αστυνομίας υποστρατήγου Δαμηλάτη, μου επετράπη η άνοδος εις το δωμάτιον ένθα κρατείται ο βομβιστής. Ευθύς μόλις τον είδα, τον αναγνώρισα. Αυτός είναι. Ω, ναι. Αυτός είναι τελείως ανισόρροπος. Τον ενθυμούμαι καλώς ότε ήλθε προ ολίγων ετών και υπεβλήθη εις θεραπείαν».<br />
<br />
Ερώτηση εισαγγελέα: «Από τι έπασχε τότε;».<br />
<br />
Απάντηση ιατρού: «Φρενοβλάβειαν εκφύλου με ιδέας πολυμόρφους, ιδέας δηλαδή καταδιώξεως, μεγαλείου, αδικιών, ενοχής και ερωτικών επεισοδίων, ιδέας αίτινες δύνανται το άτομον όπερ κατέχεται υπ΄ αυτών, να το ωθήσουν εις τας πλέον επικινδύνους πράξεις».<br />
<br />
Ερώτηση εισαγγελέα: «Εθεραπεύθη τότε;».<br />
<br />
Απάντηση ιατρού: «Είναι ανίατος η νόσος αυτή. Ο πλήρης μάλιστα ορισμός της είναι ο εξής: Ανισορροπία διανοητική θεωρουμένη πολλάκις εκ των ανιάτων. Βεβαιώ, ότι τούτος έπασχεν εκ τοιούτου νοσήματος. Είναι δε χαρακτηριστικόν ότι οι κατά πλήθους αποπειρώμενοι, εμπνέονται υπό της ιδέας, ότι τους προξενεί τούτο, κακόν τι ή υπό της ρεκλάμας».<br />
<br />
Ερώτηση εισαγγελέα: «Τον θεωρείτε επικίνδυνο προς τον εαυτό του και προς το κοινωνικόν σύνολον;».<br />
<br />
Απάντηση ιατρού: «Προς τον εαυτόν του, όχι. Προς το κοινωνικό σύνολον, ναι αναμφαδόν».<br />
<br />
«Τελειώσαμε. Θα το υπογράψετε;», ρώτησε ο γραφιάς τον εισαγγελέα.<br />
<br />
«Αν θα το υπογράψω; Ανόητε…», τον μάλωσε άγρια ο Λυκουρέζος. Και έβαλε την υπογραφή του. Φαρδειά πλατειά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Το αρχικό άρθρο <a href="http://ribandsea.com/agapite/671-2012-04-15-14-23-17.html">Εδώ</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-43823397565016549262014-05-24T04:34:00.000-07:002015-01-23T05:39:03.856-08:00Κοιτάζοντας τα σκατά που αφήνουμε πίσω μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-NaOZ0RBNjzQ/U4CB-HjKorI/AAAAAAAAAck/biLyq9zFJgA/s1600/k1p553.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-NaOZ0RBNjzQ/U4CB-HjKorI/AAAAAAAAAck/biLyq9zFJgA/s1600/k1p553.jpg" height="240" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι η ώρα που οι παραμορφωμένες
επιθυμίες των συνανθρώπων μας παίρνουν σάρκα και οστά. Και όλη η
σκατολογική άβυσσος της κάλπης, ρυθμίζει την πνευματική κυκλοφορία των
συστημικών ιδεών και προτύπων. Αυτή η σχισμή της δημοκρατίας, που
εκβάλει στον ερμητικά κλειστό χώρο της αποχαύνωσης. Εκεί που ο
παραλογισμός της ποσότητας κάνει την ποιότητα δούλα και ντροπαλή
νοικοκυρά.<br />
Εκεί που η γκρίνια του απολίτικου ακτιβισμού χτυπάει κόκκινο.
Εκεί που τα θεριά παρασύρουν τους πρόθυμους αμνούς και οι δράκοι με την
πύρινη ευγλωττία τους παρασύρουν τις πολιτικές παρθένες στο δάσος του
ομαδικού συμβιβασμού. Εκεί που το δίλημμα αγάπη ή έρως, είναι
ψευδεπίγραφο και κουλό. Λέξεις και συνθήματα δουλεμένα στο αμόνι του
διαφημιστή, παλεύουν να συγκινήσουν με γελοία διλήμματα τον κακόμοιρο
δουλοπάροικο της σκατένιας πόλης και του μεταλλαγμένου χωριού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο
δυσκοίλιος ψηφοφόρος μετά το πρωινό του χέσιμο θα οδηγηθεί στην κάλπη
και με τη δυσκοίλια αποφασιστικότητά του θα αποφασίσει αυτό που είναι
ήδη αποφασισμένο. Διότι η ενοχή για την απόλαυση και την επιθυμία τον
οδήγησαν στα σκατά. Διότι αυτή η διευρυμένη προκτολογική συνάφεια της
χέστρας και της κάλπης είναι η ουσία. Διότι ο αγαπητός νοικοκύρης όταν
σηκώνεται απ’ τον εμαγιέ θρόνο του κοιτάζει πάντα τα σκατά του. Αυτό το
κομμάτι του εαυτού του που πέρασε αισίως τα διόδια της κωλοτριπίδας.
Αυτό το απόρριμμα της ύπαρξης που θα γίνει κοπριά, λίπασμα ή
χάμπουργκερ. </div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ λοιπόν ο υποψήφιος λογίζεται ως κουράδα με δεξιότητες.
Ένας λαμπρός μίσχος σκατού που θέλει πάση θυσία να μας εκπροσωπήσει. Να
παλέψει για μας με άλλες κουράδες. Να παλέψει για τα συμφέροντά μας. Κι
όλα αυτά όχι σε μαρμαρένια αλώνια αλλά σε χρυσοποίκιλτους βόθρους. Μια
κουράδα έτοιμη να θυσιαστεί για μας, για τα παιδιά μας και τα σκυλιά
μας. Μια ηρωική κουράδα με όραμα. Με όρεξη για δουλειά. Φυσικά για
δουλειά. Πάντα για δουλειά. Διότι όλα γίνονται για τη δουλειά. Διότι η
κουράδα φτιάχνει τους όρους δουλειάς των Άλλων, η κουράδα κάνει τον
κοινωνικό έλεγχο πράξη. Διότι η κουράδα διαμορφώνει τα μεροκάματα και
τις σχέσεις. Και άλλα πολλά. Μέσα στη διάφανη κυβισμένη κάλπη
σταυρώνονται και επιλέγονται οι καλύτερες και πιο λαχταριστές μας
κουράδες.<br />
Αυτές που πέρασαν με άριστα όλους τους δείκτες αξιολόγησης και
βγήκαν αστραφτερές και ρωμαλέες στην αγορά. Αυτές που θα έχουν λόγο από
δω και μπρός για μας και για τις επιθυμίες μας και θα μας εκπροσωπήσουν
μπροστά στον ύψιστο Ευρωπαίο σκατιάρη. Αυτές που μας εκκλησιάζουν
διηνεκώς από τηλεοράσεως στειρώνοντάς μας γλυκά, διότι που να τρέχουμε
τώρα να γαμάμε και να αποφασίζουμε για μας. Διότι ο εκκλησιασμός στη μια
και μοναδική άποψη, έκανε κομπόστα τα γεννητικά όργανα, αυτά που
λατρεύονταν σε κάποια μακρινή παγανιστική αρχαιότητα και ήταν ξόρκια του
κακού και των κακών. </div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτά που γιάτρευαν τις αρρώστιες του μυαλού και
της σάρκας και είχαν τη θέση τους στο εικονοστάσι του ανδρόγυνου
ερωτισμού. Αυτά που οδηγούσαν στον Άλλο. Αυτά που δε φορούσαν ράσα και
πετραχήλια. Αυτά που δεν κυκλοφορούσαν παράνομα σε κινητά και σκληρούς
δίσκους αλλά συνομιλούσαν στην αγορά πριν την κατακλύσουν οι κουράδες.
Στην αγορά πριν την αγοράσουν οι τραπεζίτες. Στην αγορά πριν την
μαγαρίσει το κέρδος, ο ανταγωνισμός και ο τεχνοκράτης. Στην αγορά που η
διαφωνία είχε ερωτισμό και δε μύριζε καμένη σάρκα και κρεματόρια.<br />
Στην
αγορά που είχε όλα τα χρώματα κι όλες τις ποικιλίες έτοιμα να ανθίσουν.
Στην αγορά που δεν είχε σιδερολοστούς και γομάρια που προσβάλουν χυδαία
τα ποτάμια, τις ελιές και τους ανθρώπους. Στην αγορά, που δεν
εμπορεύονταν τον ανθρώπινο πόνο και την πείνα το μισαλλόδοξο ιερατείο.
Στην αγορά που η ανάπτυξη δεν ήταν μπετόν και σιδερόβεργες και
ξαπλώστρες στην παραλία. Στην αγορά που δεν είχε ευνουχισμένους
ονειροπόλους νέους, που το μόνο τους βασικό πτυχίο είναι το φευγιό απ’
το πατρικό και το μόνο τους φρικαλέο όνειρο είναι να περνάν αυτοί καλά
και οι άλλοι στ’ αρχίδια τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτούς τους νέους που παραμένουν άπραγοι,
σε μιαν υστερική χαβαλέδικη παράλυση, μέσα στην πολιτική αμηχανία του
δωματίου τους, μετρώντας τα πάντα με το χρήμα, αυτό το απόρριμμα της
συσσωρευμένης αποχής απ’ την επιθυμία. Αυτό το χρήμα που διαχειρίζεται ο
κοινοβουλευτικός στάβλος και οι εκλεγμένες κουράδες του. Αυτό το χρήμα
που αλέθουν τα στομάχια των αρχιεπισκόπων και το ξερνάνε ως ελεημοσύνη
στα πιάτα των φτωχών. Αυτό το χρήμα που ναυλώνει τα δουλεμπορικά στο
Αιγαίο για να έρθουν στη Δύση ακόμα πιο φτηνά χέρια κι ακόμα πιο φτηνό
κρέας για τα σκυλόψαρα της πολιτισμένης Ευρώπης που εκλέγει με άκρως
δημοκρατικό τρόπο τις σπουδαίες κουράδες της.<br />
Αυτό το χρήμα που
κομματιάζει τις πάλλουσες καρδούλες και ασχημονεί εν λόγω, εν έργω και
εν διανοία. Αυτό το χρήμα που όσο πολλαπλασιάζεται τόσο διαιρεί τους
ανθρώπους. Αυτό το χρήμα που χρησιμεύει ως κωλόχαρτο των πλουσίων και ως
αγχόνη των φτωχών. Αυτό το χρήμα που προστατεύουν τα καθεστώτα και οι
κουράδες τους. Διότι για να φτάσεις στο χρήμα πρέπει να περάσεις μέσα
απ’ τα σκατά. Να γίνεις σκατό στη θέση του σκατού και να βλέπεις όνειρα
με σκατά. Γιατί ως γνωστόν όταν βλέπεις στον ύπνο σου σκατά παίρνεις
λεφτά. Πολλά λεφτά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://dromos.wordpress.com/2014/05/23/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%AF%CF%83/#comments">Αδέσποτος σκύλος</a> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-NaOZ0RBNjzQ/U4CB-HjKorI/AAAAAAAAAck/biLyq9zFJgA/s1600/k1p553.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-77970696917007659312014-05-15T05:08:00.000-07:002014-12-30T07:35:17.144-08:00Εκλογές: O μύθος της δημοκρατίας και η φιλελεύθερη ολιγαρχία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-f8o_Y_ncpj8/U3StOTWVWEI/AAAAAAAAAcU/mNXv-LsOZCE/s1600/lukoi-sta-provata-570.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-f8o_Y_ncpj8/U3StOTWVWEI/AAAAAAAAAcU/mNXv-LsOZCE/s1600/lukoi-sta-provata-570.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
Πολλοί είναι αυτοί που ορίζουν ένα πολίτευµα ως δηµοκρατικό, µόνο και µόνο από το γεγονός ότι παρέχει στους πολίτες του το δικαίωµα να ψηφίζουν/εκλέγουν κυβερνήσεις οι ίδιοι, και ταυτόχρονα µπορεί να εγγυηθεί κατά κάποιον τρόπο µια στοιχειώδη ελευθερία του λόγου, του τύπου και της συνάθροισης. Στην πραγµατικότητα όµως, η δηµοκρατία είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό. Το γεγονός και µόνο ότι έχουµε το δικαίωµα να εκλέγουµε κάποιον που θ’ αποφασίζει για εµάς, δεν νοµιµοποιεί ταυτόχρονα και τον χαρακτηρισµό του σηµερινού καζίνου ως δηµοκρατία. Κάποτε ο Ρουσσώ (στο Κοινωνικό Συμβόλαιο) έλεγε ότι οι Άγγλοι γίνονται πολίτες µόνο µια φορά στα τέσσερα χρόνια, όταν καλούνται να ψηφίσουν, να εκλέξουν έναν ηγέτη που τους αντιπροσωπεύει. Αυτή η ηµέρα των εκλογών είναι και η µόνη που οι φωνές τους ακούγονται.<br />
Μετά το τέλος όµως της διεξαγωγής των εκλογών, η δουλεία επιστρέφει, κι επιστρέφει διότι κανένας τους δεν µπορεί να παρέµβει ούτε στις αποφάσεις έχουν ληφθεί δημοκρατικά, αλλά ούτε και σ’ αυτές που θα λάβει η κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Μένουν, λοιπόν, έρµαια των πολιτικών επιλογών των ολίγων που οι ίδιοι εξέλεξαν, δίχως τη δυνατότητα (αυτο)αναίρεσης και περαιτέρω συμμετοχής. Ωστόσο, βέβαια, και κυρίως µε βάση τα σηµερινά δεδοµένα, ούτε καν αυτή η µέρα των εκλογών δεν µπορεί να χαρακτηριστεί ως µια µέρα πραγµατικής ελευθερίας. Και αυτό διότι οι περισσότερες αποφάσεις κρίνονται µε βάση τις µαθηµατικές/οικονομικές εξισώσεις των αγορών. Ούτε καν από την κοινοβουλευτική ολιγαρχία! Εποµένως, ακόµα και η έννοια της φιλελεύθερης δηµοκρατίας ακούγεται άκυρη και μή αντιπροσωπευτική. Η πραγµατική ονοµασία του σηµερινού µας πολιτεύµατος θα έπρεπε να ονοµάζεται φιλελεύθερη ολιγαρχία, όπως πολύ εύστοχα την αποκαλούσε ο Κορνήλιος Καστοριάδης. [1]<br />
<br />
Εν ολίγοις, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: για ποιόν λόγο να συμμετάσχει κανείς στην εκλογική διαδικασία από την στιγµή που τα πράγµατα δεν καθορίζονται µόνο από τους βουλευτές που εµείς νόµιµα έχουµε εκλέξει αλλά κυρίως από διάφορους µηχανιστικούς µαθηµατικούς/οικονοµικούς διεθνείς παράγοντες που ρυθµίζουν την παγκόσµια οικονοµία; Δεν έχουµε, λοιπόν, ν’ αντιµετωπίσουµε απλά και µόνο µια εκλεγµένη ολιγαρχία, αλλά µια οικονοµική δικτατορία εντός ενός καθεστώτος που για εντελώς τυπικούς και µόνο λόγους, χρησιµοποιεί κάποιες δηµοκρατικές έννοιες, όπως οι εκλογές.<br />
<br />
Πολλοί από εµάς σκοπεύουν να ψηφίσουν έτσι ώστε «να µην πάει η ψήφος χαµένη». Ή µε το σκεπτικό πως «από το να βγει κυβέρνηση από µια µικρή µειοψηφία, είναι καλύτερα να ρίξω ψήφο διαµαρτυρίας – να στηρίξω το κόµµα που είναι το λιγότερο κακό ή αυτό που, αν και δεν µε εκφράζει, είναι πάντως “πιο κοντά” σε µένα». Όλες αυτές οι αντιλήψεις αποδεικνύουν περίτρανα τον θλιβερό εγκλωβισµό του ψηφοφόρου (και ολόκληρου του Κυρίαρχου Λαού…) εντός µιας φυλακής όπου ο καθένας µπορεί να πει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι αλλά έως την εβδόµη βραδινή – ώρα κατά την οποία το πανηγύρι ελευθερίας και η αυταπάτη περί λαϊκής κυριαρχίας τελειώνει και ο κόσµος, από προαυλιζόµενος στα εκλογικά κέντρα των υποψηφίων και τα εκλογικά τµήµατα, επαναµετατρέπεται σε έγκλειστος και τηλεοπτικο-αυνανιζόµενος.<br />
Ποιά δυνατότητα έκφρασης δίνει η σηµερινή (κατ’ επίφαση) δηµοκρατία σ’ αυτόν που διαφωνεί µε το ίδιο το πολιτικό σύστηµα ή ακόµη και µε την αντιπροσωπευτική δηµοκρατία καθαυτή; Ποιά δυνατότητα συµµετοχής στη λήψη αποφάσεων (που ρυθµίζουν την ίδια του τη ζωή) έχει ο πολίτης, πέρα από τη συµβολική ρίψη ενός κωλόχαρτου σε ένα κουτί, κάθε τέσσερα (ή όσα βολεύει το σύστηµα) χρόνια; Οι εκλογές δεν αποτελούν τίποτε παραπάνω από την ψευδαίσθηση της συµµετοχής, παράλληλα µε την καλλιέργεια της ηθικής της συλλογικής ευθύνης. «Αφού πρώτο κόµµα ήταν το τάδε, δεν µπορείτε να µιλάτε για σύγχρονη µορφή χούντας, καθώς ο λαός µίλησε». Ο λαός, λοιπόν, σύµφωνα µε τους υφιστάµενους εξουσιαστικούς θεσµούς, είναι ένα χειραγωγήσιµο αντικείµενο (ούτε καν υποκείµενο) το οποίο, είτε µε την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων, είτε µε την αναγκαστική έκθεσή του σε εκβιαστικά διληµµάτα, έχει τη δυνατότητα να κινηθεί «ελεύθερα» µεν αλλά περιοριζόµενος σε δύο διαστάσεις σαν καρικατούρα ενός ξένου προς αυτόν σχεδιαστή.<br />
<br />
<br />
<a href="http://eagainst.com/articles/abstain/">Πηγή</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-84350149831762894492014-05-13T09:15:00.000-07:002014-05-13T09:15:10.321-07:00Στους παραιτημένους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img src="https://31.media.tumblr.com/358c7c374aafac65dec86334511690a3/tumblr_inline_n5f68yE7Ya1s9w39b.png" /><br />
<br />
Μισώ του παραιτημένους!<br />Μισώ τους παραιτημένους, όπως μισώ τους βρόμικους, όπως μισώ τους αργόσχολους!<br />Μισώ την παραίτηση! Μισώ τη ρυπαρότητα, μισώ την αδράνεια.<br />Λυπάμαι
τον άρρωστο που λυγίζει κάτω από κάποιον κακοήθη πυρετό· μισώ τον
φανταστικά άρρωστο που λίγη θέληση θα τον έστεκε στα πόδια του.<br />Λυπάμαι τον αλυσοδεμένο, που περιβάλλεται από φρουρούς συνθλιμμένος κάτω από το βάρος των σίδερων στους πολλούς.<br />Μισώ
τους στρατιώτες που είναι λυγισμένοι από το βάρος των σιριτιών και
τριών αστεριών· τους εργάτες που είναι λυγισμένοι κάτω από το βάρος του
κεφαλαίου.<br /><br />Λατρεύω τον άνθρωπο που λέει αυτό που αισθάνεται όπου
κι αν είναι· μισώ τον ψηφοφόρο που αναζητά τη διαρκή κατάκτηση από την
πλειοψηφία.<br />Λατρεύω το σοφό συνθλιμένο κάτω από το βάρος της
επιστημονικής έρευνας· μισώ το άτομο που κάμπτει το σώμα του κάτω από το
βάρος μιας άγνωστης δύναμης, κάποιου “Χ,” Θεού,<br /><br />Μισώ, λέω, όλους
εκείνους που, παραδίδοντας στους άλλους μέσω του φόβου ή της παραίτησης
ένα μέρος της δύναμής τους ως άνθρωποι, όχι μόνο κρατούν τα κεφάλια
τους κάτω, αλλά κάνουν εμένα, και εκείνους που λατρεύω, να κρατούν τα
κεφάλια τους κάτω, επίσης μέσω του βάρους της τρομερής τους συνεργασίας ή
της ηλίθιας αδράνειάς τους.<br /><br />Τους μισώ· ναι τους μισώ, επειδή, το
νιώθω. Δεν υποκλίνονται μπροστά στα σιρίτια του αξιωματικού, στη σάρπα
του δημάρχου, το χρυσό του καπιταλιστή· στα χρηστά ήθη ή τη θρησκεία.
Για πολύ καιρό έχω μάθει ότι όλα αυτά τα πράγματα είναι απλά στολίδια
που μπορούμε να σπάσουμε σαν γυαλί…λυγίζω κάτω από το βάρος της
παραίτησης των άλλων. Ω πόσο μισώ την παραίτηση!<br />Λατρεύω τη ζωή.<br />Θέλω
να ζω, όχι με έναν μικροπρεπή τρόπο όπως εκείνοι που ικανοποιούν μονάχα
ένα μέρος των μυών τους, τα νεύρα τους, αλλά με ένα μεγαλοπρεπή τρόπο,
ικανοποιώντας τους μυς του προσώπου καθώς επίσης και τις γάμπες, την
πλάτη μου καθώς επίσης και το μυαλό μου.<br />Δεν θέλω να ανταλλάσσω ένα
τμήμα του τώρα για ένα πλασματικό τμήμα του αύριο. Δεν θέλω να παραδώσω
τίποτα του παρόντος για τον αέρα του μέλλοντος.<br />Δεν θέλω να κάμψω
οτιδήποτε δικό μου κάτω από τις λέξεις πατρίδα, Θεός, τιμή. Γνωρίζω πολύ
καλά το κενό αυτών των λέξεων, αυτά τα θρησκευτικά και κοσμικά
φαντάσματα.<br />Γελώ με τη συνταξιοδότηση, με την ελπίδα των παραδείσων
για την οποία ελπίδα κρατούν τους παραιτημένους, οι θρησκείες, και το
κεφάλαιο.<br />Γελώ με όσους που, εξοικονομώντας για τα γεράματά τους,
στερούν από τον εαυτό τους τα νιάτα τους· εκείνοι που, προκειμένου να
φάνε στα εξήντα, νηστεύουν στα είκοσι.<br />Θέλω να τρώω ενώ έχω γερά
δόντια να σχίζω και να συνθλίβω υγιεινά κρέατα και χυμώδεις καρπούς.
Όταν τα υγρά του στομαχιού μου χωνεύουν δίχως πρόβλημα θέλω να πιω το
γέμισμα μου των δροσιστικών και τονωτικών ποτών.<br />Θέλω να ερωτεύομαι
γυναίκες, ή μια γυναίκα, ανάλογα με την κοινή μας επιθυμία, και δεν θέλω
να παραιτούμαι στην οικογένεια, το νόμο του Κώδικα· τίποτα δεν έχει
κανένα δικαίωμα πάνω στο σώμα μας. Θέλεις, θέλω. Ας γελάμε με την
οικογένεια, το νόμο, την αρχαία μορφή παραίτησης.<br /><br />Αλλά αυτό δεν
είναι όλο. Θέλω, από τη στιγμή που έχω μάτια, αυτιά, και άλλες
αισθήσεις, περισσότερο από το να πίνω απλώς, να τρώω, να απολαμβάνω το
σεξουαλικό έρωτα: θέλω να βιώσω τη χαρά σε άλλες μορφές. Θέλω να βλέπω
όμορφα γλυπτά και πίνακες, να θαυμάζω Ροντέν ή Μανέ. Θέλω να ακούω τους
καλύτερους θιάσους όπερας να παίζουν Μπετόβεν ή Βάγκνερ. Θέλω να ξέρω τα
κλασικά στο Comedie Française, να ξεφυλλίζω το λογοτεχνικό και
καλλιτεχνικό παρελθόν αφημένο από ανθρώπους του παρελθόντος στους
ανθρώπους του παρόντος, ή ακόμα καλύτερα, να ξεφυλλίζω τα τώρα και για
πάντα ημιτελή άπαντα της ανθρωπότητας.<br /><br />Θέλω χαρά για μένα, για
την επιλεγμένη σύντροφό μου, για τους φίλους μου. Θέλω ένα σπίτι όπου τα
μάτια μου να μπορούν να ξεκουράζονται ευχάριστα όταν τελειώνει η
δουλειά μου.<br />Επειδή θέλω τη χαρά της εργασίας, επίσης· αυτήν την υγιή
χαρά, αυτήν την ισχυρή χαρά. Θέλω τα χέρια μου να χειρίζονται το
αεροπλάνο, το σφυρί, το φτυάρι και το δρεπάνι.<br />Ας αφήσουμε τους μυς να αναπτύσσονται, το θωρακικό κλωβό να γίνει μεγαλύτερος με δυνατές, χρήσιμες και λογικές κινήσεις.<br />Θέλω
να είμαι χρήσιμος, θέλω να είμαστε χρήσιμοι. Θέλω να είμαι χρήσιμος στο
γείτονά μου και για το γείτονά μου να είναι χρήσιμος σε μένα. Επιθυμώ
να κοπιάζουμε πολύ, επειδή είμαι αχόρταγος για χαρά. Και αυτό γιατί θέλω
να απολαύσω τον εαυτό μου που δεν είμαι παραιτημένος.<br /><br />Ναι, ναι
θέλω να παράγω, αλλά θέλω να διασκεδάζω. Θέλω να ζυμώνω τη ζύμη, αλλά να
τρώω καλύτερο ψωμί· να εργάζομαι στον τρύγο, αλλά να πίνω καλύτερο
κρασί· να χτίζω ένα σπίτι, αλλά να ζω σε καλύτερα διαμερίσματα· να
φτιάχνω έπιπλα, αλλά να κατέχω τα χρήσιμα, να βλέπω τα όμορφα· θέλω να
χτίζω θέατρα, αλλά αρκετά μεγάλα για να στεγάζουν εμένα και την
οικογένειά μου.<br /><br />Θέλω να συνεργάζομαι στην παραγωγή, αλλά θέλω επίσης να συνεργάζομαι στην κατανάλωση.<br />Μερικοί
ονειρεύονται να παράγουν για τους άλλους στους οποίους θα φύγουν, ω η
ειρωνεία του, τις καλύτερες των προσπαθειών τους. Όσο για μένα, θέλω,
ελεύθερα ενωμένα με τους άλλους, να παράγω αλλά επίσης να καταναλώνω.<br /><br />Ε
εσείς οι παραιτημένοι, κοιτάχτε: φτύνω τα είδωλά σας. Φτύνω τον Θεό,
την Πατρίδα, φτύνω τον Χριστό, φτύνω τη σημαία, φτύνω το κεφάλαιο και το
χρυσό μόσχο· φτύνω τους νόμους και Κώδικες, τα σύμβολα της θρησκείας·
είναι στολίδια, θα μπορούσα να νοιαζόμουνα λιγότερο γι’ αυτά, γελάω με
αυτά…<br />Μόνο μέσω εσάς σημαίνουν κάτι για μένα· αφήστε τα πίσω και θα σπάσουν σε κομμάτια.<br />Είστε
έτσι μια δύναμη, εσείς οι παραιτημένοι, μία από εκείνες τις δυνάμεις
που δεν γνωρίζουν ότι είναι μια τέτοια, αλλά που παρόλα αυτά είναι μια
δύναμη, και δεν μπορώ να σας φτύσω, μπορώ μόνο να σας μισώ…ή να σας
λατρεύω.<br />Πάνω από όλες τις επιθυμίες μου είναι αυτή του να σας δω να
τινάσσετε από πάνω σας την παραίτησή σας με ένα φοβερό ξύπνημα της ζωής.<br />Δεν υπάρχουν μελλοντικοί παράδεισοι, δεν υπάρχει μέλλον· υπάρχει μόνο το παρόν.<br /><br />Ας ζήσουμε!<br /><br />Ζήστε! Η παραίτηση είναι θάνατος.<br /><br />Η εξέγερση είναι ζωή.<br />
Το άρθρο του Αλμπέρτ Λιμπερτάντ στην L’Anarchie που δημοσιεύτηκε στις 13 Απριλίου 1905<br />
<br />
<em>Mετάφραση από την Αιχμή</em><br />
<br />
<br />
<em><a href="http://aixmi.wordpress.com/" target="_blank">http://aixmi.wordpress.com/</a></em></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-33202796567555178452014-05-10T01:10:00.000-07:002014-05-10T01:10:37.315-07:00Απάντηση στα λόγια ενός πιστού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-qr3WsbMFzBs/U23d5RrRrkI/AAAAAAAAAcE/NymOMiKI264/s1600/Y2Wt4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-qr3WsbMFzBs/U23d5RrRrkI/AAAAAAAAAcE/NymOMiKI264/s1600/Y2Wt4.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<blockquote>
<h3>
<span>Η καρδιά σου είναι γεμάτη με οίκτο και θλίψη απ’ το θέαμα
της αθλιότητας που σκεπάζει την ανθρωπότητα, απ’ τις αμηχανίες και
τις περιπέτειες που τη βασανίζουν.</span></h3>
</blockquote>
Και μένα επίσης. Τί κάνετε, τότε, γι’ αυτό, Mademoiselle;<br />
Όπως όλοι εκείνοι που π ι σ τ ε ύ ο υ ν σ τ η μοιραία
αναγκαιότητα των θεσμών που μας κυβερνούν, δε
σκέφτεστε ν’ αναρωτηθείτε εάν τούτo το σύνολο των δεινών υπό το βάρος
των οποίων οι άνθρωποι μοχθούν μπορεί να καταλογιστεί σ’ αυτούς τους
ίδιους τους θεσμούς. Και χωρίς να συλλογίζεστε αναμφίβολα απευθύνεστε σ’
εκείνους που τους πολεμούν, που τους καταδικάζουν κι εργάζονται για να
τους αντικαταστήσουν με άλλες κοινωνικές ρυθμίσεις, και τους ζητάτε να
παραιτηθούν απ’ την κακή εργασία που διεξάγουν. Είμαι, Mademoiselle,
ένας απ’ αυτούς τους κακούς εργάτες, και στην προπαγανδαστική
εργασία μου σας απαντώ, δίνοντας τους λόγους που έχω την αξίωση να
θεωρηθούν αποφασιστικοί.<br />
Είπα:<br />
Ο Θεός είναι πλάνη, κι εγώ δεν πιστεύω πια σ’ αυτόν· ο Θεός είναι ένα
ψέμμα και υποκρισία, και τον πολεμώ· Θεός είναι θρησκεία, και
όχι μονάχα αυτό δε με ρυθμίζει, αλλ’ είναι μια θλίψη· όχι μονάχα δε
φέρνει στην ανθρωπότητα ηρεμία και χαρά, αλλά έχει γράψει τις πιο
οδυνηρές και αιματηρές σελίδες της ιστορίας, κι αυτός είναι ο λόγος για
τον οποίο παλεύω ενάντια στη θρησκεία.<br />
Είπα:<br />
Ο πατριωτισμός είναι το νέο δόγμα. Πάνω στα ερείπια των παλιών
Πιστεύω που καταρρέουν, είναι η νέα πίστη· αναγκαία στ’ αφεντικά για να
μπορούν να διατηρήσουν τις αλυσσίδες που έχoυν φορέσει στους σκλάβους.<br />
Ο πατριωτισμός είναι ένα παράλογο κι ανόητο μίσος για ο,τιδήποτε δεν αποτελεί μέρος της πατρίδας.<br />
Πατριωτισμός είναι οι στρατώνες, είναι ο στρατός, κι είναι το
προλεταριάτο σε ένστολη σφαγή, προς όφελος και υπό τις διαταγές της
καπιταλιστικής τάξης, το προλεταριάτο με στολές εργασίας.<br />
Πατριωτισμός είναι η ανάγκη για εκδίκηση επιβεβλημένη
στη νίκηση εθνών και στο να μετατρέπει τον πλανήτη μας σ’ ένα πελώριο
πεδίο μάχης όπου η μάχη δε θα τελειώσει ποτέ.<br />
Γι’ αυτό πολεμώ τον πόλεμο· γι’ αυτό, εργάτης για τη ζωή κι όχι για
το θάνατο, είμαι ένας διεθνιστής και ζητώ την παύση των στρατών
και κηρύττω την παγκόσμια ειρήνη.<br />
Είπα:<br />
Η αγάπη είναι, απ’ την ίδια της τη φύση υποκείμενη σε φαντασιώσεις·
είναι ιδιότροπη, ηλεκτρική. Είναι τρέλλα να θέλει να την υποβάλει
κανείς σε σταθερούς κανόνες εφαρμόσιμους σε όλους. Φιλοσοφικά, η
ελευθερία είναι το μοναδικό καθεστώς στο οποίο μπορεί να προσαρμοστεί.<br />
Στην πράξη ο γάμος δίνει αξιoθρήνητα αποτελέσματα. Μακρυάαπό το νάναι
μια εγγύηση της συμφωνίας και της ευτυχίας, δίνει ζωή στις χείριστες
μορφές της υποκρισίας και τις πιο λυπηρές καταστάσεις.<br />
Μια αλυσσίδα πάντoτε άχρηστη κι επικίνδυνη· μια αλυσσίδα πάντοτε ανυπόφορη, πρέπει να σπάσει.<br />
Όλα τα παιδιά υποφέρουν εξαιτίας της οικογένειας, μερικά επειδή έχουν, άλλα επειδή δεν έχουν.<br />
Γι’ αυτούς τους λόγους στιγματίζω το γάμο και τις ματαιόδοξες
διατυπώσεις που τον περιβάλλουν. Ορκίζομαι απ’ την επικείμενη κι
αναγκαία καταστροφή της νομικής οικογένειας βασισμένης στην απληστία και
η οποία πρέπει ν’ αντικατασταθεί απ’ τη μεγάλη ανθρώπινη
οικογένεια, που επαναπαύεται στη στέρεα ανάπτυξη όλων των
ατομικών συμφερόντων.<br />
Έδωσα καθεμιά απ’ αυτούς τους λόγους την ανάπτυξη που θεωρώ απαραίτητη.<br />
<br />
Και τώρα, mademoiselle, ανακεφαλαιώνω.<br />
Θλιβερή, πολύ θλιβερή είναι η ζωή που ζουν οι τωρινές γενεές. Κι
όμως, η κινητήρια δύναμη όλων των ανθρώπινων πράξεων είναι η αναζήτηση
κάποιου είδους ικανοποίησης, και το ιδεώδες της κοινωνίας είναι η
συνειδητοποίηση του μεγαλύτερου ποσού της ευτυχίας για όλους.<br />
Θρησκεία, Ιδιοχτησία, Πατρίδα, Οικογένεια – πεποιθήσεις και
θεσμοί που όλοι προέρχονται απ’ την αρχή της εξουσίας – έκαναν και
εξακολουθούν να κάμουν την ιστορία αιώνων ένα πολύ θλιβερό κι αιματηρό
δράμα.<br />
Τούτο το δράμα, διαιωνίζοντας την άγνοια που μόνο του γεννά, εσείς, εν αγνοία σας, θέλετε να παρατείνετε.<br />
Σ’ αυτό το δράμα θέλω, με όλο το ζήλο της θέλησής μου, να βάλλω ένα πρόωρο τέλος.<br />
Και γι’ αυτό το σκοπό θα χρησιμοποιήσω όλες τις δυνάμεις μου για την
κατεδάφιση όλων των αυταρχικών Βαστιλλών: κυβέρνηση, καπιταλισμός,
θρησκεία, ο στρατός, κοινοβούλιο, το δικαστικό κλάδο, η αστυνομία, η
οικογένεια.<br />
Τούτο είναι το πρώτο μέρος της αποστολής μου.<br />
Αλλά ο άνθρωπος δεν είναικαμωμένος να ζει ανάμεσα στα ερείπια. Το
πνεύμα του δεν τρέφεται μονάχα από άρνηση, η καρδιά του δεν είναι
καμωμένη μονάχα για το μίσος.<br />
Κι εδώ είναι που εμφανίζεται η αναγκαιότητα για το οικοδόμημα που
πρέπει ν’ ακολουθήσει τα ερείπια: βεβαιώσεις που απορρέουν απ’
τις αληθινές αρνήσεις, αγάπη ογκoύμενημπρος από το μίσος.<br />
Το κοινωνικό σώμα πάσχει σε όλα τα μέρη του: στο στομάχι του, στο
μυαλό του, στην καρδιά του. Πεθαίνει από αθλιότητα. Η αθλιότητα του
στομαχιού είναι η πείνα· η αθλιότητα του πνεύματος είναι η άγνοια·
η αθλιότητα της καρδιάς είναι το μίσος.<br />
Τούτο το τριπλό τέρας πρέπει να σωριαστεί κάτω.<br />
Η γιατριά έχει βρεθεί: αντιεξουσιαστικός κομμουνισμός.<br />
Μέσα απ’ αυτόν καθένας θα βρει, στο αχανές υλικό ταμείο διατηρημένο
απ’ την κοινή προσπάθεια, όλ’ αυτά που χρειάζεται για να ικανοποιήσει
τις φυσικές του ανάγκες.<br />
Μέσα απ’ αυτόν, καθένας θα βρει, στο ατελείωτο πνευματικό ταμείο που
τροφοδοτείται απ’ την αδιάκοπη εργασία των πνευμάτων στη δουλειά, όλ’
αυτά που χρειάζεται για να ικανοποιήσει την επιστημονική του όρεξη,
τα καλλιτεχνικά του γούστα.<br />
Μέσα απ’ αυτόν καθένας θα βρεί στo ασφαλή συναισθηματικό ταμείο,
συνεχώς εμπλουτιζόμενο απ’ την ανάγκη για αγάπη, όλ’ αυτά που χρειάζεται
για να ηρεμήσει τη δίψα του για τρυφερότητα.<br />
Ο αντιεξουσιαστικός κομμουνισμός, με τον οποίο όλα τα στομάχια, όλα
τα μυαλά και όλες οι καρδιές μπορούν και πρέπει να απελευθερωθούν, αυτός
είναι η γιατριά.<br />
Toύτη η γιατριά είναι εφαρμόσιμη, αλλά δεν είναι ακόμα αρκετά γνωστή.
Είναι έτσι αναγκαίο να την εκλαϊκεύσω. Είμαι ένας απ’ αυτούς
τους εκλαϊκευτές και τίποτ’ άλλο. Κι αυτό πλήρως ικανοποιεί για τη
δραστηριότητά μου και τη φιλοδοξία μου.<br />
<em>Σεμπαστιέν Φωρ, <em>Reponse aux paroles d’une croyante</em>. Oyonnax, Imprimerie Ouvriére, 1903</em><br />
<br />
<em>Μετάφραση: <a href="http://aixmi.wordpress.com/">AIXMH</a> </em></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-16897348374893668072014-04-28T11:20:00.000-07:002014-04-28T11:20:07.854-07:00Ο γιός του νοικοκυραίου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2>
<a href="http://tetragonal-leaves-universe.tumblr.com/post/63911045129"></a></h2>
<br />
<a href="http://media.tumblr.com/db115c449ff28a0a6f860097f313bdd0/tumblr_inline_muluzcJ0tc1s9w39b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://media.tumblr.com/db115c449ff28a0a6f860097f313bdd0/tumblr_inline_muluzcJ0tc1s9w39b.jpg" width="276" /></a>Ο γιός του νοικοκυραίου μεγάλωσε στο χωριό. Ο πατέρας του, ο
κυρ-νοικοκυραίος, ήταν αγρότης και πάσχιζε να μεγαλώσει τα παιδιά του
δουλεύοντας σκληρά στα χωράφια, κάνοντας “το σκατό του παξιμάδι”. Το
όνειρό του ήταν να μην κάνουν την ίδια μίζερη ζωή τα παιδιά του, να
σπουδάσουν, να ξεφύγουν απ’ το χωριό και απ το μεροδούλι μεροφάι, να
γίνουν “επιστήμονες” να τα καμαρώνει.<br />
Ο γιος, του βγήκε λίγο “μπούλης”, τον παραχάιδεψε και η μάνα
νοικοκυραίου. Μικρός, τα έκανε πάνω του μέχρι τα 8 του και στο σχολείο
τα άλλα παιδιά τον κοροιδεύανε για αυτό. Xέστη τον φωνάζανε και κατρουλή
τον κατεβάζανε και συχνά τον βαράγανε υποτιμητικά στο σβέρκο και του
πετάγανε στραγάλια με το φυσοκάλαμο. Παιδί “ξουράφι” δεν ήτανε με καμία
δύναμη, μάλλον “αργός” ήτανε. Δεν τα ‘παίρνε τα γράμματα, όπως έλεγε ο
δάσκαλος στον κυρ-νοικοκυραίο. “Καλύτερα να μείνει εδώ να δουλέψει τη γη
σας, να προκόψει”, του είχε πει στην 6η δημοτικού, “δεν τα παίρνει με
τίποτα, ούτε τέχνη δε νομίζω πως μπορεί να μάθει”.<br />
Ο γιος του νοικοκυραίου έβλεπε πολύ τηλεόραση, πάρα πολύ τηλεόραση,
του άρεσαν τα αστυνομικά και οι ταινίες, οι πολεμικές, σαν τον “Ράμπο”,
του άρεσε και αυτός ο γάλος με τα τρία ονόματα, ο πως τον λένε μωρέ,
αυτός ο Ζα κλο βα ντα και παιδικός του ήρωας ήταν ο Στίβεν Σιγκάλ. Στο
γυμνάσιο ήταν χειρότερα τα πράγματα. Μόνο στα θρησκευτικά και στη
γυμναστική τα κατάφερνε, γιατί η μάνα νοικοκυραίου τον πήγαινε από μικρό
συχνά στην εκκλησία. “Ξεφτέρι” ήτανε σε κάθε λιτανεία και κηδεία και
έπαιζε και πολλή μπάλα στην ομάδα του χωριού, ήταν δεξί μπάκ, ο
“κλαδευτίρας” όπως τον φώναζαν οι συμπαίχτες του. Δεν ήταν καλός στην
ιστορία, αλλά του άρεσε η επανάσταση του ’21, μισούσε τους αιμοβόρους
Τούρκαλάδες (που να ξερε πως ο προπροπάππους του ήταν προύχοντας που
μάζευε τα χαράτσια για τον αγά) και πίστευε πως είναι απόγονος των
Λακεδαιμόνων (όταν μπορούσε να προφέρει σωστά αυτή τη λέξη καμάρωνε σαν
γύφτικο σκεπάρνι, άν και μισούσε και τους “γιούφτους” γιατί “αυτοί
έφτιαξαν τα καρφιά που σταυρώσαν το χριστούλι”). Του άρεσαν και οι
αρχαίοι μύθοι. Πολλές φορές αναρωτιόταν τι σκατά λαβή έκανε στον μόλο, ο
Λεωνίδας, αλλά πάντα βραχυκύκλωνε σε αυτή τη σκέψη και δε τόλμησε ποτέ
να ρωτήσει.<br />
Ως χαρακτήρας στην προεφηβεία ήταν μάλλον ντροπαλός και ακοινώνητος.
Τα υπόλοιπα παιδιά δεν τα έκανε και πολύ παρέα, γιατί αυτά «ακούγανε
ξένα», «ντυνόντουσαν με τζίν χωρίς τσάκιση», μιλάγανε για «πολιτικά» και
όταν προσπαθούσε να μπει στην παρέα τους τον δουλεύανε, «γιδογάμη» τον
ανεβάζανε, «γρόθο» τον κατεβάζανε και του ρίχνανε υποτιμητικές
σφαλιαρίτσες η του καρφιτσώνανε χαρτάκια με ένα πέος ζωγραφισμένο στην
πλάτη. Εκείνος κάρφωνε τα πάντα στον γυμνασιάρχη, τον Θεολόγο, τον
χουντικό απ’ τα Τρίκαλα, που τον έβαζε να σπιουνεύει ποιοί καπνίζουν και
ποιοι είναι σε «πολιτικές νεολαίες», για να τον περνάει τις τάξεις. Το
χαιρότανε το κάρφωμα, ήταν γλυκιά η αίσθηση της εκδίκησης, ένα είδος
ανώμαλης επιβεβαίωσης.«Θα τους δείξω εγώ», σκεφτότανε και έβλεπε τον
εαυτό του Σβαρτζενέγκερ να τους θερίζει όλους με ένα μεγάλο μακρύκαννο
όπλο.<br />
<br />
Έβλεπε επίσης συχνά τον εαυτό του να βιάζει δεμένη χειροπόδαρα την
κόρη του γείτονα (όπως είχε δεί σε μια γερμανική τσόντα). «Αυτό το
τσουλί», που τον φώναζε υποτιμητικά «τοσοδούλι», μπροστά σε όλα τα άλλα
παιδιά. Κάποτε, όταν ήταν μικρά, παίζανε στον αχυρώνα το γιατρό και τη
νοσοκόμα και ‘κείνη είδε το «μόριό» του, “τοσοδούλι” φώναξε δείχνοντας
και έβαλε δυνατά τα γέλια. “Τοσοδούλι, θα σου δείξω εγώ”, σκεφτόταν.
Ένας θείος τον πήγε μια μέρα στις «πουτάνες», ένα καλοκαίρι, στην Αθήνα,
αλλά δεν του σηκώθηκε απο το άγχος και ‘κείνη η “παλιοβουλγάρα” του
είπε: «ντεν πειράζει, μικρούλι, γκαμίσει άλλη φορά, μη φοβάται ντεν
είναι πούστη», χαϊδευτικά.<br />
<br />
Αυτό δεν το ξεπέρασε ποτέ γιατί θυμήθηκε πως
κάποτε του σηκώθηκε βλέποντας στα αποδυτήρια τον γιο του καφετζή, το
σέντερμπάκ του “Αίαντα”, της ομάδας του χωριού, που είχε μεγάλη την
ψωλή, γυμνό. «Αδύνατον να είμαι αδερφή», σκεφτότανε συνέχεια και
επίμονα, “αδύνατον εγώ είμαι άντρας, δεν είμαι πούστης εγω !!!” και όταν
ήρθε η ώρα να πάει στρατό, πήγε στα Ο.Υ.Κ., να αποδείξει τον ανδρισμό
του, στον εαυτό του και σε κάθε «ξεκωλιάρα».<img src="http://media.tumblr.com/739538294b533e0867b22726ea36b6de/tumblr_inline_mulv96x5i71s9w39b.gif" /><br />
Εκεί ένιωσε για πρώτη φορά ικανοποιημένος. Την τελευταία εβδομάδα
εκπαίδευσης όταν έσπασε τα μούτρα ενός φαντάρου σε ένα φτιαχτό
τσαμπουκά, σ’ ένα «κωλάδικο» κοντά στα σύνορα, ένιωσε επιτέλους
“άνδρας”. Τον φουκαρά τον φαντάρο τον κράταγαν βέβαια τρεις
«παλληκαράδες», της σειράς του και ήταν και «μαστουρωμένος», αλλά ο γιός
του νοικοκυραίου πολύ το χάρηκε που τον χτύπαγε με όλη του τη δύναμη,
καθώς σκεφτόταν μέσα του: “δεν είμαι πούστης, δεν είμαι πούστης, δεν
είμαι πούστηηηηηηηηηηηηηηηηηηης !!!, είμαι άντρας ρεεεεεε”.<br />
<br />
Όταν γύρισε στο χωριό με ένα τατουάζ “Μολόν Λαβαί” στον δεξί ώμο του
και μια σπαρτιάτικη περικεφαλαία στο στήθος, ο πατέρας του, του πήρε μια
μεταχειρισμένη «μπε-ε-βε, τζι-τι-εξ, σούπερ-τούρμπο, μι-τρία» με τις
τελευταίες οικονομίες της οικογένειας. Πέρναγε τον καιρό του βλέποντας
Λιακόπουλο και Άδωνις και διαβάζοντας επιτέλους βιβλία που μπορούσε να
καταλάβει. Ναι, επιτέλους η αλήθεια που αυτός μόνο καταλάβαινε και που
του έκρυβαν τόσα χρόνια οι “κουλτουριαρέοι” μασόνοι που τον εξευτέλιζαν
με τα ακαταλαβίστσικα επιστημονικά επιχειρήματα κάθε φορά που
προσπαθούσε να συμμετάσχει σε κάποια σοβαρή κουβέντα. Ήταν απόγονος των
ΕΛ, ήταν κάτι σπουδαίο, δεν ήταν σαν τους «άλλους», τους
«κρυφο-Εβραίους» και τις «αδερφές». Ήταν άριος, ήταν ξεχωριστός, δεν
ήταν βλάκας, ήταν Έλληνας ανώτερος απ όλους και τον πολεμούσαν όλοι, δεν
ήταν ηλίθιος και αμόρφωτος αυτός, οι άλλοι ήταν παραπλανημένοι, οι
“εξυπνάκιδες”, αυτός γνώριζε την πραγματική αλήθεια. Ήταν ξεχωριστός,
μέλος της εκλεκτής φυλής του θεού, ήταν Έλληνας, όχι απλά άνθρωπος !
Γυάλιζε το κυνηγετικό του όπλο κάθε μέρα και εξόντωνε κάθε σπουργίτι που
είχε μείνει στο καμμένο δάσος, φαντασιωνόμενος πως εξοντώνει ορδές από
“αράπηδες”, Πακιστανούς, Αλβανούς και άλλους αλλόθρησκους εχθρούς της
πατρίδας, που τους έβαλαν οι «Αμερικάνοι» να καταργήσουν τη «θρησκεία
και τα πιστεύω μας». Δούλευαν στα χωράφια του βέβαια, αλλά “αυτοί είναι
πίθηκοι, είναι όπως τα ζώα, είναι φτιαγμένοι απ το θεό για να μας
υπηρετούν”, σκεφτόταν κάθε φορά που στο τέλος της σεζόν κάρφωνε τους
λαθρομετανάστες εργάτες στην αστυνομία για να απελαθούν και να μην τους
πληρώσει. Άκουγε διαπασών κλαρίνα στην «αμαξάρα» του, γυρίζοντας τύφλα
απ’ τα πανηγύρια και πάταγε αδέσποτους σκύλους και γάτες, «για πλάκα».
Περιέργως ήταν πάντα “καψούρης” με κάποια φανταστική κοπέλα που υπήρχε
μόνο στο μυαλό του, ή που την είχε δει κάπου τυχαία και που εκείνη
προφανώς αγνοούσε ακόμα και την ύπαρξή του, λάτρευε τα καψουτράγουδα και
ήταν σε μόνιμη ερωτική απογοήτευση χωρίς αντικείμενο.<br />
Ο κυρ-νοικοκυραίος ήταν αδερφός του χασάπη, που ήταν μέγας και τρανός
κομματάρχης του «Κόμματος». Του κόμματος που το ψήφιζε επειδή το ψήφιζε
ο πατέρας του πατέρα του και ο πατέρας του. “Όλα κι όλα έτσι τα
βρήκαμε, έτσι τα συνεχίζουμε”. Χρόνια παρακαλούσε για μια θεσούλα για το
γιό του στο δημόσιο, αλλά «το ΑΣΕΠ μας έχει δέσει τα χέρια», του
απαντούσε ο χασάπης, ανάθεμα στα κουμούνια και τις “αξιοκρατίες τους,
χαλάσανε τις παραδόσεις και τις οικογένειες”. Ο γιος βοηθούσε και αυτός
το Κόμμα κάνοντας θελήματα στις εκλογές για τον τοπικό βουλευτή του
«Κόμματος» και νονό του (γόνος οικογένειας τσιφλικάδων, είχε βαφτίσει
τουλάχιστον 1000 παιδιά στο νομό), μοιράζοντας φυλλάδια και σηκώνοντας
ελληνικές σημαίες στις ομιλίες του.<br />
<br />
Ώσπου κάποια μέρα ο χασάπης τον
κάλεσε στο μαγαζί και καθώς έκοβε μια σπάλα με τον μπαλντά, του είπε:
«λοιπόν ανηψιέ, υπάρχουν δυό θεσούλες απ’ το ‘παράθυρο’ για σένα, μια
στην πυροσβεστική και μια στην ομάδα ΔΙΑΣ, ξέρεις, τους ‘ράμπο’ της
αστυνομίας, πές μου πού θες να σε βάλω και θα το τακτοποιήσω». Δεν έκανε
δεύτερη σκέψη. Ήξερε πολύ καλά για την πυροσβεστική απ’ το γιό της
περιπτερούς, πως είναι ηρωικό επάγγελμα και επικίνδυνο. Όλοι τον
θαύμαζαν και τον εκτιμούσαν, τον πυροσβέστη, ήρωας, παλικάρι λέγανε
όλοι, “μπράβο του έχει κότσια αυτό το παιδί, νάναι καλά”, “πέρυσι
παραλίγο να καεί ζωντανός για βγάλει μια οικογένεια από ένα σπίτι που
πήρε φωτιά”, “τέτοιοι αξίζουν σεβασμό”, “αυτοί είναι άντρες ρε, με
ψυχή”. Είχε και ένα μακρινό ξάδερφο που ήτανε «μπάτσος» στο ηθών και
είχε χοντροκονομήσει «δουλεύοντας την κοινωνία» και «ξύνοντας τα αρχίδια
του». Κανείς δεν τον χώνευε, όλοι τομάρι και καθίκι τον έλεγαν, πίσω απ
την πλάτη του, γιατί μπροστά του ή δεν μιλάγανε, ή μιλάγαν μόνο για
ποδόσφαιρο. “Κοπρίτης, νταβατζής είναι, κατακάθι της κοινωνίας, μαγκιά
κλανιά και κώλος φινιστρίνι”, αυτά ήταν τα καλύτερα που μπορούσες να
ακούσεις για αυτόν. Δεν χρειάστηκε καμία δεύτερη σκέψη. Τι δεύτερη σκέψη
να κάνει ;<br />
“Στη ΔΙΑΣ, στη ΔΙΑΣ !!!” ρε μπάρμπα, αναφώνησε αμέσως, “σιγά μην πάω
γίνω πυροσβέστης, αν ήθελα μια δουλειά να κουράζομαι θα έμενα αγρότης,
καμία δουλεία δεν είν ντροπή μπάρμπα …”<br />
<strong><br /></strong>
<strong><br /></strong>
<strong>Μind The Gap</strong><br />
<br />
<a href="http://parallhlografos.wordpress.com/2013/05/16/">Παραλληλόγραφος</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-31275542391875036122014-04-17T07:57:00.000-07:002014-04-17T07:57:33.816-07:00Εγκώμιο φιλάθλων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-bnjK-Wp7sD8/U0_qqMhifiI/AAAAAAAAAb0/zXWIvg39rRs/s1600/1280px-World_War_I,_British_soccer_team_with_gas_masks,_1916.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-bnjK-Wp7sD8/U0_qqMhifiI/AAAAAAAAAb0/zXWIvg39rRs/s1600/1280px-World_War_I,_British_soccer_team_with_gas_masks,_1916.jpg" height="216" width="400" /></a></div>
Η θρησκεία, το ποδόσφαιρο και ο πατριωτισμός είναι το τρίπτυχο που
ενώνει τους ηλίθιους του τόπου μου. Οι συλλογικοί μύθοι έχουν έναν
δεσποτισμό που σε κάνει να βουρκώνεις και να μη σκέφτεσαι. Ο εθνικισμός
που χειραγωγεί τα πλήθη είναι το ρεζιλίκι της ανθρώπινης ύπαρξης που
φτάνει στο ξεχαρβάλωμα και στον εφιάλτη. Τα ολοκαυτώματα όπου γης είναι
τα αποτελέσματα του αδυσώπητου έρωτα για το έθνος, τη θρησκεία και τις
σωβρακοφανέλες του πολεμιστή.<br />
<br />
Πίσω απ’ την ανθρώπινη υποχονδρία τού να υπερασπίζεσαι ένα
χονδροειδές ψέμα ή μιαν αυταπάτη και να προσδιορίζεσαι μέσα απ’ αυτή
βρίσκεται η ποικιλώνυμη εξουσία και τα συμφέροντά της. Η εξουσία επινοεί
και διαχειρίζεται τους συλλογικούς μύθους. Τους χρησιμοποιεί ως
βαλβίδες ασφαλείας έτοιμες να εκτονώσουν τα καταπιεσμένα πάθη και τις
ασύδοτες καύλες που όταν ξεφεύγουν αλλάζουν τις κοινωνίες και τη
διαχείρισή τους.<br />
<br />
Οι συλλογικοί μύθοι είναι το αντίδοτο στην καταπίεση του οχταώρου
σκλαβιάς που θα παράξει τα προς το ζην στον εργάτη και στα παιδιά
του-τους μελλοντικούς εργάτες-αλλά και υπεραξία στον άρχοντα. Η υπεραξία
τροφοδοτεί τη σοφία και την κουλτούρα της άρχουσας τάξης η οποία φυσικά
δεν έχει θεούς, δαίμονες και ιδρωμένα πειραματόζωα. <br />Η ελευθερία της στηρίζεται στο δεσποτισμό. Η σκλαβιά της κατώτερης τάξης στηρίζεται στο παράδοξο και τη μεταφυσική.<br />
Η ανώτερη τάξη εκφύλισε την κατώτερη και την έκανε πουτάνα της. Την
ντύνει γελοία με τις υποκρισίες της, την κολακεύει με τον καρναβαλικό
της ευδαιμονισμό. Επίσκοποι, ισχυροί άντρες, μονάρχες, αξιωματούχοι,
διανοούμενοι είναι επιφορτισμένοι να επιβάλουν την εργασία σ’ αυτούς που
προηγουμένως έχουν περάσει το χρυσοποίκιλτο χαλκά. Σ’ αυτούς που έχουν
αποβλακώσει με κάθε μέσο. <br />Σ’ αυτούς που μασκαρεύονται με τα χρώματα
της πατρίδας και ουρλιάζουν σαν στείρες σκύλες πνίγοντας τη φύση τους
μέσα στο βόθρο των συμβόλων, της φλυαρίας και των αναμνήσεων.
Προλετάριους που διδάσκονται καθημερινά ότι το προλεταριάτο ψόφησε.
Κακομοίρηδες που πίστεψαν στο μεγαλείο της δημοκρατίας και βαυκαλίζονται
με αρχαιολατρίες και Περικλέτους.<br />
Ταλαίπωροι που έφυγαν απ’ τη μιζέρια του χωριού και βρέθηκαν
υπάλληλοι στο κωλοχανείο της πόλης.<br />
Μαστουρωμένοι με τα ιδεώδη της
ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, το ΝΑΤΟ, τη γυναικούλα, την ασφάλεια και την
ιερότητα των συνόρων που κάθε ξυπόλητος μαυριδερός πούστης παραβιάζει. <br />Αγανακτισμένοι
που διαμαρτύρονται για τη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης,
ελπίζοντας πως ένα μεγάλο κίνημα ελεημοσύνης θα αναπληρώσει την
κατάργηση των κοινωνικών κεκτημένων, τη μείωση των μισθών, τη σταδιακή
εξαφάνιση της χρήσιμης εργασίας, τη διάλυση της εκπαίδευσης, των
συγκοινωνιών, των υπηρεσιών υγείας, της ποιοτικής γεωργίας, της φυσικής
κτηνοτροφίας. Ελπίζοντας πως το κακό θα περάσει ξυστά όταν αυτοί θα
μαλακίζονται με σημαίες, μεγαλόσταυρους και λοιπά εθνικά άκρως ηρωικά
μουνόπανα και τριχωτές θειάδες άλλων χωρών που έχουν στο ώμο περασμένες
τσάντες από ανθρώπινο πετσί.<br />
<br />
<br />
<a href="http://dromos.wordpress.com/2012/06/23/%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%8E%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CF%89%CE%BD/">Πηγή</a> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-65255035328328524482014-04-14T14:37:00.000-07:002014-04-14T14:46:39.127-07:00Σάκο και Βαντσέτι - Η κρατική δολοφονία Αναρχικών μεταναστών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-dEOG-YgFXso/U0xNPxl_0ZI/AAAAAAAAAbY/8I5n8B5MsZM/s1600/Sacvan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-dEOG-YgFXso/U0xNPxl_0ZI/AAAAAAAAAbY/8I5n8B5MsZM/s1600/Sacvan.jpg" height="291" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Στις 15 Απρλίου του 1920, δύο ταμίες του εργοστασίου υποδημάτων ΣΛΕΪΤΕΡ & ΜΟΡΙΛ, ο Φρέντερικ Πάρμεντερ και ο Αλεξάντερ Μπεραρντέλι, περπατούσαν στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης των Ηνωμένων Πολιτειών, στον κεντρικό δρόμο του Σάουθ Μπρέιντρι. Μαζί τους κουβαλούσαν δύο μικρά χρηματοκιβώτια με 15.000 δολάρια. Λίγο πριν φτάσουν στην πόρτα του εργοστασίου - περί τις 3 μ.μ. - δέχτηκαν επίθεση από ένοπλους ληστές, που άρχισαν να τους πυροβολούν. Οι ληστές αφού εκτέλεσαν τα θύματά τους πήραν τα χρηματοκιβώτια και το έσκασαν με αυτοκίνητο που τους περίμενε γι' αυτή τη δουλειά μαζί με άλλα μέλη της συμμορίας. Παρά το γεγονός ότι η ληστεία ήταν αιματηρή, δεν ήταν καθόλου ένα ασυνήθιστο γεγονός εκείνη την εποχή τόσο στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης όσο και γενικότερα στις ΗΠΑ.</div>
Οι αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τους ληστές ως ξένους, πιθανότατα Ιταλούς. Για το αυτοκίνητο που χρησιμοποιήθηκε στη ληστεία είπαν πως ήταν τύπου «Οβερλαντ».<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
«Δολοφόνοι» με τα «πειστήρια» της καταγωγής και της ριζοσπαστικής ιδεολογίας τους για το δικαστικό σύστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες της δεκαετίας του 1920, μάρτυρες και σύμβολα για τους χιλιάδες πολίτες και διανοούμενους ανά τον κόσμο που δεν κατάφεραν παρά το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης να τους γλιτώσουν από την ηλεκτρική καρέκλα. Όμως, για τον Νικόλα Σάκο και τον Μπαρτολομέο Βαντσέτι, τους Ιταλούς μετανάστες στη γη της επαγγελίας, «η τελευταία στιγμή τους ανήκε, αυτή η θανάσιμη αγωνία ήταν ο θρίαμβός τους».</div>
<br />
Η εκτέλεση των αναρχικών μεταναστών 7 χρόνια αργότερα στη Μασαχουσέτη με τις κατηγορίες του φόνου και της κλοπής, παρά την απουσία ισχυρών αποδείξεων και χωρίς να ληφθούν υπόψη μαρτυρίες που τους αθώωναν, δεν έκλεισε την ιστορία τους στο ντουλάπι της αμερικανικής ιστορίας στις ημέρες του αντικομμουνισμού και του φόβου των μεταναστών.<br />
Η ιστορία του Νικ και του Μπαρτ, όπως τους φώναζαν οι φίλοι στην Αμερική, «γιγαντώθηκε», αφύπνισε συνειδήσεις και στοίχειωσε σαν φάντασμα επί δεκαετίες της Ηνωμένες Πολιτείες -έως ότου το 1977, 50 χρόνια μετά, ο τότε κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Μάικλ Δουκάκης υπέγραψε τη διακήρυξη με την οποία αποκατέστησε μετά θάνατον τους Νικόλα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι.<br />
<br />
«Ποτέ σε όλη μας την ύπαρξη δεν θα μπορούσαμε να ελπίσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανεκτικότητα, τη δικαιοσύνη, την αλληλοκατανόηση μεταξύ των ανθρώπων, όπως κάνουμε τώρα, κατά λάθος. Τα λόγια μας, η ζωή μας, ο πόνος μας δεν είναι τίποτα. Η αφαίρεση της ζωής μας, της ζωής ενός τσαγκάρη και ενός φτωχού ψαρά, είναι τα πάντα. Η τελευταία στιγμή μας ανήκει. Αυτή η αγωνία είναι ο θρίαμβός μας»… Είναι τα λόγια του Βαντσέτι μετά την ετυμηγορία που έχουν γραφεί αμέτρητες φορές.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Οι Σάκο και Βαντσέτι συνελήφθησαν έχοντας στα ρούχα τους αναρχικά φυλλάδια και δύο όπλα. Στη συνέχεια βρέθηκαν να κατηγορούνται για την αιματηρή ληστεία.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-V_0LrM7BT3E/U0xR7SHNBVI/AAAAAAAAAbo/eDaTitDa5dk/s1600/sacco_vanzetti04.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-V_0LrM7BT3E/U0xR7SHNBVI/AAAAAAAAAbo/eDaTitDa5dk/s1600/sacco_vanzetti04.jpg" height="145" width="320" /></a>Μετά από τρεις ακροάσεις, καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών το 1921 παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε κανένα ακράδαντο αποδεικτικό στοιχείο εις βάρος τους, τα άλλοθί που δήλωσαν και η απουσία ποινικού μητρώου είχαν αγνοηθεί, ούτε και ελήφθη ποτέ υπόψη η μεταγενέστερη ομολογία κρατούμενου Πορτορικανού, ο οποίος παραδέχθηκε πως είχε λάβει μέρος στην ένοπλη ληστεία και δεν είδε ποτέ τους Σάκο και Βαντσέτι.</div>
<br />
Παρά το κύμα συμπαράστασης ανά τον κόσμο, τις διαδηλώσεις χιλιάδων εργατών, την κινητοποίηση του Τύπου, τη σύσταση επιτροπών για την απελευθέρωσή τους, τις δηλώσεις αλληλεγγύης από κορυφαίους διανοούμενους και συγγραφείς της εποχής, όλες οι αιτήσεις για την επανεκδίκαση της υπόθεσης απορρίφθηκαν και οι Ιταλοί μετανάστες κάθισαν στην ηλεκτρική καρέκλα στο Τσαρλστάουν τις 23 Αυγούστου του 1927 –πρώτα ο Σάκο στις 0.19 τα ξημερώματα, και εννέα λεπτά αργότερα, στις 0.26 ο Βαντσέτι. Μέχρι την τελευταία στιγμή διακήρυτταν την αθωότητά τους.<br />
<br />
Ο Φερνινάντο Νικόλα Σάκο από το Τορεματζόρε της επαρχίας Φότζα, έφθασε στις Ηνωμένες Πολιτείες λίγο πριν συμπληρώσει τα 18 του χρόνια, το 1909. Ο Βαντσέτι, γιος αγρότη από το Βιλαφαλέτο της επαρχίας Κούνεο, είχε κάνει το μεγάλο ταξίδι σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στην Αμερική ένα χρόνο νωρίτερα, το 1908, σε ηλικία 20 ετών. Οι δρόμοι τους και η ιδεολογία τους «συναντήθηκαν» εννέα χρόνια αργότερα στους κόλπους ιταλο-αμερικανικής αναρχικής οργάνωσης, και πρωτοστάτησαν στις απεργίες στις τάξεις του εργατικού κινήματος. <br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-V_0LrM7BT3E/U0xR7SHNBVI/AAAAAAAAAbo/eDaTitDa5dk/s1600/sacco_vanzetti04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Η οργάνωση διέφυγε το 1917 στο Μεξικό για να μην στρατολογηθεί για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στον οποίο αντιτασσόταν. Εκεί χτίστηκε η φιλία του Μπαρτ και του Νικ, και έμειναν αχώριστοι μέχρι τέλους. Όταν επέστρεψαν στη Μασαχουσέτη δεν γνώριζαν ότι βρίσκονται στη λίστα των ανατρεπτικών στοιχείων που είχε καταρτίσει το υπουργείο Δικαιοσύνης, ούτε ότι τους παρακολουθούν μυστικοί πράκτορες.</div>
<br />
Στις ριζοσπαστικές πολιτικές τους πεποιθήσεις και στην άρνησή τους να υπηρετήσουν στον πόλεμο «επένδυσε» η εισαγγελία στη δίκη, και σε συνδυασμό με την προκατάληψη για τους μετανάστες ήλθε η θανατική καταδίκη, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι νέες εξελίξεις στην υπόθεση και να δοθεί το δικαίωμα σε νέα δίκη. Αντιαμερικανικές διαδηλώσεις έλαβαν χώρα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, οι μεγαλύτερες στην Ιταλία και τη Γαλλία, και σε μία από αυτές στο Παρίσι εξερράγη βόμβα παρασύροντας στο θάνατο 20 ανθρώπους.<br />
<br />
«Δεν θα ευχόμουν σε ένα σκυλί ή σε ένα φίδι, στο πιο χαμερπές και δύστυχο πλάσμα στη γη, δεν θα ευχόμουν σε κανένα από αυτά όσα έχω υποφέρει για πράγματα για τα οποία δεν είμαι ένοχος. Όμως, πεποίθησή μου είναι πως έχω υποφέρει για πράγματα για τα οποία είμαι ένοχος. Υποφέρω γιατί είμαι ριζοσπάστης, και πράγματι είμαι ριζοσπάστης. Υποφέρω γιατί είμαι Ιταλός, και πράγματι είμαι Ιταλός. Όμως, είμαι σίγουρος πως έχω το δίκιο με το μέρος μου, ώστε αν μπορούσατε να με εκτελέσετε δύο φορές, και αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ άλλες δύο, θα ζούσα την ίδια ζωή και θα έκανα όσα έχω ήδη κάνει».<br />
<br />
Είναι τα λόγια του Βαντσέτι όταν απευθύνεται για τελευταία φορά στον δικαστή Ουέμπστερ Θάγιερ…<br />
<br />
* Η ιστορία των Σάκο και Βαντσέτι έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη με την ιταλο-γαλλική παραγωγή του Τζουλιάνο Μοντάλντο το 1971, με τη μουσική του Ένιο Μορικόνε και την Τζοάν Μπαέζ στο διάσημο Here’s to You (με τα λόγια του Βαντσέτι) και τη Ballata per Sacco e Vanzetti, που θύμισαν μία υπόθεση που για πολλούς είχε ξεχαστεί.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/gcgYwTnBIIQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="fullpost"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b><br /></b></span></b></span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-17266751075904556312014-04-12T08:55:00.000-07:002014-04-12T08:55:06.180-07:00Σκατά στους τάφους σας, ευεργέτες!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-OBMDU9bz48E/U0lgrP8lmfI/AAAAAAAAAbI/TNytlsOMFFs/s1600/AAg1K.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-OBMDU9bz48E/U0lgrP8lmfI/AAAAAAAAAbI/TNytlsOMFFs/s1600/AAg1K.jpg" height="257" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θυμάμαι στα παλαιά λεωφορεία διάφορα
αναρτημένα ταμπελάκια με εξυπνάδες. Πιασμένα συνήθως πάνω απ’ τα κεφάλια
των επιβατών με δυο αλυσιδίτσες. Μια τρελή γκάμα από καλογερίστικα
τσιτάτα και θεϊκές προτροπές μέχρι εκλεπτυσμένο μισανθρωπισμό. Μια απ’
αυτές τις σπουδαίες σοφίες που κυκλοφορούσε ήταν το: ουδείς πιο
αχάριστος εκ του ευεργετηθέντος. Ένα γελοίο φασιστικό γνωμικό που
διαιωνίζουν συνήθως βλάκες οικογενειάρχες υποτελείς. Βεβαίως από τη μια
διότι δέχονται τα καλούδια του καθάρματος που λέγεται ευεργέτης κι από
την άλλη γιατί υπερτονίζουν την κατωτερότητα και το ποταπό ηθικό
ανάστημα του ευεργετηθέντος. Δηλαδή του ζώου που δέχτηκε την ευεργεσία.
Σήμερα, που ο καπιταλισμός κάνει το μεγάλο ξεπάτωμα, οι προς αξιολόγηση
φωτισμένοι δάσκαλοι των παιδιών τοποθετούν με άκρα προσοχή τα πρόβατα
στο αρμεκτήριο. Με αφορμή την ημέρα μνήμης και τιμής των εθνικών
ευεργετών δόθηκε στους μαθητές το παρακάτω κείμενο:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθε χρόνο στις 30 Σεπτεμβρίου εορτάζεται
η «Ημέρα μνήμης και τιμής των Εθνικών Ευεργετών». Στις 14 Σεπτεμβρίου
2014 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας
(1814-2014), που συνέβαλε με καθοριστικό τρόπο στην εθνική παλιγγενεσία.
Η Εταιρεία Ελλήνων Ευεργετών διοργανώνει διαγωνισμό έκθεσης για τους
μαθητές των σχολικών μονάδων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα,
οι μαθητές της Α΄ και Β΄ Λυκείου, σε μέρα που θα οριστεί από το Σύλλογο
διδασκόντων και για δύο διδακτικές ώρες, θα γράψουν έκθεση με θέμα: «Οι
Εθνικοί Ευεργέτες του 19ου αιώνα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην
συγκρότηση και ανάπτυξη του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Οι έννοιες της
φιλανθρωπίας, της φιλοπατρίας, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της δωρεάς,
της αλληλεγγύης και του φιλότιμου αναδείχθηκαν στον μέγιστο βαθμό με
ιδεατό πρότυπο τη Φιλική Εταιρεία και Φιλόμουσο Εταιρεία. Με ποιούς
τρόπους θα μπορούσε η ευεργεσία να συμβάλει στον επαναπροσδιορισμό των
σχέσεων πολίτη- κράτους και ως εκ τούτου στην ανάταξη της ελληνικής
κοινωνίας με βάση τις πανανθρώπινες ελληνικές αξίες;» (400-500 λέξεις
περίπου). Η βράβευση όλων των μαθητών, Δημοτικών Σχολείων, Γυμνασίων και
Λυκείων, των οποίων τα έργα θα επιλεγούν από κάθε Περιφερειακή
Διεύθυνση, θα γίνει σε εορταστική εκδήλωση στις 30 Σεπτεμβρίου 2014.</div>
<div style="text-align: justify;">
Και φυσικά εδώ θα πρέπει ο κάθε μαθητής
να κάνει το απαραίτητο γλείψιμο για να βραβευτεί. Θα πρέπει με τη
συμβολή των δασκάλων του να σκύψει και να δώσει κώλο στους ευεργέτες
του. Σ’ αυτούς δηλαδή που απολύουν τον πατέρα του απ’ τη δουλειά. Σ’
αυτούς που παίζουν στο χρηματιστήριο το μέλλον του. Σ’ αυτούς που
κερδοσκοπούν απ’ τη φτωχοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων υπάρξεων. Σ’ αυτούς
που κλέβουν τόσα χρόνια τον παραγόμενο πλούτο. Σ’ αυτούς που έχουν στα
σπίτια τους χρυσές χέστρες και κάνουν διακοπές στην καραϊβική. Σ’ αυτούς
που εκμαυλίζουν συνειδήσεις και οργιάζουν σπέρνοντας ιδεολογήματα και
αυταπάτες, περί ισονομίας και δικαίου. Περί ελευθερίας του λόγου και
περί ελευθέρας επιλογής. Σ’ αυτούς που ξεσπαθώνουν εναντίον του
ολοκληρωτισμού αλλά έχουν εγκαταστήσει με τον πιο πούστικο τρόπο έναν
νέο ολοκληρωτισμό. Έναν ολοκληρωτισμό ερμαφρόδιτο και τρέντι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι κυβερνήσεις με τα ρόπαλα και τα
εκτελεστικά αποσπάσματα, με τους τεχνικούς λοιμούς, τις μαζικές
φυλακίσεις και εκτοπίσεις δεν είναι μόνο απάνθρωπες αλλά και
αναποτελεσματικές. Και στον αιώνα της βαριάς τεχνολογίας η
αναποτελεσματικότητα είναι ιεροσυλία. Ένα πραγματικά ολοκληρωτικό κράτος
είναι αυτό που τα παντοδύναμα αφεντικά διευθύνουν με τα στελέχη τους
ένα πληθυσμό σκλάβων, οι οποίοι δεν χρειάζεται να καταστέλλονται γιατί
αγαπούν την υποτέλεια. Στα σημερινά καθεστώτα η πειθώ των μαζών για τα
καλά της υποτέλειας περνάει κυρίως απ’ τους εκδότες των εφημερίδων, τις
τηλεοράσεις και τους καθηγητές. Τους καθηγητές που χωράνε στη βρακοζώνα
τους διαταγές ανωτέρων λες και είναι δεκανείς και λοχίες. Τους καθηγητές
που βάζουν τους μαθητές τους να γράψουν ηλίθιες εκθέσεις υποτέλειας
γιατί το ζήτησε η εταιρία ελλήνων ευεργετών ή η ένωση ελλήνων
κωλομπαράδων. Τους καθηγητές που τρέχουν να αγοράσουν δεξιότητες,
καινοτομίες και διδακτορικά της πούτσας για να γλιτώσουν την απόλυση και
τη μισθολογική σφαλιάρα. Καθηγητές που οδηγούν μια ολόκληρη γενιά στα
σκατά και την ανεργία. Καθηγητές έτοιμους και πρόθυμους να καταδώσουν
μαθητές τους στην ασφάλεια. Καθηγητές που φοράνε κουκούλα. Κι ότι
ελάχιστο γλιτώσει απ’ αυτούς θα το αναλάβει η αστυνομία στους δρόμους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο νέος που θα γράψει στην έκθεσή του:
Σκατά στους τάφους σας, ευεργέτες!, δεν πρόκειται να μπει στο
πανεπιστήμιο. Όπως ο Ασημάκης Πανσέληνος δεν μπήκε σε καμιά ανθολογία
ποίησης όταν έγραφε για τους εθνικούς ευεργέτες. Οι ποιητές που είπαν
την αλήθεια διώκονται και μετά θάνατον.</div>
<br />
ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΑΙ<br />
<br />
Του Έθνους μας «αείμνηστοι ευεργέται»<br />
ο Γεώργιος Αβέρωφ κι ο Συγγρός,<br />
(όρα και λεξικό Ελευθερουδάκη<br />
να ιδείς κι οι δυο πώς πήρανε τα εμπρός.)<br />
Πνεύματα ζωτικά κι εξυψωμένα<br />
και προ παντός στο χρήμα φειδωλοί,<br />
πλουτίσαν για της φτώχειας το χατήρι<br />
κι ωφέλησαν τον τόπο μας πολύ.<br />
Γι αυτό, σαν που απαιτεί δα κι η επιστήμη,<br />
χτίσαν στεριές κι ευάερες φυλακές<br />
-το πνεύμα και το χρήμα είναι υπερούσιες<br />
δυνάμεις υψηλές κι ευγενικές.<br />
Τώρα πια κι ο δικαστής με δίχως τύψη,<br />
κοιτάει του Ιησού την όψη την αιώνια,<br />
το γράμμα και το πνεύμα του ιδιώνυμου<br />
και σε σφαλνά εκεί μέσα λίγα χρόνια.<br />
Τώρα οι πατέρες βγάζουν, για παράδειγμα,<br />
τα τέκνα τους σεργιάνι κατά κει<br />
κι εύχουνται να γενούν χρηστοί πολίτες<br />
να χτίσουνε κι αυτά μια φυλακή.<br />
<br />
(Από τη συλλογή Μέρες οργής, 1945)<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://dromos.wordpress.com/2014/04/09/%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AD%CF%84%CE%B5%CF%82/#comments">Αντώνης Αντωνάκος</a> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-75852447463191608692014-04-04T11:49:00.000-07:002014-04-04T11:51:01.635-07:00Η εποχή των αξιοσέβαστων σκιάχτρων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Ethqn20hHV8/Uz7-JWwrGEI/AAAAAAAAAa8/M9EFuk_68k0/s1600/Hatty-Scarecrow-Dark-Hat.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Ethqn20hHV8/Uz7-JWwrGEI/AAAAAAAAAa8/M9EFuk_68k0/s1600/Hatty-Scarecrow-Dark-Hat.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Υπάρχει ένας μύθος, που λέει για έναν άντρα, που περνούσε κάποτε από ένα χωράφι κι είδε εκεί ένα σκιάχτρο στην άκρη του φράχτη, αποβλακωμένο και φθονερό, να τρομάζει τα πουλιά και τους περαστικούς. Σαν τον εσταυρωμένο, με κεφάλι που έμοιαζε με κολοκύθα και στομάχι πρησμένο απ’ τα άχυρα. Ο άντρας τού έπιασε κουβέντα, λέγοντάς του πόσο βλακώδες και βαρετό είναι να κάθεται εκεί ολομόναχο, χωρίς να κάνει τίποτε. Το σκιάχτρο του απάντησε, πως, τού είναι μεγάλη χαρά να τρομάζει τους επικίνδυνους, αυτούς που επιβουλεύονται τη σοδειά και τα πλούτη του αφεντικού και πως δεν κουράζεται ποτέ να στέκεται έτσι τρομερά μοναχικό, μοχθηρό και άθλιο. <br />
Ο άντρας τού είπε τότε πως κι αυτός προσπαθεί να κάνει το ίδιο αλλά χωρίς αποτελέσματα. Τότε το σκιάχτρο του λέει, πως, μόνο όσοι έχουν μέσα τους σκέτο άχυρο μπορούν να τρομάξουν κάτι. Κι ο άντρας κατάλαβε τότε την αλήθεια στα λεγόμενα του σκιάχτρου. Πως, όποιος έχει στο σώμα του σάρκα και αίμα φοβάται, σκέφτεται, πονά, αντιδρά. Αυτός όμως που δεν έχει τίποτε μέσα του παρά μόνο άχυρα, εκφοβίζει όλα όσα τον προσεγγίζουν. Είναι μονίμως σκιάχτρο και τίποτε άλλο. Ένα σκιάχτρο που δίνει το μήνυμα. Κανείς μην πλησιάσει τον πλούτο και κανείς μην τολμήσει να πατήσει το φράχτη. Είναι φτιαγμένος και παραγεμισμένος με υλικά που σπέρνουν φόβο. Φόβο για να μην απλώσεις το χέρι σου όταν πεινάς και φόβο για να μην διεκδικείς αυτό που σου ανήκει κι αυτό που σου κλέβουν. Σήμερα λοιπόν αυτά τα σκιάχτρα κάνουν τη δουλειά. Σήμερα είναι η εποχή των σκιάχτρων. <br />
<br />
Η εποχή των αξιοσέβαστων σκιάχτρων. Των νεοφιλελεύθερων σκιάχτρων. Των σκιάχτρων με τα διδακτορικά και τις δεξιότητες. Των αδίστακτων σκιάχτρων που έχουν όλα την ίδια μούρη. Τη μούρη του Άδωνι Γεωργιάδη και του Θεόδωρου Πάγκαλου. Τη μούρη του Πατακού και του Μάλιου. Πετσιά μνησικακίας και αμοραλισμού. Σκιάχτρα σήμερα είναι οι πρόθυμοι ηλίθιοι, που ζητούν απ’ τα θεσμοθετημένα σκιάχτρα να τους αξιολογήσουν, για να πιστοποιήσουν εάν είναι επαρκή σκιάχτρα, ώστε να φοβίζουν επαρκώς τους έγκλειστους νεολαίους στα καταγώγια της κυρίαρχης ιδεολογίας. Σκιάχτρα είναι οι διανοούμενοι που μαγαρίζουν τη συνείδηση του λαού, με αντάλλαγμα ένα ξεροκόμματο δημοσιότητας.<br />
Σκιάχτρα είναι οι δημοσιογράφοι, που μπορούν να πουλήσουν και τη μάνα τους για τα κέρδη και τα συμφέροντα του προστάτη τους. Σκιάχτρα είναι οι δάσκαλοι και οι γονείς που δέχονται το ίδρυμα Νιάρχου στα σχολεία, για να μοιράσει υγιεινά σάντουιτς στα παιδιά τους και ψηφιακή αμεριμνησία. Σκιάχτρα είναι οι συστημικοί συνδικαλιστές που ως γιουσουφάκια της εξουσίας σπέρνουν αυταπάτες και μοιρολατρία. Σκιάχτρα είναι οι βαρβάτοι αξιολογητές, που για τα τριάντα αργύρια του ΕΣΠΑ έρχονται να ξεπατώσουν ανθρώπους. Σκιάχτρα είναι οι καλλιτέχνες της κακής αισθητικής και της αποβλάκωσης. Σκιάχτρα είναι οι σκυλάδες διασκεδαστές που κάνουν λοβοτομή στο λαό, χτίζοντας αισθητικά τηλεοπτικά κρεματόρια και χαζοχαρούμενο όχλο. Σκιάχτρα είναι οι τράπεζες που σε δένουν πισθάγκωνα.<br />
Σκιάχτρα είναι οι χωροφύλακες που σε θεωρούν επικίνδυνο. Σκιάχτρα είναι οι καθηγητές σου που σε θεωρούν ταραξία. Σκιάχτρα είναι οι πρόεδροι των κρατών. Ο σύνδεσμος βιομηχάνων. Η πουλημένη ΓΕΣΕΕ. Η ανεργία. Η απόλυση. Σκιάχτρο είναι ο πληρωμένος έρωτας και η γνώση που κοστίζει ακριβά. Σκιάχτρο είναι ο χρυσαυγίτης της διπλανής πόρτας. Σκιάχτρο είναι ο δήμαρχος που ευλογεί τις παράνομες αμμοληψίες στον Αχελώο, που μπαζώνει ρέματα, που πετάει τα σκουπίδια στους αγρούς και στις θάλασσες. Σκιάχτρο είναι ο μισαλλόδοξος λόγος του παπά και του φασίστα. Οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι. Η εξαθλίωση που χωνεύεται και συνηθίζεται. Σκιάχτρα είμαστε όσοι λέμε ψέματα στα παιδιά μας. Όσοι γινόμαστε υποταχτικοί. Όσοι επαναστατούμε εντός της οικίας μας κι εντός του γιοταχί μας πηγαίνοντας στη δουλειά. Όσοι είμαστε σκόρπιοι και ασυνάρτητοι. Όσοι κοιτάμε τη δουλίτσα μας. Όσοι περιμένουμε τους άλλους να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα. Όλα τα πλούσια χωράφια έχουν σκιάχτρα και φράχτες. Κι όταν δεν μπορούν τα σκιάχτρα κι οι φράχτες να κάνουν σωστά τη δουλειά έρχονται τα ΜΑΤ, ο στρατός, το ΝΑΤΟ.<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://dromos.wordpress.com/">Αδέσποτος Σκύλος</a> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-36792145088914919542014-03-30T01:44:00.000-07:002014-03-30T01:44:36.747-07:00Καλά του έκαναν;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-1zUvZaCJsYI/UzfY4F67mhI/AAAAAAAAAas/B6rjNrhBs-E/s1600/newego_LARGE_t_1101_54101703.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-1zUvZaCJsYI/UzfY4F67mhI/AAAAAAAAAas/B6rjNrhBs-E/s1600/newego_LARGE_t_1101_54101703.JPG" height="321" width="400" /></a></div>
<br />
- ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΕΚΑΝΑΝ;<br /><br />Προβληματίζει η εικόνα του Άντερς Μπρέιβικ καθώς τον βλέπουμε χαμογελαστό να «βγάζει τη γλώσσα» σε μια ολόκληρη χώρα έχοντας αφήσει πίσω του 84 πτώματα πριν 3 χρόνια. Τον θυμάμαι να οδηγείται σαν κύριος στην δικαιοσύνη λες και δεν είχε μακελέψει μια ολόκληρη χώρα, σα να μην είχε στραφεί ενάντια σε μια ολόκληρη κοινωνία, λες και δεν ήταν εχθρός της δημοκρατίας των ψυχρών Νορβηγών.<br /><br />Άλλα ήθη, άλλα έθιμα θα πει κανείς. Άλλη δημοκρατία θα πω εγώ και άλλη αστυνομία θα πω εγώ και ας παρεξηγηθώ. Προφανώς το κράτος των Νορβηγών υπολείπεται αντανακλαστικών και οι Nορβηγοί αστυνομικοί βλέπουν διαφορετικά το επάγγελμά τους από τους Έλληνες συναδέλφους τους.<br /><br />Μάλλον οι ψυχροί αστυνομικοί στη Νορβηγία είχαν στα χέρια τους έναν κατηγορούμενο που έπρεπε να οδηγηθεί στην δικαιοσύνη ώστε να λογοδοτήσει, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους στην Ελλάδα που λειτουργούν οι ίδιοι σαν τιμωροί και εκδικητές.<br /><br />Και κάποιοι φυσικά χειροκροτούν, κάποιοι υπερθεματίζουν. Καλά του έκαναν απαντούν κάποιοι υπερασπιζόμενοι τη στάση των σωφρονιστικών υπαλλήλων στη δολοφονία του Ιλί Καρέλι, ιεραρχώντας με τον τρόπο αυτό την παραβατικότητα και δικαιολογώντας την χρήση βίας.<br /><br />Δεν μας λένε όμως και δεν δικαιολογούν την αντίδρασή τους σε κάποια άλλα περιστατικά. Ας πούμε, πως αντέδρασαν με τους δύο νταήδες που έσφαξαν έναν μεροκαματιάρη που τους έκλεινε το δρόμο με το ποδήλατο; Πως αντέδρασαν με τον δολοφόνο του Π.Φύσσα; Πως αντέδρασαν όταν έπιασαν έναν πρώην υπουργό να έχει κλέψει έναν ολόκληρο προυπολογισμό μιάς χώρας; Πως αντέδρασαν όταν έπιασαν ένα τσούρμο από μπάτσους που πουλούσε πρέζα σκορπώντας το θάνατο και ξεφτιλίζοντας τους ίδιους;<br /><br />Αν θέλουμε να μιλάμε για δημοκρατία ας κοιτάξουμε το χαμογελαστό πρόσωπο του Μπρέιβικ στη Νορβηγία. Αν θέλουμε να μιλάμε για υποκρισία όμως ας θυμηθούμε τα χειροκροτήματα στους «σάπιους» αστυνομικούς με την πρέζα.<br /><br />Λοιπόν; Καλά του έκαναν;<br /><br /><br /><br />- Ένα περσινό άρθρο του Πέτρου Κατσάκου, προσαρμοσμένο στο πρόσφατο περιστατικό αυτοδικίας.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-48696137001281298702014-03-23T13:38:00.000-07:002014-03-23T13:38:55.597-07:00Η Ευρώπη των λαών - Όμορφα ψέματα στα παιδιά μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img src="https://31.media.tumblr.com/234630b2c8322b7dc3a40277ce332af2/tumblr_inline_n0ukra3T6y1s9w39b.jpg" /><br />
<br />Το βιβλίο Γεωγραφίας της Ε’ Δημοτικού ανήκει στην καινούρια γενιά
βιβλίων που ενθαρρύνουν τη συζήτηση καθηγητή και μαθητών μέσα στην
τάξη. Προτείνονται συζητήσεις για τους κανονισμούς της Ε.Ε., για το πώς
ρυθμίζουν ζητήματα της καθημερινότητας «διαμορφώνοντας καλύτερη ποιότητα
ζωής» ή για το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν τα χρήματα που δίνει η Ε.Ε
ώστε «να πετύχουμε τη μεγαλύτερη βελτίωση της ζωής μας και της ανάπτυξης
της πατρίδας μας» ή η κουβέντα για «τα πλεονεκτήματα που μας παρέχει το
ευρώ στις μετακινήσεις μας, στις συγκρίσεις των τιμών κτλ.». Όμως,
αναρωτιέμαι σε ποια βάση θα τεθούν από τη μεριά των εκπαιδευτικών τα
διάφορα θέματα. Άραγε τα παιδιά θα ενημερωθούν ποτέ ότι στα κράτη-μέλη
εντός Ε.Ε και Ευρωζώνης, πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, τα
ποσοστά της φτώχειας για το 2011 ήταν:<br /><br />– Βουλγαρία 49,10% (3.750.000 άνθρωποι περίπου),<br /><br />– Ρουμανία 40,30% (8.660.000 άνθρωποι περίπου),<br /><br />– Ελλάδα 31,00% (3.490.000 άνθρωποι περίπου),<br /><br />– Ιρλανδία 29,40% (1.323.000 άνθρωποι περίπου),<br /><br />– Ιταλία 28,20% (16.890.000 άνθρωποι περίπου),<br /><br />– Ισπανία 27,00% (12.460.000 άνθρωποι περίπου),<br /><br />– Πορτογαλία 24,40 % (2.600.000 άνθρωποι περίπου).<br />
<br />Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πανίσχυρη Γερμανία που αποτελεί
πρότυπο ανάπτυξης, η φτώχεια αγγίζει το 19,90%, ποσοστό που μεταφράζεται
σε 16.500.000 ανθρώπους περίπου. Τα ποσοστά παρουσιάζονται εδώ και σε
απόλυτους αριθμούς με αναγωγή στον πληθυσμό του 2011, διότι η φτώχεια
δεν αφορά στατιστικούς δείκτες, αφορά ζωές.<br /><br /><br /><br />Οι άστεγοι στο στόχαστρο<br />
<br /><br />Στα κράτη μέλη της Ε.Ε., οι άστεγοι ξεπερνούν τα 3.000.000
ανθρώπους. Αυτή ήταν στις αρχές του 2012 η εκτίμηση από την ίδια την
Ε.Ε., ωστόσο ο αριθμός αυτός αμφισβητείται καθώς είναι κατά πολύ
μικρότερος σε σύγκριση με τους αριθμούς που δίνουν άλλοι οργανισμοί.
Γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα ρωτούσε η ανιψιά μου; Μα διότι, όπως
δήλωσε ο επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,
«οι κοινοτικές υπηρεσίες δεν έχουν καταγράψει τον αριθμό των αστέγων
στην Ευρώπη, διότι δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί ακριβώς ο όρος του
αστέγου». Ίσως μάλιστα, επειδή ακριβώς ο όρος του αστέγου δεν έχει
προσδιοριστεί στην Ε.Ε., να καλλιεργείται σε κάποια κράτη-μέλη ένα
εχθρικό κλίμα εναντίον των αστέγων και να ενθαρρύνεται η ποινικοποίηση
της επαιτείας. Στο πλαίσιο εννοείται της προσπάθειας για βελτίωση της
ποιότητας ευρωπαϊκής ζωής… Πιο συγκεκριμένα:<br /><br />– Στην Ισπανία, η
Ana Botella, δήμαρχος της Μαδρίτης ετοιμάζει σχέδιο νόμου σύμφωνα με το
οποίο στο πλαίσιο της ειρηνικής συνύπαρξης των πολιτών θα τιμωρούνται
ορισμένες συμπεριφορές, με επιβολή κυρώσεων και πρόστιμο 750 ευρώ. Το
μέτρο θα αφορά όσους ζητιανεύουν στις εισόδους εμπορικών κέντρων,
γραφείων, σχολείων και νοσοκομείων, κοιμούνται σε παγκάκι ή πωλούν
χαρτομάντιλα στα φανάρια για να εξασφαλίσουν ένα γεύμα. Το πρόστιμο
μπορεί να φτάσει και τα 3.000 ευρώ αν πραγματοποιείται επαιτεία συνοδεία
παιδιού (άρθρο του Bruno Garcia Gallo, El Pais, 8.10.2013).<br /><br />–
Στη Σουηδία, το ακροδεξιό κόμμα Δημοκράτες της Σουηδίας κατέθεσε πρόταση
στο Κοινοβούλιο, με την οποία ζητά η επαιτεία από ξένους να αποτελεί
λόγο απέλασης από τη χώρα και απαγόρευσης εισόδου σε αυτή για πάντα
(άρθρο Agence France-Presse, 7.11.2013).<br /><br />– Στη Νορβηγία, η
κυβέρνηση συνασπισμού, στην οποία συμμετέχει το συντηρητικό φιλελεύθερο
Κόμμα της Προόδου, θέλει να επιτρέψει στους δήμους να ενσωματώσουν
απαγόρευση της επαιτείας στις τοπικές αστυνομικές διατάξεις τους. Ένα
μέτρο που στοχεύει κυρίως στην απομάκρυνση των Ρομά από τη χώρα (άρθρο
της Helen Collins, Daily Mail, 9.10.2013).<br /><br />– Στην Ουγγαρία, το
κοινοβούλιο συζητά ένα νομοσχέδιο που θα επιτρέπει στις τοπικές αρχές να
επιβάλλουν πρόστιμο μέχρι και φυλάκιση σε αστέγους. Μάλιστα, δεν είναι η
πρώτη φορά που ανοίγει μια τέτοια συζήτηση, εφόσον και το 2011 ένας
σχετικός τοπικός νόμος στη Βουδαπέστη επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα με
πρόστιμα ύψους μέχρι 650 δολαρίων ή ακόμη και με ποινή φυλάκισης (άρθρο
της Kristina Jovanovski, Aljazeera, 29.9.2013).<br /><br />– Στη Γαλλία, ο
υπουργός Εσωτερικών του 2011 Claude Gueant θέσπισε νόμο για την
«επιθετική επαιτεία». Όπως δήλωσε, αναφερόμενος κυρίως στους Ρομά,
στόχος είναι «να επιστρέψουν οι παραβάτες στη χώρα καταγωγής τους είτε
εθελοντικά είτε διά της βίας». Το πρόστιμο που επιβάλλεται σε όσους
παρανομούν επαιτώντας είναι 38 ευρώ (άρθρο του Henry Samuel, The
Telegraph, 13.9.2011).<br /><br />– Στην Ιταλία, το 2008 η Βενετία έγινε η
πρώτη ιταλική πόλη που απαγόρευσε την επαιτεία επιβάλλοντας πρόστιμα από
25 μέχρι 50 ευρώ. Ο Augusto Salvadori του Βενετικού Τμήματος Αστικών
Υποθέσεων είχε δηλώσει ότι «το σύνολο του πληθυσμού της Βενετίας ήθελε
αυτό το μέτρο ενάντια στην επαιτεία διότι είναι ενοχλητικό για τους
πολίτες και τους τουρίστες, βλάπτει την εικόνα της Βενετίας και κάνει το
περπάτημα μέσα στην πόλη ακόμα πιο δύσκολο» (άρθρο του Nick Pisa, The
Telegraph, 24.7.2008).<br /><br />Στο πλαίσιο του μαθήματος της Γεωγραφίας προτείνεται επίσης συζήτηση στην τάξη και για τα πλεονεκτήματα του ευρώ!!!<br />
<br />
—Απόσπασμα απο το άρθρο του Π.ΚΟΤΣΩΝΗ: “Tι ωραία ψέματα - Η Ευρωπαική Ένωση μέσα απο το βιβλίο Γεωγραφίας της Ε’ Δημοτικού”<br />
Ολόκληρο το άρθρο <a href="http://www.chronosmag.eu/index.php/p-ss-ps.html" target="_blank">ΕΔΩ</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-16224599443015149412014-03-22T03:23:00.000-07:002014-03-22T03:25:43.781-07:00Ρατσισμός - Η πυραμίδα του μίσους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2>
<b>ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ</b></h2>
Δεν γίνεσαι
έτσι εύκολα ρατσιστής ή κοινωνικά αυτιστικός, όπως θέλετε πείτε το.
Προσωπικά μεγάλωσα μέσα σε μια ακατανόητα φασιστική προπαγάνδα που βάση
της είχε το σχολείο. Και επειδή τα πάντα είναι θέμα παιδείας,
φανταστείτε πώς έβγαινε από το σχολείο ο μέσος Έλληνας μαθητής, όταν επί
12 χρόνια άκουγε σε καθημερινή βάση απίστευτες όσο και επικίνδυνες
βλακείες.<br />
<br />
<div class="inlineElementPicture">
<br /></div>
<b>Ρατσιστές απέναντι στον ίδιο τον λαό.</b><br />
<br />
Βλακείες για το ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων, οι οποίοι
όταν έφτιαχναν Παρθενώνες όλοι οι άλλοι τρώγανε βελανίδια πάνω στα
δέντρα, μπούρδες του στιλ «πας μη Έλλην, βάρβαρος», ακόμα και με το
περίφημο «φιλότιμο», λέξη που όπως μας έλεγαν, δεν υπάρχει στο λεξικό
καμίας άλλης γλώσσας. Κανείς τους φυσικά δεν φρόντισε να συμπληρώσει ότι
η συγκεκριμένη λέξη υπήρχε στο δικό μας λεξικό για να μας θυμίζει κάτι
που χάνεται τόσο εύκολα όταν καλείσαι να διαλέξεις ανάμεσα στην πάρτη
σου και το συνολικό καλό.<br />
Η έλλειψη αλληλεγγύης είναι το πρώτο πάτημα για την ανάπτυξη
του ρατσισμού. Όταν δε σε νοιάζει ο διπλανός σου και κατ’ επέκταση ο
διπλανός του διπλανού σου και πάει λέγοντας, αυτό-εγκλωβίζεσαι σε
αδιέξοδα, τα οποία οδηγούν στο εύκολο και ανέξοδο μίσος απέναντι σε
οτιδήποτε και οποιονδήποτε διαφέρει από σένα ή απειλεί τα δικά σου
σχέδια, τις δικές σου επιδιώξεις. Ο ρατσισμός δεν έχει να κάνει μόνο με
το χρώμα της επιδερμίδας, την ονομασία της φυλής ή τα συγκεκριμένα
χαρακτηριστικά μιας κοινωνικής ομάδας.<br />
<br />
<b>Η ανωτερότητα του Έλληνα</b><br />
<br />
Είναι πολύ βαθύτερος από όσο πολλοί πιστεύουν. Στην Ελλάδα
μάθαμε ότι οτιδήποτε μας βολεύει, είναι καλώς καμωμένο. Οι βρωμιές, οι
απάτες, οι τρικλοποδιές, τα παραθυράκια, οι πουστιές, είναι όλα θεμιτά,
αρκεί να μας εξυπηρετούν. Στην αντίθεση περίπτωση, είναι κατακριτέα και
καταδικαστέα. Το ρουσφέτι, οι «υπόγειες» εξυπηρετήσεις, οι μίζες, οι
λαμογιές, δεν μας ενοχλούν αν μας βολεύουν. Όμως οι κραυγές αγανάκτησης
όταν όλα αυτά ευνοούν κάποιον άλλο, βγαίνουν εντελώς αβίαστα από το
λαρύγγι μας σε μια σαλεμένη προσπάθεια όχι εφαρμογής της – όποιας –
δικαιοσύνης, αλλά αφαίρεσης ενός δικαιώματος που θεωρούμε δικό μας
κεκτημένο και μόνο.<br />
Ο Έλληνας έχει μάθει να θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο. Όχι
συγκεκριμένα απέναντι σε κάτι ή σε κάποιους, αλλά γενικά. Ανώτερος,
τελεία. Έτσι τον έμαθαν οι δάσκαλοι, η οικογένεια, οι συγγενείς, οι
παπάδες, πειθήνια όργανα όλοι αυτοί της χειραγώγησης που επέβαλαν οι
φωστήρες της εξουσίας και η εκκλησία, διαστρεβλώνοντας όχι μόνο την
ιστορία, αλλά και την ίδια την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Η
προδιάθεση υπήρχε, μην γελιόμαστε. Και τα «διδάγματα», περισσότερο
ανήθικα από ηθικά, φύτρωσαν για τα καλά στις προηγούμενες δεκαετίες για
να θερίζουμε σήμερα όχι απλά ανέμους, αλλά βούρκο και βόθρους.<br />
<br />
<br />
<div class="inlineElementPicture">
<img alt="" src="http://news247.gr/incoming/article2701781.ece/BINARY/w660/ra01.jpg" height="275" title="" width="400" />
</div>
<b>Το έγκλημα της Μανωλάδας.</b><br />
<br />
Τα καθάρματα της Μανωλάδας, για να θυμηθώ μόνο ένα
παράδειγμα, αντιπροσωπεύουν με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο τον
επιτυχημένο οικογενειάρχη και επιχειρηματία που τις Κυριακές θα αφήσει
τον οβολό του στον δίσκο της εκκλησίας και ακολούθως δεν θα διστάσει
ακόμα και να σκοτώσει τον κάθε «άπλυτο καργιόλη» που νομίζει ότι θα
πληρωθεί για τη δουλειά που κάνει. Στην Ελλάδα υπάρχουν δεκάδες, για να
μην πω εκατοντάδες Μανωλάδες με τα αντίστοιχα αποβράσματα που «υφαίνουν»
τον κοινωνικό ιστό με τον τρόπο που βολεύει τα άρρωστα μυαλά τους και
πάνω απ’ όλα με την απουσία οποιασδήποτε αντίδρασης από τις τοπικές
κοινωνίες και τις αρχές.<br />
<h2>
<b>ΚΡΑΤΟΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ & ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ</b></h2>
Ο ρατσισμός σε όλες ανεξαιρέτως τις μορφές του, είναι βαθιά
ριζωμένος στην Ελλάδα, σε όλο το οικοδόμημα της πυραμίδας. Αθεράπευτοι
ρατσιστές είναι οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας, ρατσιστές απέναντι σε
οποιονδήποτε, είτε Έλληνα είτε ξένο. Όταν το μόνο που σε ενδιαφέρει
είναι να διατηρήσεις τη θεσούλα σου, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο,
ξεπουλάς ότι βρεθεί μπροστά σου. Και αυτό το ξεπούλημα είναι ο
χειρότερος σπόρος ρατσισμού. Καταστρέφοντας τις ζωές των πολλών,
σπέρνεις – εν γνώσει σου – το μίσος, χρησιμοποιώντας το ως ασπίδα σε ένα
μικρόψυχο – για να μην πω σκατόψυχο – διαίρει και βασίλευε.<br />
Η εκκλησία έχει χιλιοπαίξει το οργανωμένο παραμυθάκι της
ορθοδοξίας και των «άλλων», των αλλόθρησκων, ξεχνώντας τον «πλησίον»
όταν έχει να επιλέξει ανάμεσα σε αυτόν και τον πλούτο. Η εξουσία της
διαιωνίζεται με τον πιο άρρωστο τρόπο σε μια άρρωστη χώρα που αιμορραγεί
φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις, ανίκανη να αντισταθεί σε έναν
κατήφορο που δεν έχει τέλος. Τα «όργανα» όλων αυτών, ξεχειλίζουν επίσης
από ρατσισμό. Η αστυνομία, οι δημόσιες υπηρεσίες, η τηλεόραση (κρατική
και ιδιωτική), ο Τύπος, τα δήθεν «πρότυπα» που προβάλλονται από άθλιους
υπανθρώπους, ορίζοντας με το έτσι θέλω την κουλτούρα, την αισθητική και
τον πολιτισμό στις χειρότερες μορφές τους.<br />
<br />
<br />
<div class="inlineElementPicture">
<img alt="" src="http://news247.gr/incoming/article2701787.ece/BINARY/w660/ra04.jpg" height="275" title="" width="400" />
</div>
<b>Οι δολοφόνοι της ΧΑ μπήκαν μέσα στη Βουλή.</b><br />
<br />
Όταν είσαι αμόρφωτος, άξεστος, απαίδευτος και δέσμιος μιας
υποκουλτούρας που σου πιλατεύει το κεφάλι από το πρωί μέχρι το βράδυ με
σκουπίδια και ξερατά, όση θετική προδιάθεση και να έχεις απέναντι στη
διαφορετικότητα, θα υποκύψεις στο τέλος και θα πεις «δεν πα να γαμηθεί ο
έτσι ή ο αλλιώς». Και όταν εξαφανιστεί η αλληλεγγύη και η ανεκτικότητα,
τότε ο ρατσισμός ανοίγει τις αγκάλες του να υποδεχτεί τον
«αποπροσανατολισμένο». Να του δείξει ότι εδώ είμαστε «εμείς» και
απέναντι οι «άλλοι». Και όποιον πάρει ο χάρος. Γιατί οι «άλλοι» δεν
είναι απλώς οι διαφορετικοί, αλλά είναι ο «κίνδυνος» που ελλοχεύει με
τον άλφα, ή τον βήτα ή οποιονδήποτε τρόπο.<br />
<h2>
<b>ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΛΑ</b></h2>
Και κάπως έτσι βλέπουμε σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες
να σέρνονται στο άρμα των πιθηκάνθρωπων της Χρυσής Αυγής. Μην γελιέστε.
Δεν έγιναν τώρα ρατσιστές ή φασίστες όλοι αυτοί. Όχι. Το είχαν μέσα τους
το σαράκι. Μην υποτιμάτε τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ούτε τις
αντιπολιτεύσεις, ούτε τους διαπλεκόμενους. Βρήκαν, δημιούργησαν τρόπους
όλοι αυτοί να εκμεταλλευτούν την προδιάθεση και να την οδηγήσουν εκεί
που ήθελαν. Ο Αλβανός, ο Βούλγαρος, ο Ρουμάνος, ο Πολωνός, ο Ουκρανός, ο
Ρώσος, είναι όλοι τους κλέφτες ή έστω εν δυνάμει λωποδύτες. Έτσι δεν
μας έμαθαν;<br />
Και δεν έμειναν εκεί. Προχώρησαν και πάρα πέρα. Μας έκαναν
ρατσιστές απέναντι στους εργάτες, στους απολυμένους, σε όλους αυτούς που
διεκδικούν όχι πια ένα καλύτερο αύριο αλλά στον ήλιο μοίρα, στους
νέους, στους γέρους, στους συνταξιούχους, στους ανάπηρους. Μας έκαναν
ρατσιστές απέναντι στην τέχνη, στη μουσική, στην επανάσταση, στη μαγεία
της εφηβείας, στον έρωτα, στην ελεύθερη επιλογή του συντρόφου μας, στην
ευτυχία τη δική μας αλλά και των άλλων. Στο χρώμα της επιδερμίδας, στο
κοινωνικό και οικονομικό στάτους, στην καταγωγή, σε όλα.<br />
<br />
<br />
<div class="inlineElementPicture">
<img alt="" src="http://news247.gr/incoming/article2701785.ece/BINARY/w660/ra03.jpg" height="275" title="" width="400" />
</div>
<b>Ο Οδυσσέας Τσενάι, ένα ακόμα θύμα του ρατσισμού στην Ελλάδα.</b><br />
<br />
Το χειρότερο όμως είναι ότι γίναμε ρατσιστές απέναντι στην
ίδια τη ζωή. Κοιτάμε στραβά το χαμόγελο του άλλου, τη χαρά του, την
επιτυχία του. Εξετάζουμε διεξοδικά πλέον τις «παραμέτρους» και κρίνουμε
πικρόχολα. Είμαστε «απολιτίκ», αλλά έχουμε άποψη για όλα. Και η άποψή
μας είναι γεμάτη μίσος και αρνητισμό. Η καθημερινότητά μας είναι η
μεγαλύτερη απόδειξη του ρατσισμού μας. Παρκάρουμε στις μπάρες των
ανάπηρων, γεμίζουμε καρέκλες τα περάσματα των τυφλών, στοιβάζουμε
σκουπίδια όπου λάχει, καταπατούμε κάθε έννοια σεβασμού απέναντι σε
κοινωνικές ομάδες που χρειάζονται τη βοήθεια και τη συμπαράστασή μας,
στάζουμε δηλητήριο για το κωλόπαιδο που κρατάει τη σημαία, όχι τόσο
επειδή είναι Αλβανός, αλλά γιατί δεν είναι ο δικός μας ο «λεβέντης».<br />
<h2>
<b>Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ Χ.Α</b></h2>
Τα σιχάματα της εξουσίας κατάφεραν να μετατρέψουν σε σιχάματα
και τους «υπηκόους» τους. Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια, απλά σωστά
οργανωμένη. Τα χρυσαύγουλα έγιναν οι Πραιτοριανοί του καθεστώτος και η
εγκληματική τους δράση βαφτίστηκε πολιτική άποψη. Οι φονιάδες μπήκαν στη
Βουλή, ανέβηκαν στο βήμα της και ασελγούν καθημερινά απέναντι στη
«δημοκρατία». Αλλά ποιος μπορεί να είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει
πως το πολίτευμα είναι δημοκρατικό; Αν ήταν έτσι, η ίδια η δημοκρατία θα
είχε μηχανισμούς για να προστατευθεί από κοινούς εγκληματίες του
ποινικού δικαίου.<br />
Αντ’ αυτού, οι κυριλέ φονιάδες, οι άλλοι, οι του κυβερνητικού
συνασπισμού, εκμεταλλεύονται μια χαρά την παρουσία των αποβρασμάτων της
ΧΑ και κινούν τα νήματα όπως τους βολεύει, χτίζοντας γερά θεμέλια στην
αποδόμηση κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης. Και όταν εκλείπει η
έννοια της ισότητας, τότε αναπτύσσεται μοιραία και ραγδαία ο κοινωνικός
αυτισμός. Χάνονται αξίες πάνω στις οποίες βασίζεται η ανθρώπινη
αξιοπρέπεια και εξαφανίζονται τα «όπλα» εναντίον του ρατσισμού. Η
αλληλεγγύη, η κατανόηση, η συμπάθεια, η ανεκτικότητα και πάνω απ’ όλα η
διάθεση αντίστασης σε ένα σύστημα που είναι σάπιο από επιλογή.<br />
<br />
<br />
<div class="inlineElementPicture">
<img alt="" src="http://news247.gr/incoming/article2701788.ece/BINARY/w660/ra05.jpg" height="275" title="" width="400" />
</div>
<b>Τα τάγματα εφόδου των πιθηκανθρώπων της ΧΑ.</b><br />
<br />
Κι εμείς καθόμαστε τώρα και συζητάμε για την 21η Μαρτίου που
είναι η Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού. Ο εγωπαθής Έλληνας, αυτός
που μεγάλωσε μέσα στη βρωμιά της μεταπολίτευσης και γαλουχήθηκε με την
ανηθικότητα και την αθλιότητα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δεν μου φαίνεται να
έχει καμία ιδιαίτερη διάθεση να αλλάξει. Το χειρότερο είναι ότι στην
συνειδητοποιημένη του επιλογή να ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξαν οι
«ταγοί» του «έθνους», προκαλεί την κοινωνική ασφυξία και σε όσους
διαφωνούν με αυτές τις πρακτικές και νιώθουν πεταμένοι στη γωνία.
Πρόκειται για την μειοψηφία που αλλιώς ονειρεύτηκε τη ζωή της. Που δεν
θέλησε να βρεθεί απέναντι, αλλά δίπλα, μαζί με τους υπόλοιπους και να
διεκδικήσει ένα ανθρώπινο σήμερα και ένα καλύτερο αύριο.<br />
Για όλους αυτούς που δεν ξεγελάστηκαν ούτε παρασύρθηκαν από
τον βόθρο της άρχουσας τάξης και τα εκάστοτε υποχείριά της, που δεν
κρίνουν τον συνάνθρωπό τους ούτε από την καταγωγή του, ούτε από το χρώμα
του, ούτε από την οποιαδήποτε διαφορετικότητά του, που πιστεύουν ακόμα
στον σεβασμό, στην αποδοχή, στην αλληλεγγύη, στη συντροφικότητα, στην
αγάπη, στη ζωή, τα λόγια του μεγάλου Ισπανού φιλόσοφου, Μιγκέλ ντε
Ουναμούνο είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη: «<b>Ο φασισμός γιατρεύεται διαβάζοντας, ο ρατσισμός γιατρεύεται ταξιδεύοντας</b>».<br />
<br />
<br />
<a href="http://news247.gr/eidiseis/gnomes/ratsismos_h_pyramida_toy_misoys.2701777.html">Θανάσης Κρεκούκιας</a> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-16187562254976437232014-03-20T13:39:00.000-07:002014-03-20T13:49:00.312-07:00Έμμεση "Δημοκρατία" = Άμεση Κλεπτοκρατία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 class="date-header">
</h2>
<div class="date-posts">
<div class="post-outer">
<div class="post hentry uncustomized-post-template" itemprop="blogPost" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/BlogPosting">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="5208387546751610130"></a>
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
Έμμεση "Δημοκρατία" = Άμεση Κλεπτοκρατία
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-5208387546751610130" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ySpBMRm69Js/UnOXBG13MwI/AAAAAAAAAII/YhUOrCe19Qo/s1600/images+%25282%2529.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-ySpBMRm69Js/UnOXBG13MwI/AAAAAAAAAII/YhUOrCe19Qo/s400/images+%25282%2529.jpg" height="298" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
«Είναι πουτάνας γιος, αλλά είναι δικός μας».<br />
<br />
Πρόεδρος Τρούμαν<br />
<br />
για τον δικτάτορα της Νικαράγουα Σομόζα<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ΕΞΟΥΣΙΑ ΙΣΟΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ<br />
<br />
Υπήρχε, υπάρχει ή θα μπορούσε να υπάρχει «έντιμη εξουσία»; Αναμφίβολα, όχι.<br />
<br />
Η
εξουσία είναι πάντοτε ταυτόσημη με τη διαφθορά και ασκείται προς ίδιον
όφελος των (κατά κανόνα, ανεπάγγελτων) επαγγελματιών πολιτικών που την
διαχειρίζονται.<br />
<br />
Από τα ομηρικά έπη μέχρι τις μέρες μας, η
εξουσία εμφανίζεται συνώνυμη με την κατάχρηση και τη διαφθορά. Κι όσο
πιο ισχυρή είναι η εξουσία τόσο πιο αχαλίνωτη είναι η κατάχρηση και η
διαφθορά που εμπεριέχει.<br />
<br />
• Κατά τον Όμηρο<br />
Στην «Οδύσσεια», η
εξουσία είναι η μυθική Κίρκη που μεταμορφώνει τους λεγόμενους
«πολιτικούς άνδρες», με τη μέθη της αρχομανίας («φάρμακα λυγρά») και τη
δύναμη της υπεροχής («ράβδω πεπληγυία») σε χοίρους γρυλλίζοντες. (Κ.
Σιμόπουλος: Η διαφθορά της εξουσίας, σ. 59).<br />
<br />
• Κατά τον Αριστοτέλη<br />
«Η
πολιτική διαφθορά δεν είναι ιδιότητα του ατόμου, ένα φυσικό ελάττωμα,
αλλά χαρακτηριστικό της εξουσίας, οποιασδήποτε εξουσίας, και παρεπόμενο
των αξιωμάτων». (Πολιτικά, 1308b, 14)<br />
<br />
• Κατά τον Σαίξπηρ<br />
«Έχεις
δει μαντρόσκυλο να γαυγίζει ζητιάνο και να τρέχει ο φουκαράς κι ο
σκύλος να τον κυνηγάει; Ε, τότε είδες την επίσημη εικόνα της εξουσίας…
Ντύσε το έγκλημα με χρυσό θώρακα και θα σπάσει η σκληρή λόγχη του νόμου
χωρίς να τον πειράξει. Ντύσε το με κουρέλια, κι ένας τζουτζές με άχυρο
θα τον τρυπήσει». (Σαίξπηρ: Βασιλιάς Ληρ, πράξη Δ’)<br />
<br />
• Κατά τον ποιητή Shelley,<br />
«η εξουσία είναι σαν την πανούκλα, μολύνει οτιδήποτε αγγίζει».<br />
<br />
• Κατά τον Balzac<br />
«Κάθε εξουσία είναι μια συνωμοσία διαρκείας». (Balzac: Για την Αικατερίνη των Μεδίκων)<br />
<br />
• Κατά τον Γάλλο συγγραφέα HenrydeMontherland<br />
«Δεν
υπάρχει εξουσία. Υπάρχει μόνο κατάχρηση εξουσίας και τίποτα άλλο». (H.
De Montherland, Ο Καρδινάλιος της Ισπανίας, Gallimard)<br />
<br />
• Κατά τον Άγγλο πολιτικό και ιστορικό EdwardDalberg,<br />
«η εξουσία είναι η πιο διηνεκής και αποτελεσματική από τις αιτίες που προκαλούν τον ξεπεσμό και τη διάβρωση των ατόμων».<br />
<br />
Η
εξουσία και η ηθική είναι έννοιες αλληλο-αποκλειόμενες με αποτέλεσμα τα
πολιτικά αξιώματα να συνυφαίνονται με ένα διαρκές ανήθικο «δούναι και
λαβείν».<br />
<br />
ΠΟΛΙΤΙΚΗ<br />
<br />
• Κατά τον MaxWeber<br />
«πολιτική είναι ο
αγώνας για την κατάκτηση ή τη διανομή της εξουσίας… για τη νομή των
δημοσίων θέσεων». (Η πολιτική ως επάγγελμα). Και, ακριβώς, επειδή
πρόκειται για «κατάκτηση», εκφράζεται με στρατιωτικούς όρους
(προεκλογική εκστρατεία, εκλογική μάχη, μονομαχία, διαξιφισμοί, κ.α.),
και διεξάγεται με πανουργα και δόλια μέσα (εξ’ ου και η χρήση των όρων
πολιτικό παιχνίδι, κανόνες του παιχνιδιού, κ.α.).<br />
<br />
• Κατά τον PaulValery<br />
«πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ασχολούνται με ό,τι τους αφορά». (TelQuel)<br />
<br />
• Κατά τον HenrydeMontherland<br />«η θρησκεία είναι η επονείδιστη αρρώστια της ανθρωπότητας, η πολιτικήείναι ο καρκίνος της».<br />
<br />
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ<br />
<br />
• Κατά τον MaxWeber<br />
«Oι
πολιτικοί διαγκωνίζονται για τη νομή της εξουσίας και, κυρίως, για την
εξασφάλιση και επαύξηση του πλούτου τους. Ορέγονται την εξουσία για το
γόητρο και τα λάφυρα που συνεπάγεται η κατοχή της και εντάσσονται σε δύο
κατηγορίες: Σ’ αυτούς (τους λίγους) που ζουν για την πολιτική και σ’
αυτούς (τους πολλούς) που ζουν από την πολιτική, ανάγοντάς την σε
επάγγελμα και πηγή πλούτου». (M. Weber, Η πολιτική ως επάγγελμα)<br />
<br />
Αυτό
σημαίνει ότι η πολιτική ασκεί έλξη σε μια ορισμένη κατηγορία ανθρώπων
οι οποίοι είναι, κατά κανόνα, ανεπάγγελτοι, ατάλαντοι και ανίκανοι για
κάποια δημιουργική βιοποριστική δραστηριότητα, και οι οποίοι
προσκολλώνται στην εξουσία αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας των προνομίων
που συνεπάγεται η διαχείριση της.<br />
<br />
Πρόκειται για την παρασιτική
τάξη των επαγγελματιών πολιτικών που είναι ειδικοί του τίποτα.Οι
επαγγελματίες πολιτικοί στερούμενοι ήθους, μπορούν (άνευ αναστολών,
ηθικών ή άλλων):<br />
<br />
- Nα υπονομεύουν την κοινωνία, να περιστέλλουν τις ελευθερίες της, να αναιρούν τα δικαιώματά της.<br />
<br />
- Nα διατυπώνουν υποσχέσεις (πάντοτε ανεκπλήρωτες).<br />
<br />
- Nα εφαρμόζουν πρακτικές (πάντοτε αποτελεσματικές) για την προάσπιση των συμφερόντων και τη διεύρυνση ων προνομίων τους.<br />
<br />
-
Nα εκφέρουν ανατριχιαστικές ρήσεις του τύπου «ό,τι είναι νόμιμο είναι
και ηθικό». (Σύμφωνα μ’ αυτή την ιδιότυπη αντίληψη -που είναι απολύτως
χαρακτηριστική και αποκαλυπτική της ποιότητας των ατόμων που την
ασπάζονται- οι χιτλερικοί ρατσιστικοί νόμοι της Νυρεμβέργης, για
παράδειγμα, που ήταν καθ’ όλα «νόμιμοι», ήταν και καθ’ όλα… ηθικοί).<br />
<br />
• O Αριστοφάνης γράφει<br />
«το να κυβερνάς ένα λαό, δεν είναι δουλειά ανθρώπου τίμιουκαι πεπαιδευμένου αλλά αγράμματου και αχρείου» (Ιππής, στ. 191-3)<br />
<br />
• Ο Ανατόλ Φρανς έκφραζε την αποστροφή του για τους πολιτικούς, δηλώνοντας<br />
«Δεν είμαι τόσο ατάλαντος ώστε να ασχοληθώ με την πολιτική».<br />
<br />
• Ο Αντρέ Μαλρό, ομοίως:<br />
«Κανένας δεν ασχολείται με την πολιτική έχοντας ως γνώμονα την ηθική» (L’ Espoir)<br />
<br />
Η σύγκρουση μεταξύ των πολιτικών δεν γίνεται για ιδέες και προγράμματα αλλά για την ιδιωτική και κομματική λαφυραγωγία.<br />
<br />
Ο Εμμανουήλ Ροίδης γράφει ότι<br />
«οι
αρχηγοί των κομμάτων θεωρούν τον τόπο ‘δορύκτητον χωράφιον προωρισμένο
εις αποκλειστική βοσκή της αγέλης των’». (Ασμοδαίος, Πολιτικό Δελτίο)<br />
<br />
ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ<br />
<br />
Η
συμμορία (συντεχνία) των επαγγελματιών πολιτικών απαρτίζεται από τη
συμπολίτευση και την αντιπολίτευση που ευθυγραμμίζονται απολύτως όταν
κινδυνεύουν τα συμφέροντά τους ή όταν πρόκειται να διασφαλιστούν
συντεχνιακά οφέλη.<br />
<br />
• Ο ρήτορας Δείναρχος (4ος-3ος αιώνας) καταγγέλλει ότι<br />
«οι πολιτικοί στις συνελεύσεις χτυπιούνται άγρια μεταξύ τους αλλά στο παρασκήνιο είναι ενωμένοι».<br />
<br />
• Ο Ανατόλ Φρανς αποφαίνεται ότι<br />
«η
αντιπολίτευση αποτελεί κάκιστο σχολείο για τον δημόσιο βίο. Οι
πολιτικοί που εκπαιδεύονται σ’ αυτό το σχολείο, υιοθετούν αντιλήψεις
εντελώς αντίθετες απ’ αυτές που πρέσβευαν πριν».<br />
<br />
Συνεπώς, οι
επαγγελματίες πολιτικοί συνθέτουν μια κατηγορία ικανών τυμβωρύχων και
νεκροθαφτών που είναι άξιοι του μισθού τους και της νοημοσύνης μας.<br />
<br />
ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ<br />
<br />
Πολίτης,όπως προσδιορίζεται από τον Αριστοτέλη, είναι εκείνος που «μετέχει κρίσεως και αρχής». (Πολιτικά, ΙΙΙ)<br />
<br />
«Μετέχω
στην κρίσησημαίνει ότι συμμετέχω άμεσα στην δικαστική εξουσία και την
απονομή της δικαιοσύνης και μετέχω στην αρχήσημαίνει ότι συμμετέχω άμεσα
στην κυβερνητική εξουσία» (Κ. Καστοριάδης, Η αρχαία Ελληνική
δημοκρατία, σ. 16).<br />
<br />
Ο Δήμος υποδηλώνει ένα ειδικό τρόπο οργάνωσης
της πολιτικής ζωής της πόλεως η οποία ορίζεται ως ένα σύνολο ελεύθερων
πολιτών που αποφασίζουν, όπως προκύπτει από τη χρήση του «έδοξεν τη
βουλή και τω δήμω» στο τυπικό όλων των δημοσίων εγγράφων.<br />
<br />
«Ο
δήμος είναι κύριος των πάντων, και τα πάντα διοικεί με τα ψηφίσματα και
με τα δικαστήρια όπου ο ίδιος κατέχει την εξουσία»(Αριστοτέλης, Αθηναίων
Πολιτεία) και ασκεί την εξουσία ως άμεση δημοκρατία, δηλαδή την ασκεί
απευθείας ο ίδιος χωρίς «αντιπροσώπους».<br />
<br />
Μια τέτοια πολιτική
κοινότητα, ακριβώς επειδή αντλούσε τη νομιμοποίησή της από τον εαυτό της
και μόνο, μπορούσε να υφίσταται μέσα από μια διεργασία διαρκούς
αυτοθέσμισης, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούσε να έχει μια
συγκεκριμένη τελική πολιτική μορφή η οποία διαμορφώθηκε μια για πάντα
αλλά να βρίσκεται σε μια συνεχή αυτοδημιουργία και αναδημιουργία,
συγχρόνως.<br />
<br />
Γιατί «η αυτοθέσμισηδεν είναι κατάσταση, είναι
διαδικασία που εκφράζεται ως δραστηριότητα μεταβολής των “βασικών”,
“καταστατικών” και “συνταγματικών” νόμων (δηλαδή, της πολιτείας) και των
άλλων θεσμών, όχι όλων συλλήβδην και ταυτοχρόνως αλλά σταδιακά, σύμφωνα
με τις ανάγκες και τις περιστάσεις». (Κ. Καστοριάδης, ο.π.)<br />
<br />
Μέσα από μια μακραίωνη πορεία, ο Δήμος:<br />
<br />
•
Από θεσμός που εξέφραζε ένα σύνολο πολιτών οι οποίοι αποφασίζουν και
νομοθετούν άμεσα, μεταμορφώθηκε σε μια αποκρουστική καρικατούρα του
προηγούμενου εαυτού του, την έμμεση «δημοκρατία»(θεσμό που εκφράζει ένα
σύνολο υπηκόων οι οποίοι μεταβιβάζουν σε κάποιον άλλο το δικαίωμα να
αποφασίζει και να νομοθετεί εξ’ ονόματος τους και εναντίον τους).<br />
<br />
•
Απότρόπος συγκρότησης μιας κοινότητας ελεύθερων πολιτών (που ήταν
«αυτόνομη, αυτοδίκαιη και αυτοτελής» και στηριζόταν στο απαραβίαστο
δικαίωμα να αποφασίζουν άμεσα εκείνοι που την ενσάρκωναν),
μετασχηματίστηκε σε έναν, ήσσονος σημασίας, γραφειοκρατικό θεσμό που
εδράζεται σε μια δουλική σχέση με την κρατική εξουσία, στο πλαίσιο της
οποίας ο πρώην ελεύθερος πολίτης μπορεί να υφίσταται μόνο ως δουλοπρεπής
υπήκοος.<br />
<br />
Με βάση αυτό το θεμελιώδες στοιχείο, η έμμεση δήθεν
«δημοκρατία» αποτελεί πλήρη αναίρεση και ριζική άρνηση της δημοκρατίας: Η
δημοκρατία ή είναι άμεση ή δεν είναι δημοκρατία.<br />
<br />
Κι ακριβώς,
προκειμένου να επικαλυφθεί ο άκρως ολιγαρχικός χαρακτήρας της έμμεσης
δήθεν «δημοκρατίας», εφευρέθηκε το τελετουργικό της αναγωγής του υπηκόου
σε δήθεν «πολίτη» για μια μέρα κάθε τέσσερα χρόνια, μέσω του οποίου
απλώς επικυρώνεται δημοσίως η εν λευκώεξουσιοδότηση των υπηκόων στους
επαγγελματίες πολιτικούς να αποφασίζουν για την καλύτερη δυνατή
διαχείριση των ευτελών συμφερόντων και των εξευτελιστικών προνομίων
τους.<br />
<br />
Και οι υπήκοοι -επιλήσμονες της ιστορικής διδαχής σύμφωνα
με την οποία «πίσω από κάθε σωτήρα βαδίζει ένας δήμιος» (SamuelJohnson),
παραχωρούν σε τακτά διαστήματα στους εξουσιοφρενείς επαγγελματίες
πολιτικούς μια εν λευκώ εξουσιοδότηση, η οποία τους επιτρέπει να
διευρύνουν αενάως τα υλικά τους συμφέροντα και τα προνόμιά τους και να
επιλύουν με επίπλαστο τρόπο τα πλείστα όσα (αν)επαγγελματικά,
οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά και σεξουαλικά τους προβλήματα.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<a href="http://www.grivas.info/politiki/63-lr">Κλεάνθης Γρίβας</a> </div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-3553805559717836762014-03-19T14:53:00.000-07:002014-03-19T14:53:31.099-07:00Άγγελοι στη γη της ντροπής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="image" height="266" src="http://media.tumblr.com/b2096bed7c0b255eaa787c2b303c9e8a/tumblr_inline_mv4lkz39321s9w39b.jpg" width="400" /><br />
Wasim Zakur<br />
Tο δράμα στη χωρα αρχαίων πόλεων και το πέρασμα των καραβανιών .. το
δράμα στη χωρα των χρωμάτων και των διαφορων … το δραμα στη χωρα της
Δαμασκου … και της Παλμύρας … δεν έχει τέλος ….<br />
Καθημερινά βγαίνουν στο φως δεκάδες τραγωδίες ..<br />τραγωδίες που εκθέτουν όλο το “πολιτισμένο” κόσμο<br />Τραγωδίες που μιλάνε για παιδιά που χάνουν τη ζωή τους χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα.<br />Αγγελούδια που δε πρόλαβαν να κάνουν όνειρα για να τα δουν να γκρεμίζονται.<br />… μια από αυτές τις τραγωδίες είναι η ιστορία του μικρού Wasim Zakur απο την Νταρια<br />
Ο Wasim είναι ένα από τα χιλιάδες ορφανά που στοιχειώνουν τις εγκαταλελειμμένες πόλεις.<br />Ο μικρός άγγελος έχασε τους πάντες .. γονείς και αδέρφια … <br />έμεινε μονος και προσπαθούσε να επιζήσει<br />Βοήθεια δε βρήκε πουθενά ,όσοι συγγενείς έμειναν ζωντανοί <br /> ..τον είχαν για πεθαμένο και εγκατέλειψαν την περιοχή.<br />Ο Wasim που το μονο που ήξερε ήταν να παίζει, ήταν αναγκασμένος να επιζήσει μονος<br />
<br />Ο Wasim βρέθηκε νεκρός .. ξεψύχησε από πεινα !!!<br />Το διαμελισμένο κορμάκι του είχε μείνει αρκετό καιρό πεταμένο στο δρόμο.<br />Σε δρόμο που δεν τολμάει να περάσει κανεις, λόγο των ελευθερων σκοπευτών.<br />και όμως ο wasim δεν είχε στο κορμάκι του σημάδι από σφαίρα … <br /> ένα σκελετωμένο παιδάκι που πέθανε απο πεινα…βρεθηκε<br />φοραγε αντρικά παπούτσια μεγάλα για τα ποδαράκια του …και κουρελια<br />
Εχουμε αναφέρει πολλές φορες ότι τα παιδιά στη Συρια <br /> είναι μεγάλοι άντρες και γυναίκες ..πλεον<br />αλλα δεν έχουν τις αντοχές των μεγάλων …<br />Ετσι λοιπόν τα μωρά στη Συρια … πλέον φεύγουν από πεινα … <br /> αν δεν είναι “τυχερά” και φύγουν από σφαίρα ή έκρηξη ..<br />ντροπή σε όλους μας .. <br />Ολοι εσείς που έχετε παιδιά και το βραδυ τα βάζετε για ύπνο … <br /> σκεφτείτε για μια στιγμή τον Wasim<br /> ..Τον μπόμπιρα που δεν τον έβαλε κανεις για ύπνο .. <br />Που κανεις δε του πρόσφερε ένα πιάτο φαΐ .. <br /> Σκεφτείτε τον για μια στιγμή …<br /> και πραγματικά σας εύχομαι ότι καλύτερο για τα παιδιά σας .. <br />ακόμα και σε όσους ρίχνουν λάσπη στον αγώνα μας .. <br />γιατί τα παιδιά σας δε φταίνε σε τίποτα ..<br />είναι σαν τον Wasim .. <br />Άγγελοι στη γη της ντροπής ….<br />που πέφτουν νεκρά για να μας θυμίσουν ποσο τέρατα είμαστε ..<br />
Δε βρίσκω νόημα πλέον να γράφω αυτές τις γραμμές<br />χάθηκε όπως χάνονται παιδιά από πεινα το 2013<br />και οι ηλίθιοι μιλάνε για σιωνιστικές και ιμπεριαλιστικές εισβολές ..<br /> για ισλαμοφασίστες φανατικούς και ψεύτικες εξεγέρσεις .<br />Σιχαίνομαι τον κόσμο σας .. <br />προτιμώ να πεθάνω διπλα σε αυτό το παιδάκι...<br />
<br />
<a href="http://kokkinizoni.blogspot.gr/">Κόκκινη Ζώνη</a><br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-85849690817514913492014-03-15T10:37:00.000-07:002014-03-15T10:38:26.092-07:00Ελιζέ Ρεκλύ - Ανοιχτό γράμμα προς τους νεότερους Αναρχικούς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Jw7HFead--c/UySNFpbTVuI/AAAAAAAAAZg/gVfH56fPKaQ/s1600/elisee-reclus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Jw7HFead--c/UySNFpbTVuI/AAAAAAAAAZg/gVfH56fPKaQ/s1600/elisee-reclus.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Σαν σήμερα το 1830 γεννήθηκε ο Ελιζέ Ρεκλύ. Το όνομά του σίγουρα δεν είναι το πρώτο που συναντά κάποιος ο οποίος μελετά στον Αναρχισμό.<br />
Ενώ κυκλοφορούν σε πάρα πολλές γλώσσες μεταφρασμένα κείμενα των Μπακούνιν και Κροπότκιν, δε συμβαίνει το ίδιο με του Ρεκλύ.<br />
<br />
Η επιστολή που ακολουθεί συντάχθηκε στις Βρυξέλλες 4 Δεκ. 1901 από τον Ελιζέ Ρεκλύ και
απευθυνόταν στους συντάκτες της εφημερίδας la Huelga General της
Βαρκελώνης, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να απευθύνεται σε κάθε νεότερο
αναρχικό/αντιεξουσιαστή.<br />
<br />
« Αγαπητοί σύντροφοι,<br />
<br />
Έχουμε μια βαθιά ριζωμένη συνήθεια να
μεγαλοποιούμε τόσο τις δυνάμεις μας όσο και τις αδυναμίες μας. Κατά τη
διάρκεια επαναστατικών περιόδων, φαίνεται πως οι περισσότερο μικρές μας
ενέργειες έχουν ανυπολόγιστα μεγάλες συνέπειες. Από την άλλη πλευρά, σε
περιόδους στασιμότητας, αν και μπορεί να είμαστε εξολοκλήρου αφιερωμένοι
στο έργο μας, όλη η ζωή μας φαίνεται άγονη και άχρηστη, και μπορεί
ακόμη να αισθανόμαστε παρασυρμένοι από τους ανέμους της αντίδρασης.<br />
<br />
Τι
πρέπει να κάνουμε τότε προκειμένου να διατηρήσουμε το πνευματικό μας
σθένος, την ηθική μας ενέργεια, και την πίστη μας στον καλόν αγώνα;<br />
<br />
Έρχεστε
σε μένα ελπίζοντας να αξιοποιήσετε την πολύχρονη εμπειρία μου με τους
ανθρώπους και τα πράγματα. Έτσι, ως μεγαλύτερος σας δίνω την εξής
συμβουλή:<br />
<br />
Μην φιλονικείτε ή ασχολήστε με προσωπικές επιθέσεις. Ακούστε τα
επιχειρήματα των άλλων ανθρώπων πριν προβάλετε τα δικά σας. Μάθετε πώς
να παραμένετε σιωπηλοί και να σκέφτεστε. Μην προσπαθείτε να κερδίσετε σε
μια λογομαχία εις βάρος της δικής σας ειλικρίνειας.<br />
<br />
Μελετάτε με
σύνεση και επιμονή. Ο μεγάλος ενθουσιασμός και η αφοσίωση που φτάνει στο
σημείο να διακινδυνεύεται η ζωή κάποιου δεν είναι οι μόνοι τρόποι
προκειμένου να υπηρετηθεί μια υπόθεση. Είναι ευκολότερο να θυσιαστεί η
ζωή κάποιου από το να γίνει όλη η ζωή του ένα παράδειγμα για τους
άλλους. Η συνειδητή επαναστατικότητα δεν είναι μόνο ενός ανθρώπου μόνο
συναίσθημα, αλλά και λογικής, για την οποία κάθε προσπάθεια να
προωθήσουμε τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη στηρίζεται σε ακριβή γνώση
και εκτενή κατανόηση της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, και της
βιολογίας. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να ενσωματώσει τις προσωπικές
του ιδέες στο ευρύτερο πλαίσιο των ανθρωπιστικών επιστημών, και
διατηρείται στον αγώνα απ’ την τεράστια δύναμη που κερδίζει μέσα από την
πλατιά του γνώση.<br />
<br />
Αποφύγετε την υπερεξιδίκευση. Oύτε με τις
πατρίδες ούτε με τα κόμματα [ni aux patries aux partis]. Μην είστε ούτε
Ρώσοι, Πολωνοί ούτε Σλάβοι. Να είστε μάλλον, άνθρωποι της αλήθειας,
απαλλαγμένοι από κάθε σκέψη ιδιαίτερων συμφερόντων, και από
σπεκουλαδόρικες ιδέες σχετικά με τη φύση των ανθρώπων, είτε Κινέζων,
Αφρικανών, είτε Ευρωπαίων. Ο πατριώτης καταλήγει πάντοτε να μισεί τον
ξένο, και χάνει την αίσθηση της δικαιοσύνης που άναψε κάποτε τον
ενθουσιασμό του.<br />
<br />
Μακριά απ’ όλα τα αφεντικά, τους ηγέτες, και
εκείνους που αντιμετωπίζουν τη γλώσσα σαν να ήταν Αγία Γραφή. Απορρίψτε
τέτοια ειδωλολατρία και δώστε αξία στα λόγια ακόμη και των πιο στενών
σας φίλων ή του σοφότερου καθηγητή μονάχα για την αλήθεια που θα βρείτε
σ’ αυτούς. Εάν, αφού έχετε ακούσει, έχετε ακόμα κάποιες αμφιβολίες,
στραφείτε μέσα σας και επανεξετάστε το θέμα προτού πάρετε την τελική
απόφαση.<br />
<br />
Έτσι θα πρέπει να απορρίψετε κάθε αυθεντία, αλλά και να
τρέφετε ένα βαθύ σεβασμό για όλες τις αληθείς πεποιθήσεις. Ζήστε τη δική
σας ζωή, αλλά επιτρέψτε και στους άλλους την απόλυτη ελευθερία να
ζήσουν τις δικές τους.<br />
<br />
Αν ριχτείτε στη σύγκρουση προκειμένου να
θυσιάσετε τον εαυτό σας για λογαριασμό των ταπεινωμένων και των
καταπιεσμένων, αυτό είναι ένα πολύ καλό πράγμα, σύντροφοί μου.
Αντιμετωπίστε το θάνατο αρχοντικά. Αν προτιμάτε να αναλάβετε αργή και
υπομονετική δουλειά για λογαριασμό ενός καλύτερου μέλλοντος, αυτό είναι
ακόμα καλύτερο πράγμα. Κάντε το στόχο της κάθε στιγμής μιας γενναιόδωρης
ζωής. Αλλά εάν επιλέξετε να παραμείνετε φτωχοί μεταξύ των φτωχών, εν
πλήρη αλληλεγγύη μ’ εκείνους που υποφέρουν, ας λάμψει η ζωή σας σαν
ευεργετικό φως, ένα τέλειο παράδειγμα, ένα καρποφόρο μάθημα για όλους!<br />
<br />
Γειά σας, σύντροφοι.<br />
Ελιζέ Ρεκλύ».<br />
<br />
Από: <a href="http://aixmi.wordpress.com/2013/11/05/%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-elisee-reclus-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-la-huelga-general-%CF%83/" target="_blank">ΑΙΧΜΗ</a><br />
<img src="https://31.media.tumblr.com/ddcd54ccc1e9d39e6866ad7861f84e81/tumblr_inline_n0dadaXnrw1s9w39b.jpg" /><br />
Ελιζέ Ρεκλύ<br />
ένας παραμελημένος πρωτοπόρος <br />
της αναρχίας. Αφιέρωμα: <a href="https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/reclus_karageorgakism3ewmv.pdf" target="_blank">ΕΔΩ</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-2518276246746553372014-03-13T05:51:00.000-07:002014-03-13T05:51:34.461-07:00Στους ψηφοφόρους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img src="http://media.tumblr.com/a59113215836373a8dc4cebaad510d58/tumblr_inline_muitepV5wr1s9w39b.jpg" /><br />
<br />
<strong>Ψηφοφόροι:</strong><br />
<br />
Εφόσον διεκδικώ τις ψήφους σας, σας οφείλω λίγα λόγια. Ορίστε λοιπόν:<br />
Κατάγομαι από παλιά γαλλική οικογένεια, αν μου επιτρέπεται, και είμαι
γομάρι από καλή ράτσα, ένα γομάρι με την καλή έννοια της λέξης:
τέσσερις οπλές και παντού μαλλί.<br />
Το όνομα μου είναι Άχρηστος, όπως είναι και οι υπόλοιποι υποψήφιοι.<br />
Είμαι κενός, όπως πολλά ψηφοδέλτια που επιμένουν να μην μετράνε και τα οποία πλέον ανήκουν σε μένα.<br />
Η εκλογή μου είναι εξασφαλισμένη.<br />
Καταλαβαίνετε πως μιλάω ειλικρινά.<br />
<strong><br />Πολίτες:</strong><br />
<br />
Σας κορόιδεψαν. Ειπώθηκε πως η τελευταία βουλή, αποτελούμενη από
ηλίθιους και αγύρτες, δεν αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία. Αυτό είναι
ψευδές.<br />
Αντιθέτως, μία βουλή που αποτελείται από ανόητους εκπροσώπους και
κλέβει, σας αντιπροσωπεύει τέλεια. Μη διαμαρτύρεστε. Ένα έθνος έχει τους
αντιπροσώπους που του αξίζουν.<br />
Γιατί τους εκλέξατε;<br />
Δε ντρέπεστε να παραδεχτείτε, μεταξύ σας, πως όσο αλλάζουν τα
πράγματα τόσο μένουν ίδια και πως οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι σας, σας
χλευάζουν και σκέφτονται μόνο το συμφέρον τους, δόξα ή λεφτά.<br />
Τότε γιατί θα τους επανεκλέξετε<span class="Apple-converted-space"> </span><a href="http://stokafeneio.tumblr.com/post/38173828304#" id="_GPLITA_1" target="_blank" title="Click to Continue > by safesaver">αύριο</a>;<br />
Ξέρετε πολύ καλά πως αυτοί που εκλέγετε θα αθετήσουν το λόγο τους για
μια επιταγή και πως θα κάνουν ρουσφέτια με δουλειές, θέσεις και
καταστήματα καπνού.<br />
Αλλά για ποιους είναι τα καταστήματα καπνού, οι θέσεις και οι
επικερδείς και άνετες δουλειές, αν όχι για τις Εκλογικές Επιτροπές, που
πληρώνονται με αυτόν τον τρόπο;<br />
Οι τσοπάνηδες των Επιτροπών είναι λιγότερο αδαείς από το κοπάδι.<br />
Η βουλή αντιπροσωπεύει τους πολλούς.<br />
Μια βουλή ηλίθιων και κουτοπόνηρων, γερο-ανόητων και Robert Macaires*
είναι απαραίτητη για να προσωποποιεί και τους επαγγελματίες ψηφοφόρους
και τους μελαγχολικούς προλετάριους την ίδια στιγμή.<br />
<strong>Αυτοί είστε!</strong><br />
Σας κοροϊδεύουν, καλοί ψηφοφόροι, σας ξεγελούν και σας κολακεύουν
όταν σας λένε πως είστε όμορφοι, δίκαιοι, σωστοί, εθνικά ανεξάρτητοι,
κυρίαρχος λαός, ελεύθεροι άνθρωποι… Θερίζουν τις ψήφους σας και αυτό
είναι όλο. Είστε καρποί για να δρέψουν… Αχλάδια.<br />
Σας ξεγελούν συνέχεια. Σας λένε πως η Γαλλία είναι ακόμα η Γαλλία. Αυτό δεν είναι αλήθεια.<br />
Με κάθε μέρα που περνάει η Γαλλία χάνει τη σημασία της στον κόσμο.
κάθε φιλελεύθερη σημασία. Δεν είναι πλέον ένα έθνος ριψοκίνδυνων
ανθρώπων που διαδίδουν τις ιδέες και τον πολιτισμό. Είναι μια Μαριάννα
που γονατίζει μπροστά στους αυτοκράτορες. Είναι κρατισμός αναγεννημένος
πιο υποκριτικά από ότι στη Γερμανία. Ένα ξυρισμένο κεφάλι κάτω από ένα
κεπί**.<br />
Σας κοροϊδεύουν, δε σταματούν να σας κοροϊδεύουν. Σας μιλάνε για
ομοψυχία όταν ο αγώνας για το ψωμί δεν ήταν ποτέ τόσο οξύς ή αιματηρός
όσο τώρα.<br />
Σας μιλάνε για πατριωτισμό και για την ιερή μας προγονική κληρονομιά, σε σας που δεν έχετε τίποτα.<br />
Σας μιλάνε για ακεραιότητα και να οι πειρατές του Τύπου, οι
δημοσιογράφοι, που είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα, μεγάλοι απατεώνες
και εκβιαστές, να τραγουδούν για την εθνική τιμή.<br />
Οι υποστηρικτές της Δημοκρατίας, οι μικροαστοί, οι μικροί άρχοντες
είναι σκληρότεροι με τους ζητιάνους από ότι ήταν οι δυνάστες
προηγούμενων καθεστώτων. Ζούμε κάτω από το μάτι του επόπτη.<br />
Οι αποδυναμωμένοι εργάτες, παραγωγοί που δεν καταναλώνουν τίποτα,
είναι ικανοποιημένοι να γλείφουν υπομονετικά το κόκαλο χωρίς κρέας που
τους πετούν, το κόκαλο της καθολικής ψήφου. Και μόνο για να πουν ψέματα
και για να εμπλακούν σε εκλογικές συζητήσεις κουνούν τα σαγόνια τους,
σαγόνια που δε ξέρουν πια πως να δαγκώσουν.<br />
Και όταν, σε κάποιες περιπτώσεις, τα παιδιά του λαού ξυπνούν από τη
νάρκη τους, έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με το το γενναίο στρατό μας,
όπως στο Φουρνιέ***… και η λογική του Lebel**** γεμίζει τα κεφάλια τους
μολύβι.<br />
Η δικαιοσύνη είναι ίδια για όλους. Οι έντιμοι κλέφτες του Παναμά
μετακινούνται με άμαξες και δε ξέρουν τι είναι το κάρο. Χειροπέδες όμως
σφίγγουν τους καρπούς των γέρων εργατών που συλλαμβάνονται ως αλήτες.<br />
Το αίσχος του<span class="Apple-converted-space"> </span><a href="http://stokafeneio.tumblr.com/post/38173828304#" id="_GPLITA_0" target="_blank" title="Click to Continue > by safesaver">σήμερα</a><span class="Apple-converted-space"> </span>είναι
τόσο μεγάλο, που κανένας υποψήφιος δεν τολμά να υπερασπιστεί την
κοινωνία. Οι πολιτικοί που πρόσκεινται στην αστική τάξη, αντιδραστικοί ή
ανατρεπτικοί, με δημοκρατικά προσωπεία ή ψεύτικες
μύτες, διακηρύσσουν πως αν τους ψηφίσετε τα πράγματα θα βελτιωθούν, θα
είναι καλά. Αυτοί που σας έχουν ήδη πάρει τα πάντα, θέλουν κι’ άλλα.<br />
<strong>Δώστε τις ψήφους σας, Πολίτες!</strong><br />
Οι ζητιάνοι, οι υποψήφιοι, οι κλέφτες, οι ψηφοθήρες όλοι έχουν έναν
μοναδικό τρόπο να φτιάχνουν και να ξαναφτιάχνουν το Δημόσιο Καλό.<br />
Ακούστε τους καλούς εργάτες, τους κομπογιαννίτες του κόμματος, θέλουν να πάρουν την εξουσία… ώστε να την καταργήσουν καλύτερα.<br />
Άλλοι επικαλούνται <strong>την Επανάσταση </strong>και ξεγελούν τους
εαυτούς τους, καθώς ξεγελάνε εσάς. Οι ψηφοφόροι δε θα κάνουν ποτέ
Επανάσταση. Η καθολική ψήφος δημιουργήθηκε ακριβώς για να εμποδίσει την
αντρίκια δράση. Ο Τσάρλι περνάει καλά ψηφίζοντας…<br />
Και αν ακόμα κάποιο γεγονός έβγαζε τους ανθρώπους στο δρόμο και μία
ομάδα αναλάμβανε δράση απαντώντας σε κάποια επίθεση της αστυνομία ή του
στρατού, τι θα περιμέναμε από το συνωστισμένο πλήθος που βλέπουμε, αυτήν
τη δειλή και άμυαλη μάζα.<br />
Εμπρός! Εμπρός άνθρωποι του πλήθους! Εμπρός ψηφοφόροι! Στις κάλπες…
και σταματήστε να παραπονιέστε. Αρκετά. Μην προσπαθήτε να εμπνεύσετε τον
οίκτο για τη μοίρα που μόνοι σας επιβάλλατε στους εαυτούς σας.<br />
Μην
προσβάλλετε τους <strong>Αφέντες</strong> που δώσατε στους εαυτούς σας.<br />
Αυτοί οι αφέντες αξίζουν όσο και εσείς, καθώς σας κλέβουν. Μάλλον
αξίζουν περισσότερο: αξίζουν 25 φράγκα την ημέρα, χωρίς να μετράμε τα
άλλα οφέλη. Και έτσι πρέπει να είναι.<br />
<strong> Ένας ψηφοφόρος δεν είναι τίποτα άλλο από ένας αποτυχημένος υποψήφιος.</strong><br />
Οι άνθρωποι που βρίσκονται στον πάτο, με μικρές οικονομίες και μικρές
ελπίδες, άπληστοι μικρέμποροι και αργοκίνητος εξημερωμένος λαός,
χρειάζονται μία μέτρια βουλή για ενώνει και να βγάζει χρήματα από ότι
ποταπό υπάρχει στο έθνος.<br />
Γι’ αυτό ψηφίστε, ψηφοφόροι! Ψηφίστε! Η βουλή προέρχεται από εσάς.
Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Δημιουργήστε μια βουλή κατ’ εικόνα και κατ’
ομοίωση σας. Ο σκύλος γυρνά στον εμετό του. Γυρίστε στους εκπροσώπους
σας…<br />
<br />
<br />
<br />
1. Χαρακτήρας ενός ληστή από ένα διάσημο θεατρικό έργο του Frederic Lemaitre.<br />
2. Είδος στρατιωτικού καπέλου της εποχής.<br />
3. Ο τόπος που έλαβε χώρα η Πρωτομαγιάτικη διαδήλωση του 1891, η οποία διαλύθηκε με μεγάλη βιαιότητα από το στρατό.<br />
4. Τύπος τουφεκιού του γαλλικού στρατού που φέρει το όνομα
του Γάλλου αξιωματικού, που ήταν επικεφαλής της επιτροπής κατασκευής
του.<br />
<em>Το “Στους ψηφοφόρους” είναι έργο του Γάλλου αναρχοατομικιστή επαναστάτη <em>Zo d’Axa (Alphonse Gallaud de la Pérouse) και δημοσιεύτηκε στην αναρχική έκδοση <em>La Feuille.</em></em></em><br />
<strong>Πηγή στα αγγλικά: To the Voters, The Anarchist Library</strong><br />
<strong>Μετάφραση στα ελληνικά: Parabellum</strong><br />
<br />
<strong><a href="http://theparabellum.squat.gr/" target="_blank">http://theparabellum.squat.gr/</a></strong></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-42178714558066300902014-03-04T05:04:00.000-08:002014-03-04T05:08:09.317-08:00Κρισναμούρτι - Περι αξιοπρέπειας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="image" src="http://media.tumblr.com/c1f7ef1227221bb70d313004d963f6a3/tumblr_inline_mx6bkzqcUC1s9w39b.jpg" /><br />
<b>Κρισναμούρτι: Περί αξιοπρέπειας</b><br />
<br />
Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΟ. Ένα γραφείο ή μία αξιοσέβαστη
θέση δίνουν αξιοπρέπεια. Είναι σαν να φοράς γραβάτα. Η γραβάτα, το
κοστούμι, το πόστο, δίνουν αξιοπρέπεια. Ένας τίτλος ή μια θέση δίνουν
αξιοπρέπεια. Ξεγύμνωσε όμως τους ανθρώπους απ’ όλα αυτά και θα δεις ότι
πολύ λίγοι θα έχουν εκείνη την ποιότητα της αξιοπρέπειας που δίνει η
ελευθερία τού να μην είσαι τίποτα.<br />
<br />
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΛΑΧΤΑΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ, και με το να είναι κάτι,
παίρνουν θέση στην κοινωνία που θεωρείται σεβαστή. Οι άνθρωποι
κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες -έξυπνοι, πλούσιοι, επιστήμονες,
άγιοι- κι όποιος δε μπορεί να καταταγεί σε μια κατηγορία αναγνωρισμένη
από την κοινωνία, θεωρείται πρόσωπο περιθωριακό.<br />
<br />
Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ, δε μπορεί να
καλλιεργηθεί, και αν κανείς είναι συνειδητά αξιοπρεπής, σημαίνει ότι όλη
την ώρα νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, που σημαίνει ότι είναι
ασήμαντος, μικροπρεπής. Το να είσαι τίποτα σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος
από την ιδέα τού να είσαι κάτι. Αληθινή αξιοπρέπεια υπάρχει, όταν δεν
ανήκεις ή βρίσκεσαι σε κάποια ξεχωριστή θέση. Αυτό δε μπορεί κανείς να
σ’ το αφαιρέσει, θα υπάρχει πάντα.<br />
<br />
ΤΟ Ν’ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΗΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΤΑΚΑΘΙ, σημαίνει ύπαρξη πραγματικής επίγνωσης. Ο ανθρώπινος
νους είναι σαν το κόσκινο, που άλλα κρατάει κι άλλα αφήνει να περνάνε.
Εκείνα που κρατάει έχουν το μέγεθος των επιθυμιών του και οι επιθυμίες,
όσο κι αν είναι βαθιές, δυνατές ή ευγενικές, είναι μικρές κι ασήμαντες
γιατί η επιθυμία είναι κατασκεύασμα του νου.<br />
<br />
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ να μη συγκρατείς τη ζωή, αλλά να την
αφήνεις να κυλάει ελεύθερα, χωρίς να κάνεις καμιά επιλογή. Πάντοτε
διαλέγουμε και κρατάμε -διαλέγουμε εκείνα που έχουν σημασία και τα
κρατάμε για πάντα. Αυτό είναι που ονομάζουμε εμπειρία, και τον
πολλαπλασιασμό των εμπειριών τον ονομάζουμε πλούτο της ζωής.<br />
<br />
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ.
Η εμπειρία που παραμένει, που κρατιέται, εμποδίζει εκείνη την κατάσταση
όπου το γνωστό δεν υπάρχει. Το γνωστό δεν είναι ο θησαυρός, αλλά ο νους
προσκολλιέται σ’ αυτό κι έτσι καταστρέφει ή ρυπαίνει το άγνωστο.<br />
<br />
ΕΙΜΑΣΤΕ -ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ- ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ή μιας
ποικιλίας από διαθέσεις. Λίγοι από μας ξεφεύγουν απ’ αυτό. Για μερικούς
έχει σχέση με τη σωματική τους κατάσταση, για άλλους με τη διανοητική
και μας αρέσει αυτή η «μια πάνω μια κάτω» κατάσταση, νομίζουμε ότι αυτή η
αλλαγή διάθεσης είναι μέρος της ύπαρξης ή πάλι απλώς αφήνει κανείς να
παρασύρεται μια από τη μία διάθεση και μια από την άλλη.<br />
<br />
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑΣΜΕΝΟΙ σ’ αυτό το «πάνω κάτω»,
που είναι ελεύθεροι από το να παλεύουν να γίνουν κάτι, έτσι που
εσωτερικά υπάρχει μια σταθερότητα που δεν είναι αποτέλεσμα θέλησης, μια
σταθερότητα που δεν έχει καλλιεργηθεί, που δεν είναι σταθερότητα από
συγκεντρωμένο ενδιαφέρον σε κάτι, ούτε είναι αποτέλεσμα κάποιας
δραστηριότητας σαν τις παραπάνω. Εμφανίζεται, όταν η θέληση παύει να
δρα.<br />
<br />
ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Οι πλούσιοι έχουν
μια ιδιαίτερη αλαζονεία. Με πολύ λίγες εξαιρέσεις, σε κάθε χώρα, οι
πλούσιοι έχουν γύρω τους εκείνη την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα ότι μπορούν να
κάνουν ό,τι θέλουν οποιονδήποτε, ακόμα και τους θεούς, και μπορούν
πράγματι ν’ αγοράσουν τους δικούς τους θεούς.<br />
<br />
ΑΥΤΗ Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ, αλλά και στις
ικανότητες, τα ταλέντα, που μπορεί να έχει κανείς. Οι ικανότητες δίνουν
στον άνθρωπο μια παράξενη αίσθηση ελευθερίας. Τον κάνουν να νιώθει
επίσης ότι είναι ανώτερος από τους άλλους, ότι είναι διαφορετικός. Όλα
αυτά τού δίνουν μια αίσθηση υπεροχής: κάθεται ικανοποιημένος και
κοιτάζει τους άλλους να πασχίζουν και να ντροπιάζονται -δεν έχει
συναίσθηση της δικής του άγνοιας και σε τι σκοτάδι βρίσκεται ο νους του.<br />
<br />
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΦΥΓΗ ΑΠ’ ΤΟ
ΣΚΟΤΑΔΙ. Αλλά και η φυγή είναι ένα είδος αντίστασης που γεννάει τα δικά
της προβλήματα. Η ζωή είναι μια περίεργη ιστορία. Ευτυχισμένος είναι ο
άνθρωπος που δεν είναι τίποτα.<br />
Απόσπασμα από το βιβλίο Γράμματα Σε Μια Νεαρή Φίλη, του Τζίντου Κρισναμούρτι, εκδ. Καστανιώτης.<br />
<br />
Ο Τζίντου Κρισναμούρτι (11 Μαΐου 1895-17 Φεβρουαρίου 1986)
θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και πνευματικούς
δασκάλους όλων των εποχών. Δεν ανέπτυξε καμία φιλοσοφική θεωρία ή
θρησκεία, αλλά μίλησε, κυρίως, για πράγματα που αφορούν όλους μας, για
τα προβλήματα της ζωής μας στις σύγχρονες κοινωνίες, αλλά και για την
ανάγκη του ανθρώπου να ελευθερωθεί από τα εσωτερικά του εμπόδια. Εξήγησε
με μεγάλη ακρίβεια τους λεπτούς μηχανισμούς του νου και τόνισε την
ανάγκη για στοχασμό και πνευματικότητα στην καθημερινή μας ζωή. Ο
Κρισναμούρτι έγραψε τα Γράμματα Σε Μια Νεαρή Φίλη από τον Ιούνιο του
1948 έως το Μάρτιο του 1960, για μια νεαρή φίλη που ήρθε κοντά του
πληγωμένη σε σώμα και ψυχή. Στα γράμματα αυτά ξετυλίγεται ολόκληρη η
διδασκαλία του, καθώς η επούλωση των πληγών και η διδασκαλία προχωρούν
ταυτόχρονα.<br />
<br />
<br />
<br />
Από: <a href="http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG5399">doctv</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-2808451930397380452014-03-02T09:05:00.000-08:002014-03-02T09:07:18.605-08:00Ζαπατίστας - 20 χρόνια εξεγερμένης αξιοπρέπειας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="image" src="https://31.media.tumblr.com/205729c60a0b16c2d8148cbc2eb7d6dc/tumblr_inline_n0iqqrAVoG1s9w39b.jpg" /><br />
<br />
Οι Ζαπατίστας κλείνουν 20 χρόνια αγώνων ενάντια στον
νεοφιλελευθερισμό, τον καπιταλισμό και το φασιστικό διεφθαρμένο
Μεξικάνικο κράτος. Εξασφαλίζοντας μέχρι σήμερα την αυτονομία σε 5
αυτόνομους δήμους, σε 5 αυτοοργανωμένα κέντρα, που τα ονομάζουν
Caracoles. Αυτόνομες, αυτοοργανωμένες περιοχές που η εξουσία έχει
περάσει αμεσοδημοκρατικά στις γενικές συνελεύσεις των κατοίκων, ανδρών
και γυναικών. Φυσικά με τους Ζαπατίστας, να χουν καθοριστικό ρόλο στην
εξέλιξη των πραγμάτων, εξασφαλίζοντας όμως την ηγεμονία και όχι την
κυριαρχία επί των ζητημάτων. Και αυτή είναι η μεγάλη κατάκτηση έως τα
τώρα των Ζαπατίστας, εξασφαλίζοντας στους αυτόχθονες μια εξεγερμένη
αξιοπρέπεια, που τους την είχε αφαιρέσει το Μεξικάνικο κράτος.<br />
<br />
Το
κίνημα των Ζαπατίστας είναι ένα νέο κίνημα που δεν μοιάζει με τα έως τα
τώρα ανταρτικά αριστερά κινήματα. Είναι ένας εκλεκτικός συνδυασμός
μαρξισμού, αναρχισμού, ρομαντικού αντικαπιταλισμού και των αυτοχθόνων
ινδιάνικων κοσμοθεωρήσεων. Οι Ζαπατίστας δεν επιθυμούν να μπουν στο
πολιτικό παιχνίδι, επιλέγουν το μακρύ ταξίδι προς την απελευθερωτική
αυτοσυνειδησία, δίχως να μετατρέπονται σε σωτήρες ή εξουσιαστές.<br />
<br />
.<a href="https://31.media.tumblr.com/dba4e58b1b7c2f4bd6fe5120c14f9ae2/tumblr_inline_n0ira0SZzN1s9w39b.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="image" border="0" src="https://31.media.tumblr.com/dba4e58b1b7c2f4bd6fe5120c14f9ae2/tumblr_inline_n0ira0SZzN1s9w39b.jpg" /></a><br />
Δεν συνάντησαν κάποιες θεωρήσεις της μετα-αυτονομίας, οι
θεωρητικοί της μετα-αυτονομίας, όπως ο Τζον Χολογουέϊ τους
«συνάντησε» και είδε ένα μοντέλο για το πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο δίχως
να πάρουμε την εξουσία. Είχαν την πρόνοια να μην μπλέκουν ή καλύτερα να
απεμπλακούν νωρίς από τα διάφορα αντινεοφιλελεύθερα μέτωπα με ηγεμονικό
το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, που συνετρίβησαν με την αρχή της
κρίσης.<br />
<br />
Πρόκειται για ένα αυθεντικό επαναστατικό κίνημα που
ερευνά τον δικό του ανατρεπτικό ρόλο δίχως να θεωρεί πως μπορεί και
πρέπει να γίνει μοντέλο, το παγκόσμιο μοντέλο για άλλες απόπειρες.<br />
<br />
Ιδιαίτερα
μετα την 6 Διακήρυξης της Ζούγκλας Λακαντόνα επιχειρούν να
οικοδομήσουν ένα πλατύ αντιθεσμικό, αντιεξουσιαστικό αντικαπιταλιστικό
μέτωπο που δεν θα μπλεχτεί με το κομματικό σύστημα, αλλά θα γενικεύσει
την ανατρεπτική πορεία και λογική. Με γνώμονα και οδηγό την
αυτοδιαχείριση, την αυτοοργάνωση, την δημοκρατία, την ισότητα, την
ελευθερία και την εξεγερμένη αξιοπρέπεια.<br />
<br />
Έναν χώρο που «ίσως
βρούμε κοινά σημεία όλοι εμείς που είμαστε απλοί και ταπεινοί και, όλοι
μαζί, οργανωθούμε και συντονίσουμε τους αγώνες μας που τώρα είναι
μοναχικοί και διάσπαρτοι… Για να βαδίσουμε μαζί για τη δημοκρατία, την
ελευθερία και τη δικαιοσύνη που μας αρνούνται».<br />
<br />
Το πλέον
σημαντικό και καθοριστικό στην περίπτωση των Ζαπατίστας είναι η πρόθεση
και η επιλογή τους να μην το παίξουν πολιτικοί σωτήρες. Η επιλογή τους
να δώσουν, να μεταβιβάσουν την εξουσία στους αυτόνομους δήμους στις
γυναίκες και τους άνδρες που κατοικούν εκεί, στις γενικές συνελεύσεις.
Φυσικά γνωρίζουμε η καλύτερα φανταζόμαστε πως παίζουν καθοριστικό ρόλο
στην εξέλιξη των πραγμάτων και πως αυτή η κατάσταση συνιστά μια δυαδική
εξουσία που δεν απειλεί ακόμη την κεντρική κρατική εξουσία και για αυτό
σε μεγάλο βαθμό την ανέχεται και σε ένα άλλο βαθμό δεν μπορεί να κάνει
αλλιώς.<br />
<br />
Η συγκεκριμένη αντίληψη των Ζαπατίστας είναι κάτι που θα
πρέπει να μπολιάσει όλα τα επαναστατικά απελευθερωτικά κινήματα και από
αυτή την οπτική μπορούμε να πούμε πως αποτελούν παράδειγμα.<br />
<br />
Δηλαδή
σε πιο βαθμό η επαναστατική πρωτοπορία πάρει αυτή την εξουσία στο όνομα
της τάξης, του λαού, των εξεγερμένων η παίξει το ρόλο του κρυφού
«κυβερνήτη», σε μια πρώτη φάση και αποχωρήσει τελείως από τα πράγματα σε
μια δεύτερη, αφήνοντας την διοίκηση των πραγμάτων στις γενικές
συνελεύσεις.<br />
<br />
Από την άλλη πλευρά ας μην έχουμε αυταπάτες, η
γραφειοκρατία μπορεί να δημιουργηθεί ακόμη και με ένα αντιεξουσιαστικό
τρόπο, όπου οι αόρατοι «κυβερνήτες» μετατρέπονται σε αόρατοι δικτάτορες,
μην δίνοντας πουθενά λογαριασμό. Συχνότατα ο δρόμος προς την κόλαση
κτίζεται με τις καλύτερες των προθέσεων. Και αυτό εξαρτάται τόσο από
την ποιότητα της πρωτοπορίας, όσο και απ την συνείδηση των λαϊκών μαζών.<br />
<br />
Πάντως
οι Ζαπατίστας και στο συγκεκριμένο χώρο και τόπο διαχειρίζονται τα
ζητήματα της εξουσίας με αριστοτεχνικό τρόπο, μετατρεπόμενοι σε σοφούς
«σαμάνους»- «βασιλιάδες». Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να τους το
αναγνωρίσουμε.<br />
<br />
<br />
Δημήτρης Αργυρός <br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-31494043839656980742014-02-24T13:00:00.001-08:002014-02-24T13:05:25.750-08:00Διαφθορά και εξουσία (Συνεντ. Κ. Σιμόπουλος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<a href="http://media.tumblr.com/93f37b1c90ea2e145314938d0a999517/tumblr_inline_mtmguw8SDe1s9w39b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://media.tumblr.com/93f37b1c90ea2e145314938d0a999517/tumblr_inline_mtmguw8SDe1s9w39b.jpg" height="177" width="400" /></a>Συνέντευξη με τον Κυριάκο Σιμόπουλο<br />
<br />
Τελικά από ποιους γράφεται η ιστορία; Υπάρχει αντικειμενική
ιστορική αλήθεια; Γιατί αυτή που διδασκόμαστε περιέχει τόσες
ανακρίβειες; Την απάντηση όμως, την έδωσε ο ίδιος ο Κυριάκος Σιμόπουλος
χωρίς περιστροφές και μισόλογα:<br />
<br />
«Δυστυχώς, είναι σπάνιες οι
περιπτώσεις καταγραφής της ιστορικής αλήθειας για πρόσωπα και γεγονότα
από ιστορικούς και γενικά από διανοούμενους.» <br />
<br />
«Οι περισσότεροι
από τους ιστορικούς ήταν όργανα των εξουσιών και δεν έκαναν άλλο από το
να υμνολογούν και να δοξολογούν τους αυθέντες τους. Αλλά το χειρότερο
ήταν ότι απέκρυπταν την αλήθεια. Τις σφαγές και την τραγωδία των λαών.
Τη διαφθορά της εξουσίας. Τα εγκλήματα και την αχρειότητα των ηγεμόνων.»<br />
<br />
<br />
«Αυτή η ψευδολογία και η απάτη της ιστορίας έφτασε
μέχρι τις μέρες μας. Έτσι ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι πολίτες όλων
των εθνών θαυμάζουν κατάπτυστους ηγεμόνες.»<br />
<br />
Μα, θα έλεγε κανείς, η
παγκόσμια ιστορία έχει να δείξει λαμπρούς ηγεμόνες, μεγάλους άνδρες που
γράψανε χρυσές σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είχαν ανάγκη τους
ψευτοδιανοούμενους αυλοκόλακες για να γράψουν καλά γι αυτούς; Την
απάντηση, την έδωσε πάλι ο Κυριάκος με σαφήνεια και χωρίς δισταγμό: <br />
<br />
«Οι αποκαλούμενοι “Μεγάλοι” της ιστορίας, ήταν όλοι σφαγείς λαών, διεφθαρμένοι και εγκληματικοί.»<br />
<br />
«Ο μύθος για τους “Μεγάλους” της ιστορίας, από τις βδελυρότερες απάτες, έχει εδραιωθεί διαμέσου των αιώνων σε όλα τα έθνη.»<br />
<br />
«Η
προσωνυμία “Μέγας” δεν οφείλεται στην αρετή, στο ήθος και την προσφορά
τους αλλά στους πολεμικούς θριάμβους κατά τη διάρκεια κατακτητικών
εκστρατειών που στοίχισαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και προκάλεσαν
ανήκουστες συμφορές στους λαούς. Και το πιο τραγικό: Η φήμη τους
παραμένει ζωντανή και διαιωνίζεται ακόμα και μετά την πτώση τους,
ακόμα και μετά τα ολοκαυτώματα και τα τρομακτικά δεινά που άφησαν πίσω
τους. Την καλλιεργούν και την ωραιοποιούν οι κατοπινές απολυταρχικές και
εξαχρειωμένες εξουσίες.»<br />
<br />
Και συνέχισε: <br />
<br />
«…η εξουσία είναι
πανταχού παρούσα και έχει πάντοτε αποκρουστικό πρόσωπο. Μπορούμε να την
επισημάνουμε σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας, από τα βάθη των
αιώνων ως το σύγχρονο κόσμο, από την απολυταρχία ως τα συνταγματικά και
φιλελεύθερα πολιτεύματα. Παντού, ωστόσο, και πάντοτε το πρόσωπό της
είναι το ίδιο, απεχθές και μιαρό, αντιλαϊκό και ανήθικο.»<br />
<br />
Ναι,
αλλά σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχουμε δημοκρατικά καθεστώτα.
Οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά από θεσμοθετημένα και αιρετά όργανα.
Οι λαοί πλέον με την ψήφο τους καθορίζουν τις τύχες τους! <br />
<br />
Ο
Κυριάκος Σιμόπουλος, με τον μεστό και εμπεριστατωμένο λόγο του
κεραυνοβολεί, προσδιορίζοντας με σαφήνεια την εμπλοκή των διαφόρων
κύκλων της εξουσίας στο σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό μας γίγνεσθαι:<br />
<br />
«Η
σύγχρονη εξουσία υποτάσσει τους πολίτες με την ένταξή τους στα
κομματικά ποιμνιοστάσια, με τα παραισθησιογόνα των γηπέδων και κυρίως με
τα αποχαυνωτικά και τοξικά καταπότια της ραδιοτηλεοπτικής τεχνολογίας.
Με τα ΜΜΕ διοχετεύει στην κοινωνία την ιδεολογία της “νεοφιλελεύθερης”
ηγεμονίας: λατρεία του χρήματος, καταναλωτική φροντίδα, πάθος για
προσωπική επιτυχία με τον πιο άγριο, απάνθρωπο και χυδαίο ανταγωνισμό.»Ποτέ Δε μάσαγε τα λόγια του: <br />
<br />
«Η
διαφθορά δεν αποτελεί περιστασιακό φαινόμενο, δεν αφορά μερικά άτομα
διαβρωμένα, δεν πρόκειται για τυχαίες και απροσδόκητες ρωγμές που θα
κλείσουν, για μια ιάσιμη λοίμωξη. Είναι διαχρονικό φαινόμενο, συμφυές με
την άσκηση της εξουσίας, το κυριότερο χαρακτηριστικό της. Ταυτίζεται με
την πολιτική και τους πολιτικούς, είναι η ψυχή και το οξυγόνο του
συστήματος.» <br />
<br />
Δε δίστασε να αγγίξει ακόμα και ζητήματα ταμπού, όπως η Εκκλησία: <br />
<br />
«Κάθε
εξουσία έχει ροπή προς τη διαφθορά. Ακόμα και η εκκλησιαστική. Το πάθος
για δύναμη και πλούτο και ο ανταγωνισμός για αξιώματα άρχισαν πολύ
νωρίς στην Εκκλησία. Εξαγορά επισκοπικών θέσεων -σιμωνία- και διεκδίκηση
των πρωτείων με μέσα που υπονόμευαν και γελοιοποιούσαν τη διδασκαλία
του Χριστού, το κήρυγμα της εγκράτειας, της λιτότητας και ευσπλαχνίας…»<br />
<br />
Μα πάνω απ’ όλα, δεν φοβήθηκε μη χαρακτηρισθεί αιρετικός ή αντεθνιστής: <br />
<br />
«Δεν
υπάρχει κανένας τέτοιος φόβος, λεει, γιατί σε όλα τα έργα μου, κάθε
αράδα είναι τεκμηριωμένη, εκφράζει την ιστορική αλήθεια με αποδεικτικά
στοιχεία..» <br />
<br />
Σα βράδιασε θυμάμαι η μαγεία της ατμόσφαιρας στο σπίτι του
Κυριάκου Σιμόπουλου μεγάλωνε! Μακάρι να γινόταν να μην είχε σταματήσει
εκείνη η κουβέντα. Μακάρι άνθρωποι σαν τον Κυριάκο Σιμόπουλο να ζούσαν
για πάντα Να μας οδηγούν με τη σκέψη τους Μα τα πάντα Περιστρέφονται σ’
έναν αμείλικτο και αέναο κύκλο Τον κύκλο της ζωής Που είναι γέννηση,
ζωή, θάνατος, γέννηση, ζωή, θάνατος.<br />
<br />
<br />
Για την εφημερίδα “Νεα της Μεγαλουπόλεως”<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.arcadians.gr/">Arcadians</a> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3874021000860654602.post-13150423774567000422014-02-21T08:27:00.001-08:002014-02-21T08:27:12.344-08:00Κονσέρτο για πίπα και ορχήστρα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br /><div class="post-content">
<div dir="ltr">
<div>
<a class="cboxElement" href="http://1.bp.blogspot.com/-Nogr3DTQheY/UD0zck_kbiI/AAAAAAAAC2Q/nBa5Du20yfs/s1600/la+haine.jpg"><img alt="" border="0" class="aligncenter" height="225" src="http://1.bp.blogspot.com/-Nogr3DTQheY/UD0zck_kbiI/AAAAAAAAC2Q/nBa5Du20yfs/s400/la+haine.jpg" style="border: 0px;" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Μη σκέφτεστε χυδαία!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πίπα είναι κινεζικό έγχορδο (νυκτό) όργανο. Κάτι σαν το μαντολίνο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το συγκεκριμένο κονσέρτο (το οποίο ακούστηκε από το Τρίτο Πρόγραμμα) είχε τίτλο: <strong>«Οι ωραίες αδελφές των βοσκότοπων»</strong>, και ήταν ενός Κινέζου συνθέτη με παράξενο όνομα, κάτι σαν Γουάνγκ Κι-Λι.</div>
<div style="text-align: justify;">
-</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Ποτέ
δεν καταφέρνω να θυμηθώ τα κινεζικά ονόματα. Ούτε να ξεχωρίσω έναν
Κινέζο από έναν Βιετναμέζο (ή έναν Αγκολιανό από ένα Σουδανό ή έναν
Πακιστανό από έναν Ινδό.) Μου φαίνονται όλοι ίδιοι!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Και μη θεωρήσετε την τελευταία πρόταση
ως ρατσιστικό σχόλιο. Το ίδιο θα πει ένας Κινέζος για τους Καυκάσιους.
Το ίδιο είχα ακούσει να λέει ένας Σουηδός για τους Έλληνες και τους
Αλβανούς: Του φαινόντουσαν ίδιοι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a class="cboxElement" href="http://sanejoker.info/wp-content/uploads/2012/08/%CE%95%CE%B3%CF%8E-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9.jpg"><img alt="Εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αυτοί είναι άνθρωποι" class=" wp-image-25331 aligncenter" height="490" src="http://sanejoker.info/wp-content/uploads/2012/08/%CE%95%CE%B3%CF%8E-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9.jpg" width="490" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως εμείς, χαμένοι μέσα στον
εγωκεντρισμό μας και τον εθνοκεντρισμό μας, νομίζουμε ότι είμαστε τόσο
διαφορετικοί από τους Βούλγαρους, τους Ρώσους, τους Τούρκους και τους…</div>
<div style="text-align: justify;">
Όχι.. Mε τους Ιταλούς το παραδεχόμαστε
ότι μας μοιάζουν («μας», γιατί οι πρόγονοι μ-α-ς ίδρυσαν τις
αποικίες), γι’ αυτό και λέμε: «Ούνα φάτσα ούνα ράτσα».</div>
<div style="text-align: justify;">
-</div>
<div style="text-align: justify;">
<a class="cboxElement" href="http://2.bp.blogspot.com/-b2G4Ly4KLxM/UD0xlJk5E7I/AAAAAAAAC1w/ZN2_A7Wb430/s1600/be.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="alignright" height="129" src="http://2.bp.blogspot.com/-b2G4Ly4KLxM/UD0xlJk5E7I/AAAAAAAAC1w/ZN2_A7Wb430/s320/be.jpg" style="border: 0px none;" width="192" /></a><span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Επιλεκτικές
συγγένειες. Με τους Ιταλούς χαιρόμαστε να μας συγκρίνουν και να είμαστε
«ούνα ράτσα», με τους Αλβανούς μας χωρίζουν χάσματα αγεφύρωτα (για
διαβάστε, όμως, την «Ιστορία Κωμικοτραγική της Νεότερης Ελλάδας», του
Ραφαηλίδη, να δείτε τι λέει για τους Αρβανίτες οπλαρχηγούς του ‘21).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Σκεφτείτε
‘το και σε προσωπικό επίπεδο… Μετά από το καινούριο σας κούρεμα να
έρθει ένας φίλος και να σας πει: «Σαν Ιταλός μοιάζεις».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα χαρείτε, θα παραξενευτείτε, θα
κοιταχτείτε στον καθρέφτη για να καταλάβετε μήπως έχετε κάτι
«μαφιόζικο». Δε θα σκεφτείτε ότι μπορεί να μοιάζετε με τον «Δαυίδ» του
Μικελάντζελο, γιατί με τόσα κιλά παραπανίσια μάλλον Δον Κορλεόνε έχετε
γίνει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν όμως σας πει: «Σαν Αλβανός μοιάζεις», θα παρεξηγηθείτε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ίσως να κρατηθείτε και να μη πείτε στο
φίλο σας να πάει να συνουσιαστεί. Αλλά σίγουρα θα πάτε να ρωτήσετε και
το έτερον ήμισυ -τη γνώμη της για το κούρεμα σας. Και αν σας πει το ίδιο
θα πάτε στην κομμώτρια αποφασισμένος να ξυρίσετε το κεφάλι: <strong>Καλύτερα να σας νομίζουν για Χρυσαυγίτη, παρά για Αλβανό</strong>.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;"> -</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Παρ’ όλα αυτά, τους Αλβανούς τους συνηθίσαμε. Καταλάβαμε ότι δε διαφέρουν και τόσο από εμάς: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Κι αυτοί δουλεύουν για να ταΐσουν την οικογένεια τους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Κι αυτοί πλένουν το αυτοκίνητο τους κάθε Κυριακή. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Κι αυτοί ακούνε σκυλάδικα και βλέπουν τούρκικα σίριαλ στην τηλεόραση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Κι αυτοί τσακώνονται για το ποιος θα κεράσει στην παρέα…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Ενσωματώθηκαν πλήρως στην νεοελληνική μιζέρια (θέλουν να γίνουν σαν Αμερικάνοι κι αυτοί…)</div>
<div style="text-align: justify;">
-</div>
<div style="text-align: justify;">
<a class="cboxElement" href="http://1.bp.blogspot.com/-fZ8kkF_oLck/UD0yJJUUluI/AAAAAAAAC14/drT6rXDKmvI/s1600/W05864.jpg" style="clear: left; float: left; font-size: 1em; line-height: 1.5; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="alignleft" height="253" src="http://1.bp.blogspot.com/-fZ8kkF_oLck/UD0yJJUUluI/AAAAAAAAC14/drT6rXDKmvI/s320/W05864.jpg" style="border: 0px none;" width="256" /></a>Δεν τους δεχτήκαμε ούτε –φυσικά- τους υποδεχτήκαμε με ανοιχτές αγκάλες, μόνο τους συνηθίσαμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Πόσα
χρόνια περάσανε από τη «μαύρη» ‘κεινη μέρα που ο σημερινός πρωθυπουργός
-αυτός που διατίθεται ενάντια στους μετανάστες για να αποπροσανατολίζει
την κοινή γνώμη- άνοιξε τα σύνορα για να έρθουν οι Αλβανοί εργάτες και
να χτίσουν τη Δανία του Νότου; Είκοσι χρόνια;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Οπότε σε είκοσι χρόνια θα έχουμε συνηθίσει και τους Πακιστανούς;</div>
<div style="text-align: justify;">
-</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Ο
ρατσισμός των Ελλήνων –που τόσο μας ξάφνιασε- είναι θέμα φτώχιας.
Πρωτίστως πνευματικής. Αυτή καλλιεργήθηκε συστηματικά τα τελευταία
χρόνια. Δε γνωρίζω αν υπάρχει κάποια θεωρία συνωμοσίας πίσω από την
πνευματική ισοπέδωση, αλλά σίγουρα υπάρχει η καταναλωτική
διαχειραγώγηση:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένας κούφιος άνθρωπος θα γεμίσει τα κενά του με γκάτζετ και μοτσαρέλα. Με χλιδάτα φο-μπιζού (<span lang="EN-US">made </span><span lang="EN-US">in </span><span lang="EN-US">China</span>) και τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας (<span lang="EN-US">made </span><span lang="EN-US">in </span><span lang="EN-US">Germany</span>).</div>
<div style="text-align: justify;">
Και όταν ψηφίζει δε θα σκέφτεται τίποτα άλλο από γκάτζετ, μοτσαρέλα, φο-μπιζού και τηλεοράσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Όσο έχει, ο ρηχός άνθρωπος, χρήματα μπορεί να αποδεχτεί τους πάντες: Αλβανούς, Ρωσοπόντιους και Πακιστανούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Μόλις του τελειώνουν ψάχνει για
εξιλαστήρια θύματα. Και τα εξιλαστήρια θύματα, ενός ανθρώπου που έχει
μάθει να ζηλεύει τη χλιδή των άλλων, είναι πάντα οι κατώτεροι
(οικονομικά).</div>
<div style="text-align: justify;">
<a class="cboxElement" href="http://2.bp.blogspot.com/-BISgVsEiJAg/UD0yg2JWz5I/AAAAAAAAC2A/5h90QoDhj5U/s1600/tv-ad-vintage.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="alignright" height="195" src="http://2.bp.blogspot.com/-BISgVsEiJAg/UD0yg2JWz5I/AAAAAAAAC2A/5h90QoDhj5U/s320/tv-ad-vintage.jpg" style="border: 0px none;" width="256" /></a> </div>
<div style="text-align: justify;">
Δε θα στρέψει την οργή τους προς
εκείνους που τον οδήγησαν στη χρεοκοπία, οικονομική και πνευματική. Δεν
μπορεί να το κάνει γιατί αυτοί είναι τα είδωλα του: Οι μεγαλοοφειλέτες,
οι απατεώνες, οι αστραφτερές μετριότητες των ταμπλόιντ και οι «πόρνες»
των <span lang="EN-US">media</span>.</div>
<div style="text-align: justify;">
-</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">«Τι θα γίνεις, Κωστάκη, όταν μεγαλώσεις;» ρωτάει ο πατέρας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
«Ποιητής», λέει ο Κωστάκης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Φάπα.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Η ποίηση δεν είναι δουλειά, είναι χόμπι», του λέει ο πατέρας.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Η ποίηση είναι το άλλο μισό της υπερηφάνειας… Ελύτης», λέει ο Κωστάκης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">«Ποιος στο είπε αυτό;» ρωτάει ο πατέρας αγριεμένος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
«Η κυρία, στο σχολείο».</div>
<div style="text-align: justify;">
«Τέτοιες μαλακίες σας μαθαίνουν στο
σχολείο; Για ρώτα τη δασκάλα σου, πόσες ώρες δουλεύει; Και πόσους μήνες
κάθεται; Γιατί δεν έγινε ποιήτρια;»</div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλάζει κανάλι στην τηλεόραση και μετά λέει περιφρονητικά:</div>
<div style="text-align: justify;">
«Ποιητής! Νομίζεις ότι θα σε ταΐζω μέχρι να πεθάνω;»</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Κωστάκης το ξανασκέφτεται. Τι του αρέσει να κάνει;</div>
<div style="text-align: justify;">
«Ξυλουργός», λέει τελικά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πάλι φάπα.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Τι ξυλουργός;» του λέει ο πατέρας. «Και σε ποιον θα πουλάς; Αφού υπάρχει η ΙΚΕΑ.»</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο πατέρας δείχνει με τα δύο χέρια: Το σαλόνι θυμίζει τη σελίδα 34 του καταλόγου του ΙΚΕΑ.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
«Και ο Χριστός ξυλουργός ήταν», διαμαρτύρεται ο Κωστάκης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a class="cboxElement" href="http://4.bp.blogspot.com/-iU-TDb0AGOE/UD0y8TYoZLI/AAAAAAAAC2I/J3ea-rhlxg8/s1600/ikea.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="alignleft" height="150" src="http://4.bp.blogspot.com/-iU-TDb0AGOE/UD0y8TYoZLI/AAAAAAAAC2I/J3ea-rhlxg8/s1600/ikea.jpg" style="border: 0px none;" width="215" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο πατέρας φωνάζει στη σύζυγο: «Μαρίκα, σταμάτα να του διαβάζεις ιστορίες από τη Βίβλο. Ντιπ στουρνάρι τον έκανες το γιο σου.»</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Ο
Κωστάκης –ο οποίος είναι πιο έξυπνος από τους γονείς του- παρατηρεί ότι
ο πατέρας του κοιτάζει με προσήλωση την τηλεόραση -ενδιάμεσα στις
νουθεσίες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
«Θα γίνω σαν κι αυτόν», λέει και δείχνει έναν «μεγάλο» της μικρής οθόνης.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Έτσι μπράβο, γιε μου», λέει ο πατέρας, «Το ήξερα ότι θα πας μπροστά μια μέρα.»</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Κωστάκης φεύγει για το δωμάτιο του. Θα ήθελε να του πει: «δε γαμιέσαι κι εσύ», αλλά είναι πολύ μικρός ακόμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
-</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Ο Κωστάκης θα μεγαλώσει σε μια ρημαγμένη χώρα –σε μια Έρημη Χώρα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Θα μάθει ότι η απατεωνιά είναι το άλλο μισό της περηφάνειας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Ότι οι ξένοι φταίνε που ο πατέρας του είναι άνεργος και η μητέρα του δουλεύει για 400 ευρώ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Ότι
η τέχνη είναι μια πλούσια «κυρία» που τραγουδάει χωρίς κυτταρίτιδα και
ότι το κοτόπουλο είναι ένα πράγμα μέσα σε πλαστικό που έχει γεύση…
πλαστικού. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Ότι οι άντρες δεν πλένουν πιάτα και ότι οι πρωθυπουργοί νίπτουν τας χείρας τους στο τέλος της θητείας τους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Θα μισήσει το σχολείο, θα μισήσει τους αλλοδαπούς, θα μισήσει τον εαυτό του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Όλοι οι ξένοι θα του φαίνονται ίδιοι και δε θα ακούσει ποτέ ένα κονσέρτο ούτε το<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Iv2WaDZi7YQ"> Άσμα Ασμάτων από τη Φαραντούρη</a>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
-</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 1em; line-height: 1.5;">Όμως
υπάρχει η περίπτωση, όταν θα μπει στην εφηβεία και θα θελήσει να
αντιταχτεί σε όσα του μάθανε, σε όσα του παραδώσανε, να πει στ’ αλήθεια
στους γονείς του και σε όλο το κόσμο: «Δε γαμιέστε κι εσείς…»</span></div>
<img alt="" border="0" class="alignright" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-Nogr3DTQheY/UD0zck_kbiI/AAAAAAAAC2Q/nBa5Du20yfs/s320/la+haine.jpg" style="border: 0px;" width="320" /><br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
Και να γίνει ποιητής.</div>
<br />
<br />
<a href="http://sanejoker.info/2012/08/concert-for-a-gun-and-a-poet.html">Γελωτοποιός</a><br />
</div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="respond"></a>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00156594315956786916noreply@blogger.com0